Diego González-Clark: 'Best pittig om in mijn eentje papa te zijn'

Leestijd 10 minuten • 9 juni 2023, 16:22

Ongepland kwam acteur Diego González-Clark er na de adoptie van zijn zoontje alleen voor te staan. 'Al vrij snel na de plaatsing van Sem vertrok mijn ex-partner – mijn hele wereld stond op zijn kop.' Inmiddels lacht het leven hem weer toe. En is er weer ruimte voor een andere man.

Lees verder onder de advertentie

Hoewel hij het aanvankelijk helemaal niet zag zitten, stortte Diego González-Clark, vader van Sem (2), zich afgelopen jaar in het avontuur van de liefde met zijn deelname aan datingshow Prince Charming. De liefde van zijn leven vond hij helaas niet, toch had hij het voor geen goud willen missen. 'Het leek me eerst een ontzettend slecht idee om als single gayvader mee te doen aan zo'n programma, maar uiteindelijk was dat juist de reden om het wél te doen.'

Leg uit.

'In veel landen is een datingprogramma voor homomannen uitgesloten. Ineens voelde ik de noodzaak: juist ik in mijn positie moet die boodschap uitdragen, het normaliseren, awareness creëren. Dat is gelukt, want ik kreeg alleen maar positieve reacties. Natuurlijk ging ik óók naar het eiland voor de liefde en het avontuur, na een pittige periode was het tijd om voor mezelf te kiezen.'

Kun je iets vertellen over die pittige periode?

'In 2017 begonnen mijn ex en ik aan een intensief adoptietraject, we hadden al langere tijd de wens om ouder te worden. Zo'n traject voor homostellen duurt normaal gesproken vijf tot acht jaar; je begint aan een reis waarvan je niet weet waar die eindigt en of het je gegund is. Ineens veranderde die reis in een sprong in het diepe. Want al binnen drie jaar kregen we een belletje dat we 'gematcht' waren en dat Sem over tien dagen zou komen: ons kind werd letterlijk aan de deur bezorgd.'

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Binnenlandse adoptie is in de praktijk nauwelijks mogelijk

Waren jullie er klaar voor?

'In eerste instantie wel, maar niet voor lang. Al vrij snel na de plaatsing van Sem maakte mijn ex-partner keuzes die niets met mij te maken hadden en vertrok – mijn hele wereld stond op zijn kop. Dat veranderde ook het traject, want de eerste twaalf maanden kan alles nog teruggedraaid worden, door de biologische moeder, door verschillende instanties.

Het was een onduidelijk en rommelig jaar vol verdriet en ook wel schaamte – wat zouden anderen hiervan denken? – maar uiteindelijk kreeg ik de voogdij over Sem, met alle rechten en plichten, waarmee het adoptietraject ten einde kwam.'

Lees verder onder de advertentie

Hoe was die tijd voor je?

'Zonder de steun van mijn ouders, mijn zus, vrienden en collega's had ik het misschien niet gered. Ineens was ik een alleenstaande vader. Mét een fulltimebaan als musical-artiest met acht shows per week. Het liefst van alles wilde ik bij Sem zijn, maar tegelijkertijd was ik plotsklaps in mijn eentje financieel verantwoordelijk voor ons tweeën en de hypotheek: ik móést wel werken. Het was een moeilijke strijd die ik niemand zou toewensen, als ik dit van tevoren had geweten, had ik mijn zoon een plek gegund in een stabiel gezin met een mooie toekomst. Toch twijfelde ik geen seconde aan mijn beslissing.'

Hoe verklaar je dat?

'Als ik een keuze heb gemaakt, ga ik ervoor. Ik was en bén de vader van Sem, met alle liefde en plezier van de wereld. Onze connectie was vanaf dag een heel sterk, het klopt gewoon tussen ons. Anderen zien en zeggen dat ook, en dat geeft mij de bevestiging dat het goed zit. Ook als ik er even doorheen zat, hoefde Sem maar naar me te lachen en alles was weer oké. Hoe hard ik die dag ook moest werken of ballen hooghouden, het maakte me niks uit. Het zit goed tussen ons, en met de hulp van anderen weet ik ook dat het goedkomt. Zolang Sem oké is, is papa ook oké.'

Maar ondertussen had je ook nog liefdesverdriet?

