Column juf Sanne: 'Dat praatje bij de overdracht is er niet alleen voor de gezelligheid'

Onze columnist Sanne Kuipers is journalist én parttime pedagogisch medewerker bij de kinderopvang. In de coronatijd miste ze het contact met ouders, want als je niet goed weet wat er speelt thuis, kan het lastiger zijn een kind goed bij te staan.

De overdracht. Het praatje dat ik met ouders maak als ze hun kinderen komen halen of brengen. De moeder van Yassine pakt er het liefst een stoel bij en praat zo een half uur vol. De vader van Olivia lijkt zo min mogelijk tijd op de groep te willen doorbrengen en is weg voor ik hem goed en wel heb kunnen begroeten.

Geschreven door

Sanne Kuipers

Columnist

Lees ook: Hoe zit het met de kinderopvangtoeslag in 2023?

Tot een minimum beperkt

Deze korte momenten om even bij te kletsen lijken misschien onbelangrijk, maar ik vind ze juist heel waardevol. Dat werd voor mij het meest duidelijk op het moment dat ieder menselijk contact uit de samenleving verdwenen leek te zijn. Tijdens de coronaperiode werden overdrachten tot een minimum beperkt en ouders bleven niet meer staan voor een praatje.

Amir bleef maar aan zijn vader vragen of hij even binnen kon komen. ‘Of hij zijn blokkentoren wilde zien? Vandaag had hij een hele hoge gemaakt!’ De teleurstelling op zijn gezicht zal ik niet snel vergeten. Ik maakte snel een foto van de toren, zodat zijn vader deze toch nog kon bewonderen, maar het voelde niet helemaal echt.

Lees ook: Moeite met afscheid nemen op school: handige tips van een onderwijsdeskundige

Alleen maar gissen

De daaropvolgende dagen sleepte ik alle nog natte schilderwerkjes, gebouwen en knutsels iedere keer naar de voordeur, zodat ouders ze konden zien. Maar de gesprekken bleven vluchtig en ik miste het contact. Ik wist niet of Emine al beter kon slapen en of Azra al was verhuisd. Ook kon ik niet meer tussen neus en lippen doorvragen of de moeder van Mira al met haar eigen bedrijf was gestart en of de vader van Kevin al een nieuwe baan had? Daar kon ik alleen maar naar gissen.

Enorme bemoeial

Ja, ik ben een enorme bemoeial en heel nieuwsgierig naar andere mensen. Toch hou ik deze praatjes niet (alleen) vanwege de gezelligheid. Van buitenaf lijkt het misschien oppervlakkig, maar de informatie die ik krijg, vind ik van wezenlijk belang. Kinderen voelen zich veiliger en vertrouwder als hun ouders zich ergens betrokken bij voelen.

Daarnaast werkt wat zich thuis afspeelt door naar de kinderopvang. Als ik weet dat de ouders van Flip gaan scheiden, dan kan ik er beter voor hem zijn als hij een driftbui krijgt. En als Emine niet kan slapen? Dan kan ik achterhalen of ze thuis een ander ritueel heeft wat we kunnen doorvoeren op de groep.

Lees ook: Waarom een slaapritueel onmisbaar is voor je baby

Even binnenkomen

Toen het hele coronagebeuren voorbij was, verwachtte ik dat het contact met de ouders zich snel zou herstellen. Bij veel van hen gebeurde dit ook. Toch voelde ik bij sommigen nog een bepaalde afstand. Was het verlegenheid, angst, vonden ze me vervelend, of hadden ze gewoonweg ontzettend veel haast?

De vader van Olivia bleef me ontwijken. Tot gistermiddag. Hij stond in de deuropening, keek schichtig om zich heen en kuchte ongemakkelijk. ‘Mag ik misschien even binnenkomen? Olivia wil me laten zien wat ze vandaag gemaakt heeft.’

Stoel bij?

Ik lachte vriendelijk en langzaam drong het tot me door dat hij misschien al die tijd had gedacht dat het niet gepast was om te blijven hangen. Dat het niet gebruikelijk was om een praatje te maken. Olivia was immers in de coronaperiode op de groep gekomen. Ik grijnsde breed en zwaaide de deur wijd open. ‘Natuurlijk!’ zei ik. ‘Wilt u er misschien een stoel bij?’

Beeld: GettyImages