Foto boven artikel: Willemien (nu 70) met dochter Felicia
Oergevoel
'Er kwam direct een oergevoel bij me naar boven toen ik Felicia voor het eerst vasthield. Die intense verbondenheid: het overdonderde me. Ik heb zelf geen leuke jeugd gehad, heb geen warmte gevoeld. Nooit gedacht dat ik zo'n intens geluk zou voelen toen ik moeder werd. Pure intuïtie was het. En daar ben ik steeds op blijven varen.
Zes weken na de bevalling moest ik weer aan het werk. Ik had een parttime baan als juriste. Ik krijg nog buikpijn als ik eraan terugdenk. Een maand heb ik het volgehouden, tot ik op een ochtend niet meer kon. Wat deed ik daar? Ik zegde op. Financieel niet handig, maar dat kon me niet schelen. Mijn baan opzeggen was geen opoffering, het thuis zijn bij mijn kind geen taak. Ik genoot intens van het moederschap.
Opnieuw beginnen
Andy was net klaar met zijn opleiding tot chirurg, maar er waren geen banen voor jonge specialisten. Op Curaçao, waar hij geboren is, hadden ze wél mensen nodig. Met inmiddels twee kinderen, Felicia (6) en David (3), zijn we geëmigreerd. Het was een kans, maar ook ingrijpend. Wéér opnieuw beginnen.
Op mijn achttiende heb ik een jaar in Amerika gestudeerd. Daar ging er een wereld voor me open. Ik was opgegroeid in een gezin waar geen ruimte was om mezelf te zijn. Je was een kind en je hoorde te luisteren.
In Amerika kwam ik erachter dat mensen mij best leuk vonden en dat ik vrienden kon maken. Na die vrijheid te hebben geproefd, wilde ik niet meer terug. Maar ik móést. Ik begon opnieuw in Leiden, waar ik niemand kende.
Altijd buiten
Op Curaçao ben ik het eiland gaan verkennen op mijn manier. Ik wilde geen expat-leven, ik wilde het leven en de mensen daar echt leren kennen. Na een eenzaam eerste jaar, Andy werkte veel, vond ik er steeds meer mijn draai. Het leven was er makkelijk en vrij: mooi weer, altijd buiten, fijne vrienden. Het paradijs.
We kregen er nog twee kinderen en het kwam niet in ons op om terug naar Nederland te gaan. Tot Andy gevraagd werd bij een maatschap in Nederland te komen en we ons bedachten: als de kinderen straks studeren, gaan ze ook terug. Als wij hier dan nog zitten, zien we ze maar een of twee keer per jaar. Dat was zo niet wat we wilden.
Goede moeder
Het eerste jaar terug was een hard gelag. Felicia was dertien, had op Curaçao veel vriendinnen: alsof ik haar uit een nest jonge honden wegtrok. Ik denk dat ik ook niet het goede voorbeeld gaf. Ik was zo verdrietig, heb zo veel gehuild. Ik ben bang dat ik de kinderen hier voor het leven littekens mee heb bezorgd.
Het voelt ongemakkelijk als ze zeggen dat ik een goede moeder was. Want ik deed maar wat. Ik ben hen juist dankbaar, door hen heb ik vrijheid en vertrouwen in mezelf gevonden. Zij hebben mij een thuis gegeven.'
Dochter
Felicia (42, copywriter) is getrouwd met Corné (47). Samen hebben ze drie kinderen: Alba (9), George (7) en Lila (2).
Foto: Felicia (42) met Alba, George en Lila
Zondag gezinsdag
'Het liefst zou ik morgen weer verhuizen naar Curaçao. Ik heb daar zo'n heerlijke jeugd gehad: gezelligheid, veel buiten, lekker eten en altijd vrienden en vriendinnen over de vloer. Behalve op zondag, want die dag wilde mijn vader tijd doorbrengen met het gezin.
Dan trommelde hij ons uit bed en zaten we bijtijds aangekleed en wel aan het ontbijt. De rest van de dag gingen we met z'n allen naar het strand of naar de vlakte van Hato, om daar te vliegeren, picknicken en voetballen. Als kind vervloekte ik het dat ik niet met vriendinnen kon afspreken.
Groot geluk
Achteraf waren het heerlijke middagen en één van mijn favoriete jeugdherinneringen. En ja, ook ik probeer nu de zondagen zo veel mogelijk met het gezin door te brengen. Al dan niet in pyjama, gewoon lekker niets moeten of een beetje aanklooien in de tuin. Zelfs de kinderen kunnen af en toe verzuchten: wat heerlijk dat we even met z'n vijven zijn. Daar ben ik best trots op: dat we ervan genieten om samen te zijn.
Ik ben heel hecht met mijn ouders en siblings. Ik spreek ze dagelijks. Een groot geluk vind ik dat. Dat kun je niet sturen, denk ik, maar ik zorg er wel voor dat mijn kinderen hun ruzies samen uitpraten. Want natuurlijk kibbelen ze of jatten ze dingen van elkaar. Maar ik merk ook dat ze dol zijn op elkaar. Na een vakantie waarin ze een kamer deelden, willen ze thuis meteen weer bij elkaar slapen.
Wereldreis
Reizen is iets wat we graag doen. Toen Corné en ik praatten over een derde kind, zei hij: realiseer je dat reizen dan echt minder gemakkelijk gaat. Geen reden om het niet te doen, vonden we overigens, maar het is wel zo: met drie kinderen is reizen een stuk duurder en minder praktisch.
Toen George twee was, hebben we een wereldreis gemaakt: Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Amerika. Zo bijzonder om zes maanden lang met z'n vieren te zijn. Hoewel er natuurlijk ook weleens ruzie was – het blijft natuurlijk opvoeden op locatie – zijn we er als gezin zo veel hechter van geworden. Ik zou het met Lila ook graag doen, het was zo waardevol.
Jeugdherinneringen
Op mijn dertiende ben ik van Curaçao terug naar Nederland verhuisd. Een moeilijke periode. Iedereen had bij elkaar in de kleuterklas gezeten of kende elkaar van sport, het was lastig om daar tussen te komen. De kou vond ik afgrijselijk en ik heb extreem lang heimwee gehad.
Dat is nooit helemaal overgegaan; mijn hart ligt nog altijd op Curaçao. Ik zou graag eens voor langere tijd met de kinderen teruggaan. Met hen mijn favoriete jeugdherinneringen opnieuw doen. Dat ze op blote voeten kunnen rennen, met die lijfjes onder het zand zo de auto in kunnen springen, zomaar bij vriendjes naar binnen kunnen lopen. Dat onbezorgde: ik gun ze dat zo.
Eens per jaar ga ik met een vriendin naar Curaçao en kom als herboren terug. Corné heeft dat met skiën, en dat gunnen we elkaar. De aanloop naar zo'n reisje Curaçao is vreselijk, hoor. Zowel de kinderen als ik hebben daar moeite mee, tranen op weg naar Schiphol. En als ik daar dan ben, mis ik ze ook enorm. Maar dat is ook iets moois, leer ik ze, en ik heb het ook nodig. Want daar voel ik me thuis.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Mariska Schulte, Beeld: privé
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
