'Ruben en ik zijn er vanaf het begin van onze relatie heel open over geweest: allebei hebben we een kinderwens en het liefst willen we meerdere kinderen. Bij ons gaat alles snel: samenwonen, een huis kopen, geregistreerd partnerschap. We besloten dan ook vrij snel voor een kind te gaan.
In januari, begin dit jaar, liet ik mijn spiraaltje verwijderen. We gingen heel enthousiast van start, maar na de eerste ronde besloot ik er iets nuchterder in te staan. Zo van: we zien het wel. Ik wist namelijk dat het ook een tijdje kon duren. Tot ik vijf dagen overtijd was, terwijl mijn cyclus altijd heel regelmatig is. Ruben en ik stonden versteld toen ik opeens een positieve zwangerschapstest in mijn handen had.
Lees ook: Er komt mogelijk tóch pijnbestrijding bij het plaatsen van een spiraal
Driehoog zonder lift
Ik zat op een roze wolk, maar kreeg wel snel last van zwangerschapsklachten. In week zeven begon 's ochtends het overgeven. Ik voelde me zó ziek en moe. In week veertien kwamen daar migraineaanvallen bij. Tijdens onze vakantie in Spanje lag ik daarom een paar dagen op bed. Alle lampen uit, de airco aan. Tot en met week achttien heb ik me heel slecht gevoeld.
Daarna kon ik eindelijk genieten van de zwangerschap. Het overgeven was voorbij en ik kreeg weer energie. Waar ik me daarvoor regelmatig ziek moest melden op het werk - ik heb een baan als accountmanager - kon ik nu weer klantafspraken doen. Ook belangrijk: ik kon mijn sociale leven weer oppakken. Het voelde alsof alle narigheid achter de rug was.
Totdat ik in week 28 opeens heftige rugklachten kreeg. Van de fysio kreeg ik te horen dat mijn rug vol ontstekingen zat en dat ik het toch weer rustiger aan moest doen en zo veel mogelijk vanuit huis werken. Ruben en ik wonen driehoog zonder lift, dus al die trappen mocht ik nog maar één keer per dag op en af. De laatste vijf weken van mijn zwangerschap heb ik alleen maar binnen gezeten.
Vluchtkoffers
In die periode kreeg ik erg veel nesteldrang. Zo wilde ik bijvoorbeeld alles in huis schoon hebben, maar omdat ik niet veel kon, heeft Ruben veel gedaan in huis. Daar voelde ik me erg schuldig over. Wat me trouwens wel is gelukt: een vluchtkoffer inpakken. Of liever gezegd: koffers!
Ik had er wel drie klaarstaan. Je kunt het zo gek niet bedenken, of ik had het ingepakt: van een zoutlamp tot een grote plastic beker met rietje, omdat ik ergens had gelezen dat zoiets handig is tijdens de bevalling.
Voor de bevalling was ik ook op andere vlakken goed voorbereid: ik deed zwangerschapsyoga en had een bevalplan geschreven. Daarin stond dat ik poliklinisch wilde bevallen met mijn eigen verloskundige en zonder ruggenprik. Ook wilde ik graag een bevalbad om de kans op uitscheuren te verkleinen. Ik wilde een zo natuurlijk mogelijke bevalling en partnermassages op verzoek.
Lees ook: 9 tips voor jou als partner tijdens de bevalling
Geen verrassingen
Van nature ben ik best ongeduldig en daarnaast ben ik niet zo dol op verrassingen. Ruben en ik hadden al besloten dat we bij 41 weken zwangerschap actie wilden ondernemen, zoals de bevalling inleiden of strippen. Zover is het niet gekomen.
Mijn vader en stiefmoeder kwamen om 20.00 uur op visite toen ik 40+4 zwanger was. Er rommelde nog niks, ik had niet het idee dat er al iets in mijn buik gebeurde. Tot ik een uur later opeens weeën kreeg. Ruben vond het spannend, ik raakte in paniek en had het gevoel dat ik moest poepen. De pijn viel gelukkig mee.
Standje sambal
Rond 22.30 uur, toen de weeën om de drie minuten kwamen, belden we onze verloskundige Anaïs. Ze adviseerde om een warme douche te nemen voor wat verlichting. Een uur later stond ze in onze woonkamer, waar Ruben en ik de verwarming op standje sambal hadden gezet. Het leek wel een sauna, zo warm! Op de bank lagen handdoeken en puppy pads, die lijken op kraammatrassen. Een tip van mijn moeder.
Rond middernacht had ik 2,5 centimeter ontsluiting, maar nadat ik een dikke plens vruchtwater verloor - gelukkig lagen die puppy pads er! - ging het écht hard. Ik kreeg een weeënstorm en kon bijna niet meer op adem komen. Ruben heeft me erdoorheen gesleept door keihard mijn rug te masseren en samen met mij door te ademen. Hij haalde me echt uit de paniekstand. Daardoor voelde ik me heel verbonden met hem.
De zwaartekracht
Rond 02.00 uur had ik 5 centimeter ontsluiting en mochten we eindelijk naar het ziekenhuis. De weeënstorm was zo pijnlijk, dat ik tegen Anaïs zei dat ik een ruggenprik wilde. En dat terwijl ik juist in mijn bevalplan had geschreven dat ik die níét wilde. Eenmaal aangekomen bleek daar toch geen tijd meer voor te zijn, want ik had al volledige ontsluiting.
Tijd om het bevalbad te vullen, was er ook niet meer. In de bevalkamer zag ik alleen een bed staan. 'Op handen en knieën dan maar', dacht ik. Ik wilde de zwaartekracht zijn werk laten doen.
Dierlijk gevoel
Toen Anaïs zei dat ik mocht gaan persen, vond ik dat heel fijn. Mijn lichaam het over, het voelde heel dierlijk. In zes minuten is Elena Louise geboren. Ik denk dat ik maar twee of drie keer heb geperst.
Dat ze er was, was zo onwerkelijk. Elena zag er heel mooi roze uit en huilde gelijk. Ik heb haar een tijdje aan zitten kijken en heb me toen omgedraaid, zodat ze anderhalf uur op mij kon liggen. Dat was bijzonder; echt het gouden uur zoals ik dat graag wilde. Die ochtend mochten we al naar huis.
Droombevalling
Als ik de bevalling van Elena Louise in een paar woorden zou moeten omschrijven, dan is dat: 'Ik wil een tweede!' Ik heb echt een droombevalling gehad en als dit het is, dan teken ik ervoor. Afgezien van de weeënstorm is het me zo ontzettend meegevallen. Ruben weet al dat ik een tweede wil, maar daar wachten we nog maar mee. Héél eventjes.'
Geboren!
Elena Louise
Op 29-11-2024
Na een bevalling van iets minder dan 6 uur
Lengte: 52 cm
Gewicht: 3500 gram
