Bakfietsouders hebben een slechte reputatie. Ze rijden harder dan de gemiddelde fietser, helemaal als ze zo'n elektrisch exemplaar hebben. Ze nemen veel ruimte in op het fietspad, omdat die bak hartstikke breed is. En ze staan altijd in de weg, omdat ze die bakfiets - nondeju! - nooit gewoon in de rekken parkeren.
Bovendien: als je zo veel geld betaalt om je kind in een overdekte troon op twee (of drie) wielen te vervoeren, dan ben je vast zo'n zachtgekookt ei dat niet snapt dat kinderen hárd worden van een beetje regen, en dat daar helemaal niets mis mee is in de opvoeding.
Lees ook: Getest: de beste elektrische bakfietsen van 2024
Gefrustreerde weggebruikers
Ik vond bakfietsouders zelf ook altijd enorm irritant. Maar - plottwist - tegenwoordig ben ik zelf een bakfietsmoeder. Een heel keurige bakfietsmoeder, want ik ben me er nogal van bewust dat ik mijn dierbaarste bezit vervoer op een apparaat dat ik lastig vind te besturen. Dus ik houd me braaf aan de verkeersregels.
Toch ervaar ik regelmatig hoe gefrustreerd andere weggebruikers reageren op mijn aanwezigheid op de openbare weg. Als ik iemand inhaal op het fietspad, krijg ik een kwade blik. Als ik voor een stoplicht wacht, probeert iemand op een omafiets zich vóór me te manoeuvreren. Als ik voorrang heb en die ook neem, sist iemand met toe: 'Nou, nou, nou ...'
Lees ook: Heel Holland bakt: 'De bakfietsmoeder is hier de paria van het fietspad'
Race tegen de klok
Het is niet bepaald ontspannen fietsen, op zo'n bakfiets. En net als alle bakfietshaters, zou ik het graag anders zien. Het zou geweldig zijn als er overal brede fietspaden zouden zijn en meer parkeerplekken voor bakfietsen. En ik zou zelf óók dolgraag willen dat ik me niet tijdens de spits op het fietspad hoef te begeven met m'n bakfiets. Dat ik ontspannen heen en weer kan rijden tussen huis en opvang, in plaats van in standje haast-haast-haast.
Maar het is het lot van werkende ouders: we hebben háást. We voeren een non-stop race tegen de klok. Op tijd opstaan, op tijd je kind afleveren op school of op de opvang, op tijd op kantoor zijn. En 's avonds ongeveer hetzelfde, maar dan omgekeerd.
En dus kopen we een bakfiets. Zodat we tweemaal daags niet twintig, maar slechts tien minuten kwijt zijn aan fietsen. Zodat we in geval van regen (365 dagen per jaar), niet eerst een kwartier hoeven te worstelen om onze peuter een regenpak aan te trekken. Zodat we wat kostbare minuten terugpakken op een drukke werkdag, waarin we er daadwerkelijk voor ons kroost kunnen zijn. Kun je ons dat kwalijk nemen?
Lees ook: 7 tips voor relaxte(re) spitsuren met kinderen
Een begripvol knikje
Het lijkt ieder voor zich op het fietspad. En misschien moet ik me daar gewoon bij neerleggen en stug doortrappen. Maar wat meer begrip voor bakfietsouders zou echt geen kwaad kunnen. Natuurlijk niet als ze door rood rijden, maar wel als ze gewoon, nou ja, fietsen.
Als ik je na kwart over zes 's avonds inhaal op het fietspad, kun je ervan uitgaan dat ik me op dat moment al vrij klote voel omdat ik laat ben met mijn dochter ophalen. Een begripvol knikje in plaats van een boze blik zou dan een wereld van verschil maken. Maak je niet alleen mijn dag goed, maar ook die van m'n peuter.
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
