Interview Naomi van As: ‘Het is prachtig, maar ook wel een beetje saai af en toe’

Naomi van As leefde altijd in de allerhoogste versnelling, maar sinds de kinderen schakelt de moeder van Kae (4 jaar) en Dexx (4 maanden) met liefde een tandje terug. Alhoewel... ‘Stiekem kijk ik wel weer uit naar iets meer actie.’

Afgelopen augustus beviel je van zoon Dexx, hoe gaat het met je als moeder van twee?

‘Goed! Vooraf kreeg ik veel waarschuwingen dat het met twee heel zwaar zou worden, maar: het valt me nog mee. Het begin vond ik wel ontzettend pittig, met mijn eigen lichamelijke herstel, weinig slaap, als melkende moeder door het leven. Ik deed die tijd heel bewust rustig aan; ik wilde mijn bekken goed laten herstellen, zodat ik later geen gedoe zou krijgen met in mijn broek plassen en dat soort dingen. Ik bleef daarom extra lang boven op onze slaapkamer, totdat ik er echt niet meer tegen kon: ik móét naar buiten!’

Lees ook: De eerste keer buiten wandelen met je baby, zo pak je dat aan

Inmiddels kun je naar buiten, is het nu anders?

‘Ja, Dexx is echt een zoete baby, hij huilt weinig. Ik krijg langzaam door wat werkt voor hem – bijvoorbeeld dat hij alleen maar in zijn kinderwagen slaapt. Eerst dacht ik: o jee, hij moet in zijn bedje slapen. Maar dat heb ik losgelaten. Nu trek ik eropuit, lekker ergens koffie drinken, Kae een appelsap, Dexx slapen.

De eerste keer in mijn eentje met twee kinderen naar buiten vond ik trouwens wel spannend. Wat als hij gaat huilen, wat als hij honger krijgt? Daar moest ik even doorheen, dat moet je weer even meemaken. Als Dexx nu in de auto begint te huilen, zet ik heus niet meteen de auto langs de weg, dan huilt hij maar even – meestal valt hij dan snel in slaap. Borstvoeding geven op een andere plek dan thuis is ook zo’n drempel de eerste keer, maar ook dat maakt inmiddels niet meer uit: doek erover en hup, drinken maar. Al die eerste ervaringen met een baby en een kind erbij zijn wennen, maar het went snel.’

Handel je anders dan toen Kae klein was?

‘Bij Kae had ik geen idee wat me overkwam; ik deed maar wat. Nu weet ik ongeveer wat er komen gaat – dat maakt wel verschil. Ik heb nu meer behoefte aan controle over tijd. Ik googel bijvoorbeeld bewust op slaap- en drinkschema’s, omdat ik echt naar een ritme snak: even wat meer duidelijkheid, ruimte om een boterham te eten, te bellen of aan mezelf toe te komen. Bij Kae was ik daar totaal niet mee bezig, ik liet het allemaal maar een beetje gebeuren. Kae was ook totaal anders, zij sliep overal: op schoot, in mijn arm, op haar speelkleed, het maakte niet uit waar.’

Lees ook: Handig! Onze slaapcoach heeft een slaapschema voor je baby per maand

Van wie heeft ze dat?

‘Absoluut van mij. Als kind sliep ik non-stop: mijn moeder liet gerust de hond uit terwijl ik thuis lag te maffen. Dat vond niemand gek. Ik moest altijd heel voorzichtig wakker gekriebeld worden, anders werd ik bloedchagrijnig. Bij Kae werkt dat hetzelfde – als ze ’s middags of in de auto in slaap valt en ik moet haar wakker maken, dan is ze bloedje chago. Meestal ben ik dan een halfuur bezig om haar wakker te maken.

Aan het einde van de dag is ze ook doodmoe, snel geïrriteerd en vaak te moe om te eten. Ik word dan niet boos, maar probeer de rust te bewaren, iets wat de ene keer beter lukt dan de andere keer. Het ligt er ook aan of Dexx een beetje meewerkt. Om Kae om zeven uur in bed te hebben, eten we tegenwoordig om vijf uur… om vijf uur!’

Dat had je nooit verwacht?

