Rebecca's bevallingsverhaal: 'Met deze ligging past het niet, hij móét gaan draaien'

'Met 41+4 had ik een belafspraak met de verloskundige over eventueel strippen die dag. 'Wil je gestript worden?', vroeg ze. Ik gaf aan dat ik het toch nog één nachtje wilde aankijken. Ik wist namelijk dat Gea, vanwege mijn werk een voor mij bekende verloskundige, dienst had. Het leek mij fijn als zij mij zou strippen.

De volgende ochtend werden de vliezen door Gea losgemaakt. Omdat ik voor de derde keer ging bevallen en al ontsluiting had voor het strippen, had ik verwacht dat de bevalling snel op gang zou komen. Maar rond 8 uur 's avonds gebeurde er nog niets.

Makkelijke tv

Die avond hebben we wat televisie gekeken. Te land, ter zee en in de lucht, bewust lekker makkelijke tv omdat ik op dat moment geen zin had in een programma dat heel spannend was of waarbij ik goed moest opletten om het te kunnen volgen. Daarna heb ik een uurtje geslapen voordat ik rond middernacht wakker werd van krampen.

Meteen wist ik: dit komt door het strippen. Ik ben gaan douchen en toen ik daarmee klaar was, kreeg ik weeën die steeds regelmatiger en heviger werden. Ik moest me concentreren op elke wee. De bevalling was begonnen, dat wist ik zeker.

Twijfel

En toch twijfelde ik of ik de verloskundige moest bellen. Want wat nou als ik diegene ben die voor niks belt? 'Ik zie aan je dat je aan het bevallen bent', zei mijn man Erik. 'Ik ga bellen.' Niet veel later hing hij op: 'Ze komt eraan'.

Rond 3 uur 's nachts was iedereen er: verloskundige Sharon, kraamverzorgende Daphne en geboortefotograaf Marina. Mijn moeder was er ook om onze twee oudsten Yara (6) en Niek (3) op te vangen.

TENS-apparaat

De weeën waren voor mij goed te doen, mede dankzij ademhalingstechnieken en het TENS-apparaat dat ik heb gebruikt. Hoewel het fijn was dat de TENS de pijn van de weeën verminderde, merkte ik wel dat ik minder in een endorfinebubbel zat dan bij mijn eerste twee bevallingen.

Lees ook: TENS-apparaat tijdens de bevalling: hoe werkt dat?

Ik was daardoor ook met van alles en nog wat bezig: liggen de kinderen lekker te slapen, kan ik nog wat doen voordat de baby er is? Ik heb nog geholpen met het opzetten van het bevalbad, dat in de babykamer stond.

Het leek me mooi om daar te bevallen, motiverend ook. Dat ik dan tijdens de geboorte van ons kind kon denken: dit is straks jouw kamer. De babykamer heeft een vissenthema. Daar heb ik grappen over gemaakt tegen Yara en Niek: 'Mama gaat straks als een walvis in bad in de babykamer bevallen, haha'.

'Gatver, wat een stinkhanddoek!'

Rond 04.30 uur stapte ik het bad in en dat zorgde ervoor dat ik even kon ontspannen. Een uur later werd Niek wakker, daarna ook Yara. Onze dochter vond het allemaal spannend: al die mensen in huis, mama met een TENS-apparaat.

Toen mijn moeder de kinderen na het ontbijt meenam, durfde Yara niet dichtbij mij te komen om me gedag te zeggen. Niek daarentegen had nergens moeite mee. Hoewel, de natte handdoek vond hij wel heel vies ruiken. 'Gatver, wat een vieze stinkhanddoek heb jij!'

Verkeerde ligging

Vlak daarna wilde ik weer terug het bad in omdat ik de weeën daar beter kon opvangen. Rond 09.00 uur had ik persdrang, maar ik voelde ook dat Noud niet goed lag.

Dat bleek ook te zijn. Hij lag met zijn hoofd opzij gekanteld, waardoor de zijkant van zijn hoofd tegen de baarmoedermond lag. Met deze ligging zou het niet passen, dus hij móést gaan draaien.

Lees ook: Ligging van je baby in de buik

Zorgen

Ik baalde en kon alleen maar met die gedachte bezig zijn. Allerlei scenario's gingen door mijn hoofd: met de ambulance naar het ziekenhuis, een keizersnede of bevallen met een vacuümpomp. Als de baby niet zou draaien, dan zouden er stappen moeten worden ondernomen die ik liever niet wilde. Ik wilde zó graag thuis bevallen.

'Draai nou, ga maar goed liggen.' Ontelbare keren heb ik het tegen Noud gezegd. Het lukte me echt niet meer om te denken: we zien het wel. Dat mentale gedeelte vond ik heftig. Toch bleef ik gestaag alle weeën opvangen en zoveel mogelijk bewegen in het bad, in de hoop dat Noud alsnog zou gaan draaien.

Plopje

Ongeveer anderhalf uur later voelde ik opeens een soort plopje in mijn bekken. Noud was uit zichzelf gedraaid! En vanaf dat moment ging het heel snel. Ik voelde instinctief dat ik moest persen. Na iets minder dan een kwartier persen was hij er. Wat was ik blij en opgelucht.

Door mijn werk als doula weet ik hoe belangrijk het mentale gedeelte van een bevalling is. Je gedachten en gevoel hebben heel veel invloed op hoe je de weeën ervaart, maar toen Noud werd geboren heb ik dat zelf ook echt gemerkt. Ik probeer cliënten met mijn eigen bedrijf Mama's Momentje altijd te ondersteunen en helpen om te gaan met de wat-alsgedachten, maar zelf vond ik dat pittig.

Nu weet ik dat de weeën en het bewegen in bad ervoor hebben gezorgd dat Noud in de juiste positie ging liggen. De geboorte van Noud heeft me extra doen inzien hoe belangrijk het is om te vertrouwen in je eigen lijf en baby.'