'Ik heb mijn hele leven nog nooit een regelmatige menstruatie gehad. Ik werd eens per drie tot zes maanden ongesteld. En als mijn menstruatie er dan was, was het enorm pijnlijk. Ik ben zelfs een keer naar de eerste hulp gegaan, zoveel pijn had ik.
PCOS
Toen ik 33 jaar was en een stabiele relatie had, stopte ik met voorbehoedsmiddelen. Ik zie het wel als ik zwanger word, dacht ik. Ik heb namelijk een kinderwens, maar geloof dat het natuurlijk gaat en komt wanneer het komt. Als ik na paar jaar nog niet zwanger ben, ga ik naar de huisarts.
Ik word doorverwezen naar de gynaecoloog vanwege mijn onregelmatige menstruatie en daar wordt een echo gemaakt van mijn buik. Ik blijk meerdere vochtblaasjes op elke eierstok te hebben en krijg de diagnose PCOS (Polycysteus Ovarium Syndroom), wat vaak gepaard gaat met verminderde vruchtbaarheid.
Lees ook: Twee experts aan het woord over PCOS en zwanger worden
Niet klaar voor
Symptomen van PCOS zijn een onregelmatige menstruatie, overbeharing volgens een mannelijk beharingspatroon en acne, maar ik heb eigenlijk alleen de onregelmatige menstruatie. Daarnaast ben ik al jaren heel bewust bezig met eten, volg ik het hormoonfactordieet van Ralph Moorman en verder heb ik weinig hormonale klachten.
Ik ga aan de slag met supplementen en ga een ziekenhuistraject in om zwanger te raken. Ik krijg twee IUI-behandelingen, maar de arts geeft aan dat het zaad dat ze wil inbrengen erg weinig is. Mijn partner stond het weekend ervoor nog op een feestje met een pilletje, terwijl ik alles doe om zo gezond mogelijk te leven. Ik besluit de pogingen te staken, hij is er duidelijk niet klaar voor.
Verbroken relatie
Wanneer ik anderhalf jaar later opnieuw begin over mijn kinderwens is hij verbaasd dat de wens er nog is. Ik ben inmiddels bijna 40 en de moed zakt me in de schoenen. Ik realiseer me dat ik niet gelukkig kan blijven in deze relatie als we geen kinderen krijgen. Tegelijkertijd vraag ik me af of de relatie standhoudt als er wel kinderen komen. Mijn kinderwens is groot en uiteindelijk besluit ik onze relatie te verbreken.
Ik laat mijn eicellen invriezen en tijdens dat proces krijg ik te horen dat mijn eitjes niet meer van optimale kwaliteit zijn. Na lang wikken en wegen besluit ik het ideaalbeeld dat ik heb van een gezin los te laten. Ik wil moeder worden, dan maar met een donor. Een vriend biedt aan om de donor te zijn en we gaan een ivf-traject in. Dat duurt twee jaar, zonder succes.
Prolactinoom
Ik word onderzocht en in het ziekenhuis constateren ze te een hoog prolactinegehalte in mijn bloed. Dat wordt veroorzaakt door een prolactinoom (een vaak goedaardige tumor in de hypofyse). Ik ben enorm kwaad: waarom komen ze daar nu pas achter? Na zo'n lang traject?
Als ik de medicatie gebruik om de prolactine te laten dalen, word ik gelijk ongesteld. En mijn cyclus is plotseling 23 dagen. Bovendien voel ik me voor het eerst in jaren vrouwelijk, en sexy. Maar zwanger raak ik niet.
Na zeven jaar eindelijk zwanger
Ik ben uitbehandeld in Nederland en ga naar België. Ik krijg daar ivf-behandelingen en op mijn 42e raak in ein-de-lijk zwanger. Zeven jaar na mijn eerste bewuste poging om zwanger te worden. Eigenlijk had ik het al opgegeven. Bovendien was het traject heel zwaar, stressvol en financieel belastend.
Ik ben nog maar twee weken zwanger als ik al een enorme buik krijg en mijn hormonen alle kanten op gaan. Ik wil graag vertrouwen hebben en liefde voelen voor de baby in mijn buik, maar door alle slechte ervaringen probeer ik mezelf ook te behoeden voor teleurstelling.
In België kunnen artsenr al snel zien of het een jongen of meisje is. Als ik hoor dat het een meisje is, ben ik enorm blij. Ik heb altijd gedroomd dat ik een meisje zou krijgen, dus voor mij is het een teken dat het goed zit.
Hoe gaat het nu?
Inmiddels is mijn dochter 3 jaar en worstel ik nog steeds met de wisselende prolactinewaarden en de juiste medicatie. Voor PCOS bestaat geen medicatie, daar moet je volgens de westerse geneeskunde mee leren leven. De blaasjes op mijn eierstokken zitten er nog altijd, net als de prolactinoom, maar ik doe mijn best om zo gezond mogelijk te leven, en heb er bovendien mee leren leven. Zeker nu ik mama heb mogen worden.'
Lees ook het verhaal van Janneke die op haar 42ste zwanger werd.