‘Totaal niet. Zelf eet ik het liefst heel laat, ik denk dat ik in een vorig leven een Spanjaard was. Als mensen zeiden dat ze om vijf uur al aten, dacht ik: hoe bedoel je, dat is nog middag! Dat is geen tijd voor avondeten. Nu ben ik zélf zo iemand. Alles for the greater good. Ik ben een geduldiger mens geworden. Sven en ik leidden voorheen een supersnel leven: alles moest snel-snel-snel, wandelen, gauw alle boodschappen pakken in de supermarkt, even hier- of daarheen. Dat veranderde met de komst van Kae: ineens was ik drie kwartier bezig om de straat over te steken of überhaupt buiten te komen. Ik liet mijn haast los en accepteerde dat vanaf nu alles veel langzamer zou gaan.’

Kae gaat binnenkort naar school, hoe vind je dat?

‘Ik ben wel benieuwd hoe het dán gaat met de haast, haha. Kae ontbijt ook nog eens heeeel rustig. Als we haar nu naar de crèche brengen, is er geen enkele tijdsdruk, maar op school wel natuurlijk – vijf dagen in de week nog wel. Ik voorzie elke ochtend een race tegen de klok en daar heb ik weinig zin in. Ik bereid me er al mentaal op voor: hoe kan ik dit zo soepel mogelijk laten verlopen? Ik wil niet ongedoucht of half aangekleed op pad gaan. Om niet onrustig te worden, zet ik de wekker dan een halfuur eerder, zodat ik zelf vast klaar ben.

Ook leg ik alles de avond van tevoren klaar: kleren, schoolspullen, placemat, ontbijtborden. Dat heb ik wel geleerd tijdens mijn hockeycarrière; mijn sporttas stond ’s ochtends al helemaal klaar. Sven is ook zo gestructureerd, maar als het om de kinderen gaat… niet zo. Hij kan prima kalm aan tafel zitten, terwijl ik rondren en roep: “Kijk nou wat er allemaal nog moet gebeuren!”’

Lees ook: Alles wat je wilt weten over de basisschool

In Kaes kraamtijd was Sven weinig thuis, inmiddels is hij gestopt met schaatsen: hoe gaat dat nu?

‘Zijn leven is behoorlijk veranderd – stoppen met topsport is echt een ingrijpende verandering. Voor zijn nieuwe baan is hij nog steeds veel van huis, maar minder dan toen. Voorheen bestond zijn leven uit schaatsen, rusten, reizen, eten, níét ziek worden. Nu is er meer mogelijk. Onze verhuizing naar Amstelveen bracht weliswaar meer rust, maar het waren toch ook wel een hoop veranderingen in heel korte tijd. Verhuizen, de komst van Dexx, stoppen met schaatsen en wennen aan een nieuw leven. Sven had door zijn trainingen best veel ‘eigen’ tijd en ineens belandde hij fulltime in een draaiend gezin. Dat is serieus een uitdaging.’

Hoe uit zich dat? En meteen ook maar een oplossing bedacht?

‘We merken nu pas echt dat we als we geen tijd voor elkaar maken, we langs elkaar heen leven. Ik had het nooit verwacht, maar dat sluipt er gewoon in. Na de geboorte van Kae vonden we nog redelijk makkelijk ruimte voor elkaar, maar nu gebeurt er gewoon té veel. De term ‘date night’ vond ik altijd tenenkrommend en ik noem het nog steeds niet zo, maar we ‘hebben’ ze wel. Op zaterdag even samen uit eten, tijd voor elkaar vrijmaken. Het móét wel. Af en toe een gesprek kunnen voeren zonder dat er een kind huilt of de pannen op het vuur staan. Een relatie is altijd hard werken, maar met kinderen toch nog wel een tandje harder.’

Vinden jij en Sven dezelfde dingen belangrijk in de opvoeding?

‘We vinden het allebei het belangrijkste dat de kinderen zich thuis veilig voelen. Ik vind het zelf nog steeds heel fijn om bij mijn ouders te zijn, dat gevoel wil ik Kae en Dexx ook meegeven. Verder is Sven wel iets makkelijker in een aantal dingen; zo neemt hij Kae zonder problemen met ongekamde haren mee naar buiten. Dat zou ik nooit doen. Ik vind het belangrijk dat ze welverzorgd ten tonele verschijnt – en als ze dan vervolgens als een gehavend Floddertje onder de modder terugkomt, dan boeit dat me niet. Maar Sven interesseert het ‘ergens netjes binnenkomen’ niks. En Kae zelf natuurlijk ook niet. Ik probeer dat bij te sturen, maar voer er geen strijd over, ieder doet het op zijn eigen manier.’

