Ik kan niet wachten tot mijn 3-jarige dochter zondag met een warme croissant en een beker mandarijnsap (dat vind ik lekkerder dan sinaasappelsap) naast mijn bed staat. Met onder haar arm het als cadeau ingepakte weckpotje dat ze op de opvang roze en groen heeft geverfd en dat ik zogenaamd nog niet heb gezien. Maar ik heb dan ook geluk. Ik heb de luxe dat Moederdag voor mij een enorm leuke dag kan zijn. Een dag voor míj.
Lees ook: Knutselen voor Moederdag: 33 leuke ideeën om zelf mee aan de slag te gaan
Gewoon genieten?
Toch worstel ik met het feit dat ik ernaar uitkijk om dit weekend mijn derde Moederdag te mogen vieren. Want Moederdag is voor veel mensen ook ingewikkeld. Beladen, bezwaarlijk, of confronterend. Deze dag kan heftige emoties losmaken die niets te maken hebben met vreugde om een treffende tekening of mooi gedicht van je kind.
Niet iedereen staat te juichen bij het bestaan van deze feestdag. En die realiteit maakt dat ik het lastig vind om 'gewoon' van Moederdag te genieten. Hoe leuk ik het ook vind om in het zonnetje gezet te worden: ergens voelt dat helemaal niet goed.
Lees ook: Jente over Zonder-Moederdag: 'Het is oké om Moederdag een vreselijke dag te vinden'
Zelf de slingers ophangen
Want wat als je geen partner hebt om dat ontbijt te maken en het cadeautje in te pakken? Bijna een kwart van de huishoudens met thuiswonende kinderen is een eenoudergezin, waarbij het in de meeste gevallen om een alleenstaande moeder met één of meer kinderen gaat.
Als op de opvang of op school geen knutsel is gemaakt, en je kind nog niet oud genoeg is om een croissant af te bakken of een cadeautje te kopen, is Moederdag simpelweg een feest waarvoor je zelf de slingers op moet hangen. En het opruimen van de festiviteiten moet je óók zelf doen.
Geen feest
En wat als je heel graag moeder had willen zijn, maar dat - om welke reden dan ook - niet bent? Of, net zo confronterend: als je wel moeder bent, maar jouw kind niet meer bij je is? Ook dan is Moederdag waarschijnlijk geen dag waar je naar uitkijkt, maar een dag die pijn doet. Datzelfde geldt voor iedereen wiens moeder er niet meer is: Moederdag brengt dan verdriet en gemis. Verdriet waar je wellicht liever op een door jou zelfgekozen moment tijd voor maakt, dan dat je er op een onofficiële feestdag mee geconfronteerd wordt.
Lees ook: Wendy's peuter ging op balletles: 'Ze waggelt als een pinguïn en ik knal uit elkaar van trots'
En wat als je een kind hebt of daarvoor zorgt, maar de term 'moeder' (of 'vader)' een label is dat niet voor jou is? Is er dan geen dag voor jou, of moet je die zelf gaan bedenken en opeisen? Hoe frustrerend moet Moederdag (of Vaderdag) dan wel niet zijn, als iets wat als feestelijk wordt gepresenteerd, vooral voelt als een dag die jou en jouw relatie tot je kind niet omarmt?
Kaarsje
Kortom: er speelt nogal wat. Maar wat moeten we dan met Moederdag? Afschaffen? Moderniseren? Iedereen die vindt dat er 'niet zo moeilijk' over gedaan moet worden, gaat voorbij aan een heleboel emoties. Ik weet in elk geval wat ik aanstaande zondag ga doen, nadat ik mijn croissant op heb. Een kaarsje aansteken in mijn nieuwe weckpot, en even stilstaan bij iedereen voor wie deze dag ingewikkeld is. En dan krijgt m'n dochter daarna een extra dikke knuffel van me.
Deze column publiceerden we voor het eerst in 2024. Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
