Meteen in de auto
Jamila en Marco krijgen samen hun eerste kind. Toch zijn ze al ervaren ouders: Jamila heeft al twee dochters en Marco een zoon. De meiden zijn zes en negen, Marco's zoon is bijna twaalf. Ik was al bij Jamila's tweede bevalling en ook nu heb ik dienst als Marco belt. Hij legt uit dat Jamila heeft gezegd dat hij mij moest bellen: voor mij een teken dat ik niet moet doorvragen, maar metéén in de auto moet stappen.
Gerommel op de gang
Als ik bij ze binnen kom, verwacht ik dat de baby al bijna wordt geboren, maar Jamila heeft drie centimeter ontsluiting. Alles ligt klaar en de oudste drie liggen te slapen. Niet voor lang, want een uurtje nadat ik binnen ben, hoor ik gerommel op de gang. Zo stil als muisjes trippelen de kinderen langs de slaapkamer. Ze willen niet meer gaan slapen voordat ze de baby hebben gezien. Het stoort Jamila niet en Marco houdt ze een beetje op de hoogte.
Sterrenkijker
Jamila vangt onverstoord de weeën op. Ze worden steeds sterker en ze vangt ze grommend in een kussen op, kennelijk wil ze toch de kinderen niet ongerust maken. De weeën volgen elkaar snel op en plotseling is daar de persdrang. Op handen en knieën begint ze mee te persen. Er gebeurt alleen weinig. Als ik voel, lijkt het erop dat de baby een sterrenkijker is. Jamila gaat op haar zij liggen, zodat de baby hopelijk de juiste kant op draait. Dit is een rottig stukje, want ze probeert de persweeën weg te zuchten, zodat de baby de tijd en ruimte krijgt om de juiste positie aan te nemen.
Drie nieuwsgierige kinderen
Na een paar weeën lijkt dit trucje te werken. De persdrang is onhoudbaar en als vanzelf begint haar buik mee te duwen. Meteen zien we haartjes verschijnen. En ja hoor, na nog een keer persen wordt de baby in de 'normale' positie geboren! Marco geeft de baby aan Jamila en vol verwondering kijken ze naar dit meisje. Dan horen we weer gestommel op de gang. Ik leg een grote badhanddoek over Jamila's benen en in no time staan er drie nieuwsgierige kinderen om de baby heen.
Hun zusje: Jaya
De kamer is vol met verwondering. Ik kan niet stoppen met foto's maken. De kinderen praten zachtjes, komen steeds dichterbij en vooral de oudste twee stellen vragen. Hun ogen worden groot als ik laat zien dat de baby nog vastzit aan de navelstreng. Ik vraag Jamila wat we doen als de placenta wordt geboren. De kinderen krijgen alle ruimte om even weg te lopen, maar blijven toch. Maar de baby is interessanter dan de moederkoek en als vanzelf bekommeren ze zich om hun zusje. Ze krijgt een prachtige naam: Jaya. En van haar grote broer het liefste knuffeltje voor in bed. Deze baby krijgt niet één, maar drie moeders, denk ik. En een fantastisch stoere, lieve grote broer.