Wat vind je stiekem wél irritant?

‘Sven zet Kae makkelijker voor de iPad. Ik denk op zo’n moment: ga gewoon met haar naar buiten! Ik ben heus niet tegen tv kijken, ik vond het vroeger ook heerlijk om met een dekentje op de bank tv te kijken, en toch: ik haat die iPad. Vooraf was ik ervan overtuigd dat ik schermtijd echt zou minimaliseren. Is niet gelukt. Soms kies ik toch voor gemak: ga maar even kijken, dan heb ik mijn handen vrij om te koken. Laatst vroeg Kae: “Zullen we lekker naar een restaurantje?” Dat klinkt schattig, maar dat zegt ze alleen omdat ze wéét dat ze op zo’n moment op mijn telefoon mag. Wederom: gemak. Ze kent het apparaat door en door. Ik moet er ook echt een kinderslot op zetten, laatst keek ze een animatie van een vrouw die onder een auto kwam! “Huh? Zeg, wat kijk jij eigenlijk?”’

Lees ook: Met deze instelling kun je je kind zonder zorgen je telefoon geven

Vind je het lastig om rekening te houden met dit soort dingen?

“Het is wel even wennen. Zo gebruiken Sven en ik ook echt te veel scheldwoorden. Laatst liet Kae iets vallen en hoorde ik haar keihard “Kak!” roepen. Niet zo gek, want dat roep ik ook te pas en te onpas. Stiekem moet ik dan hard lachen, maar het kán natuurlijk echt niet. “Maar mam, als jij kak zegt, dan mag ik het ook.” Ze heeft gelijk: ik moet het goede voorbeeld geven. Vooral in de auto vind ik dat lastig, dan is het eruit voordat ik er erg in heb. Maar ik let er tenminste nog meer op dan Sven. “Let op je woorden,” sis ik regelmatig tegen hem. Het lijkt me zo gênant als ze straks op school kak, jezus of nog erger roept.”

Wat verbaast je het meest van jezelf?

‘Hoe makkelijk ik mezelf kan wegcijferen ten behoeve van mijn kinderen. Ik was altijd erg gehecht aan mijn eigen tijd, mijn eigen leven, ik kon me een leven met kinderen nooit zo goed voorstellen. Toch vind ik mezelf heel relaxed en rustig met ze, ik neem echt de tijd voor Kae en Dexx, en accepteer dat alles wat trager gaat. Ik geniet heel erg van de babytijd, maar eerlijk is eerlijk: het is ook een beetje ‘doorkomen’. Ik kijk er bijvoorbeeld best naar uit om straks van de borstvoeding af te zijn, om iets meer vrijheid te hebben, af en toe weer eens een drankje te drinken zonder ingewikkeld te moeten rekenen. Dat het weer een beetje ‘normaal’ is.’

Hoe bedoel je?

‘Ik ben er wel achter dat ik niet echt een ‘babymoeder’ ben. Met Kae vond ik het ook steeds leuker worden toen ze ouder werd. Dexx lacht nu naar me, die interactie vind ik geweldig. Ik kijk er nu ook echt naar uit dat Dexx kan zitten, wat steviger is, minder fragiel. Dat hij lekker door het huis kan kruipen en rennen, samen met Kae in de tuin op de trampoline kan. Daar heeft Kae ook zin in trouwens, ze vindt er nu nog maar weinig aan, een broertje. Ik snap dat wel. Het is prachtig, maar ook wel een beetje… saai af en toe. We kunnen nog niet echt iets met z’n vieren ondernemen; de een doet iets met Kae, de ander is met Dexx bezig. Ik krijg stiekem wel weer zin in meer actie, samen op avontuur! Die toekomstgedachte maakt me heel erg blij.’

Over Naomi

Oud-hockeyinternational Naomi van As (39) heeft samen met oud-schaatser Sven Kramer twee kinderen, Kae (net 4) en Dexx (4 maanden). Het gezin woont in Amstelveen. Samen met haar bestie Ellen Hoog heeft Naomi een eigen kledinglijn via ellenennaomi.com. Ook is ze columnist voor Ouders van Nu.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Kim Hopmans. Fotografie: Rolinda Windhorst

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.