'De witte crème zat overal, behalve op haar kont'

Veel tijd voor zichzelf heeft Naomi niet op het moment. Niet alleen omdat ze het nogal druk heeft met haar werk en een verhuizing, maar ook omdat haar dochter ondeugender is dan ooit. Vermoeiend, maar eerlijk is eerlijk: ze moet vaak ook keihard lachen om de gekke streken die Kae uithaalt.

‘Het is de combinatie van Kae haar sterke motoriek en bijdehante aard dat ik tegenwoordig om zes uur ʼs avonds een enorme inkakker heb. Natuurlijk komt dat ook omdat we midden in een verhuizing zitten en ik het druk heb met mijn werk. Maar Kaes deugnietstreken en peuterige modus helpen niet mee. Op een doordeweekse dag verander ik dan zomaar in een nee-roepende, inconsequente, geduldverliezende paaier (met chocola en een schermpje). Maar vaak moet ik ook lachen en ben ik vertederd.

Geschreven door

Naomi van As

Naomi van As - topsportster/moeder

Wc-rol

Een paar voorbeelden. Ik sta onder de douche en Kae is bij me in de badkamer. Ik zie haar blik vallen op de wc-rol, ze loopt erheen en pakt hem. Ik tik op het doucheraam: ‘Niet mee spelen, ik heb dat wc-papier nog nodig.’ Dan legt Kae de rol op de grond. ‘Nee,’ tik ik weer, ‘niet uitrollen!’ Een klodder douchegel plakt aan het glas. Een vrolijke lach en een ferme duw later rolt de rol door de badkamer, net zolang tot-ie leeg is. Kae giert, ik zet de douche uit.

De keuken

Even later: ik zit in de woonkamer en hoor een stoel over de keukenvloer schuiven. Doet ze vaker, dan staat de stoel tegen het aanrecht en gaat ze spelen met het koffieapparaat: knopjes indrukken, dat werk. Ineens is het stil, ik erheen: nu heeft Kae een kastje opengedaan en is ze via het deurtje óp het aanrecht geklommen. Ze zit met een mesje in haar hand, dat ik juist ver weg had gelegd, zodat ze er niet bij kon komen. Foutje van mij, ze gaat blijkbaar hoger dan ik denk. ‘Hier dat mes!’ zeg ik.

Langzaam

Als we niet veel later buiten wandelen, is haar pas nog trager dan gisteren. Kae doet er sinds kort graag lang over. Dus overal uitgebreid naar kijken, even aanraken, wachten. En dan bedenkt ze ineens dat ze een groot deel van onze route wil lopen met haar ogen dicht. Trots loopt ze rond. Ik heb best vaak haast. ‘Even doorlopen,’ probeer ik nog. Geen reactie, haar ogen zitten stijf dicht en zo strompelen we samen langzáám naar huis.

Het eten

Tijdens het eten sta ik op repeat. ‘We gaan niet spelen en eten.’ Volgende hap: ‘Kae, als je eet, ga je zitten op je billen.’ Sven heeft recent de beugel van de Tripp Trapp gehaald, dus ze kan nu heel makkelijk van en op de stoel. En dat doet ze dan ook, na elke hap om precies te zijn. De volgende hap wil ze eten met mijn lepel. De hap daarna met mijn vork.

Zelf doen

Als ik haar naar bed breng, wil ze zelf haar luier verschonen. Ik zeg: ‘Mama gaat jou helpen.’ Mag niet, boos is ze, natuurlijk. Even later zit de witte kontcrème overal, behalve op haar kont. Dat dus. Ik ga nu eerst even die pleerol terugrollen, lukt niet, weet ik ook wel. Opvouwen dan. En daarna netflixen. Ik denk weer tot één uur ʼs nachts, even tijd voor mezelf.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. 

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.