'Al van jongs af aan ben ik dol op kinderen. Mijn kinderwens is dan ook groot. Als ik in mijn laatste studiejaar zit en net acht maanden een relatie heb, raak ik zwanger. Niet helemaal het plan, maar wel heel gewenst.
Met 25 weken al weeën
In het begin van de zwangerschap ben ik zo misselijk dat ik amper kan eten of drinken. Na een aantal weken word ik opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik zo uitgedroogd ben. Als ik twintig weken zwanger ben, voel ik me eindelijk goed.
Amper vijf weken later krijg ik plots weeën. Ik word opgenomen in het ziekenhuis en hoor dat er een kans bestaat dat mijn kind al geboren gaat worden. Ik voel geen angst: diep vanbinnen weet ik dat dat nog niet zo is.
Ik voel aan alles dat het goed met haar gaat, en ze nog blijft zitten. Ik krijg een weeënremmer en de weeën stoppen. Mijn gevoel zegt dat ze op 28 juni geboren gaat worden en dat vertel ik tegen iedereen die het maar horen wil.
Open vliezen
Ik mag weer naar huis en de zwangerschap gaat verder goed. Ik wil graag thuis bevallen, en in bad, en zorg dat alles op tijd klaarstaat. Op 26 juni, als ik zo'n 37 weken zwanger ben, scheuren mijn vliezen. Ik bel de verloskundige, maar die ziet niets.
De volgende dag verlies ik erg veel water, en ik krijg te horen dat er inderdaad een scheur in mijn vliezen zit. Omdat ik al twee dagen rondloop met 'open' vliezen, is er kans op een infectie en moet ik naar het ziekenhuis.
Lees ook: Voortekenen dat de bevalling gaat beginnen
Geen serene badbevalling
Daar krijg ik weeënopwekkers. Ik zie enorm op tegen een mogelijk lange bevalling, en vind het jammer dat mijn serene thuisbevalling niet doorgaat, maar ik geef me over: ik weet dat dingen nu eenmaal anders lopen in het leven dan je van tevoren bedenkt.
Gelukkig heb ik een kamer met bad gekregen, maar hoe ironisch: ik ben het bad al snel zat. Ik krijg het er veel te benauwd van. Ondertussen is mijn schoonmoeder er ook, ik wilde haar graag bij de bevalling hebben.
Woedend door de pijn
De bevalling begint vrij rustig, tot mijn vliezen helemaal breken. Ik verlies een plons water en op dat moment begint de pijn: ik krijg een weeënstorm en kan geen minuut op adem komen. Ik bel mijn moeder om te vertellen dat ik aan het bevallen ben. Ik zeg sorry voor de keren dat ik gemeen was tegen haar, nu pas besef ik hoeveel pijn bevallen doet. Ze moet erom lachen.
Na nog geen twee uur voel ik persweeën. Een stagiaire voelt mijn ontsluiting en geeft aan dat ik ze weg moet puffen. Als de gynaecoloog vervolgens binnenkomt en voelt, zegt ze: ,,Laat dat kind persen joh!" Ik geef alles wat ik in me heb, want ik wil die baby eruit.
Ik ben zo woedend door de pijn, dat ik dit niet nog veel langer wil volhouden. Ik geef veel kracht, al gaat het niet vanzelf. Ik voel amper iets van het persen en binnen twaalf minuten is mijn dochter geboren. Op 28 juni.
Lees ook: Lottes bevallingsverhaal 'Ik ben één brok spanning en lig klappertandend en trillend op het bed'
Opgelucht
Wie haar aanpakt, weet ik niet. Het voelt als een onwerkelijk moment. Dan legt iemand haar op mijn borst, en knipt mijn partner de navelstreng door. Ik weet dat de meeste vrouwen huilen en emotioneel zijn als hun kind er eindelijk is, maar op het moment dat ik haar zie voelt het gewoon goed.
Ze is er, dat voelt heel rustgevend. Ik heb zo lang op haar gewacht, ik ben blij dat ze eindelijk in mijn armen is en ik ben ook opgelucht dat het voorbij is. We blijven nog een nachtje in het ziekenhuis en mogen dan naar huis.
Ik kijk enorm positief terug op de bevalling, ondanks dat het niet de rustige thuisbevalling is geweest waarop ik hoopte. Ik had het niet anders gewild, want alles ging goed, snel en mijn kind is gezond. Dat is het belangrijkst.'
Geboren!
Adjani
Op 28-06-2022
Na een bevalling van 2 uur
Lengte: 46.5 cm
Gewicht: 2850 gram
