Kirsten koos een keizersnee en geeft geen borstvoeding: 'Oordeel niet zo'

Kirsten (32) is getrouwd met Robin (33). Samen met zoon James (3,5) en dochter Kate (4 maanden) wonen ze in Zaandam. Kirsten koos voor het ‘pretpakket’, althans, dat vonden mensen in haar omgeving.

Niet nog een keer

‘Een keizersnee voeren ze alleen uit met een medische noodzaak, en doen ze zelden als alle lichten op groen staan. Bij James had ik na 33 uur een spoed-keizersnee, ik had geen ontsluiting, veel pijn. Een traumatische ervaring.

Niet veel later, toen alsnog alles goed was gekomen, besloot ik: mocht ik ooit weer zwanger worden, dan wil ik een geplande keizersnee. Ik ga dit niet nog een keer doen.

Lees ook: Zo verwerk je een traumatische bevalling

Gesteund door de artsen

Ik zei: “Ik wil nog een kind, maar wel op mijn manier.” Over een tweede moest ik echt even nadenken, want ik vind zwanger zijn niet leuk, ik kan er niks anders van maken. Ik had een gesprek met de gynaecoloog en de klinisch verloskundige en vertelde over mijn wens van een geplande keizersnee. Ze waren begripvol en behulpzaam.

Had ik een groot gezin gewild, dan was er een kanttekening, je kunt namelijk niet eeuwig een keizersnee blijven uitvoeren. Ze zeiden: we vinden je heel duidelijk, bespeuren geen twijfel en je hebt je goed ingelezen. Dus wij staan achter je.

Mijn manier

Toen ik daarna zwanger werd, durfde ik mijn gevoelens ook uit te spreken. “Ik vind bevallen verschrikkelijk. En dus krijg ik een geplande keizersnee.” Mensen noemden dit de makkelijke manier. Omdat ik het niet eerst zelf wilde proberen, maar meteen voor de keizersnee ging. Alsof het herstel van een keizersnee de gemakkelijke weg is, dacht ik dan.

Ik merk vaak: iedereen die zonder kleerscheuren of zonder pijnstilling is bevallen, wil dat er graag nog even bij melden. Alsof dat het allerbeste is. Ik was ervan overtuigd dat dit mijn manier was. En dat ik geen andere, minder goede moeder ben door hiervoor te kiezen.

Lees ook: Herstel na keizersnede, alles wat je moet weten

De band is net zo goed

Het andere deel van het pretpakket, want die opmerking kreeg ik ook weleens naar mijn hoofd geslingerd, is dat ik geen borstvoeding wil geven. Ik voel er niks bij en vind na negen maanden zwangerschap en een bevalling dat het wel mooi is geweest. Dan wordt mijn lichaam weer van mij.

Ik heb geen seconde gedacht: moet ik het niet toch proberen? Maar ik kreeg veel commentaar. In het ziekenhuis zei een verpleegkundige sarcastisch: “Lekker makkelijk”. Mensen dicht bij mij begrepen het wel. Maar anderen zeiden: “Zo kan iedereen wel kinderen krijgen”. Dan dacht ik: dat kun je ook, de keuze is aan jou, oordeel niet zo. Vaak voelde ik dan ook de behoefte om het uit te leggen. Stom, je bent niemand uitleg verschuldigd natuurlijk.

Als je zegt: “Ik heb mijn kind op de natuurlijke manier gebaard en ik geef borstvoeding”, dan stelt niemand daar vragen over. Het maakt niet uit hoe je kind ter wereld komt en hoe je je kind voedt, de band kan net zo goed zijn. Sterker nog: de band met mijn kinderen is fantastisch.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Femke Zijlema, fotografie: Kim Krijnen

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.