'Die emoties wist ik vakkundig te parkeren; ik had een kind om voor te zorgen en dat deed ik vol overgave. Een tijdje zorgde ik wel minder goed voor mezelf. Ik verslonsde: at en sliep slecht, sportte weinig. Het was zowel mentaal als fysiek een aanslag, want hierdoor ging ik in mijn werk als danser van blessure naar blessure. Na drie maanden slonzen kreeg ik op mijn kop van mijn naasten: dit kan niet. Voor die schop onder mijn kont ben ik ze nog steeds dankbaar: ja, ik moest voor Sem zorgen, maar minstens zo goed voor mezelf, anders had Sem niets aan mij.'

Lees verder onder de advertentie

Je kunt wel zeggen dat het vaderschap je leven heeft veranderd dus?

'Vooraf nam ik me voor dat het ouderschap mijn leven niet drastisch zou mogen veranderen. Leuk plan – niet gelukt, alles veranderde in extreme versie. Ik stopte ook met musicalwerk; week in week uit acht shows per week, een jaar lang, dat is niet te doen als alleenstaande vader. En ik had er bewust voor gekozen om papa te zijn, dus ik wil dat niet meer. Hierdoor komen er weer veel leuke, nieuwe dingen op mijn pad. Zo ben ik nu acteur in de show van K3, dat is superleuk om te doen en veel beter te combineren met het ouderschap.

Alles draait nu om die perfecte balans, waarin ik mijn passie kan voortzetten, dus theater, podcasts en programma's maken, maar tegelijkertijd een goede vader zijn. Een tijdje twijfelde ik of ik een baan in vaste dienst moest nemen, met meer financiële veiligheid, maar ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan. Een goede vader zijn betekent voor mij ook dat ik Sem stimuleer.

Ik wil hem niet als boodschap meegeven dat hij, zodra het ingewikkeld wordt, de veilige weg moet kiezen. In tegendeel: heb je een passie, dan ga je daarvoor en maak je het werkbaar. Ik ben gestopt met de intensiteit van musicals, maar niet met mijn passie en ik vind het fantastisch om Sem dat te kunnen laten zien.'

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Hoe vind je balans tussen werk en privé?

Hoe is de zorg geregeld?

'Sem woont fulltime bij mij. Mijn ex heeft een omgangsregeling, dus ze zien elkaar wel. In het begin had ik daar moeite mee. Maar Sem kijkt uit naar die uitjes, het doet hem goed. En heel eerlijk: ik vind het best pittig om elke dag in mijn eentje papa te zijn. Daarom is het nu goed zoals het is: deze afspraak maakt Sem blij en het geeft mij de kans om even op te laden, of mijn aandacht op andere dingen te richten.

In een gezin met twee ouders heb je – denk ik – vaker momenten dat je elkaar afwisselt. Dat heb ik niet, en dat is prima, maar het is prettig om soms een dag voor mezelf te hebben. Dat inzicht maakt ook dat de boosheid en woede van toen langzaam naar de achtergrond verdwijnen; op deze manier haal ik er namelijk ook kracht en energie uit. En dat heb ik nodig om die verzorgende rol te vervullen.'

Lees verder onder de advertentie

Ben je weleens onzeker als vader?

'Eerst wel, omdat ik het gevoel had dat ik in mijn eentje twee keer zo hard moest werken om mezelf te bewijzen. Maar die onzekerheid is volledig weg, omdat Sem zo'n relaxte, fijne jongen is, die lekker in zijn vel zit en zich overal op zijn gemak voelt. Hij groeit met de dag, niet alleen qua lengte, maar zeker in gedrag, zijn communicatie, qua woordenschat. Ik merk dat onze connectie steeds sterker wordt. Ik voel dat ik al de beste vader kan zijn, puur door tijd met hem door te brengen.'

Lees ook: 97% van de ouders is onzeker over de opvoeding (en nee, dat is niet erg)

Het was nooit jouw keuze om alleenstaande vader te worden, ben je trots op hoe je het aanpakt?

'Ik ben veel te perfectionistisch om zoiets te zeggen. Bovendien: ik doe maar wat. En ik ben allang blij dat Sem zo goed gaat, ik ben vooral trots op hem.'

Lees verder onder de advertentie

Hoe ga je om met een peuter met een eigen willetje?

'Ik zie mezelf als een strenge vader, maar ik heb dat nog nooit hoeven zijn tot nu toe. Laatst werd ik getest met 'de klassieker in de supermarkt'. Sem greep iets uit het schap wat hij niet mocht hebben. "Nee," zei ik kalm, "dat gaan we niet doen, zet maar terug." Sem zette het op een gillen – een minuut lang, wat echt heel lang duurt in zo'n situatie.

Ik voelde iedereen kijken, er iets van vinden, maar ik hield voet bij stuk. Ik ken Sem het allerbeste – zeker in deze supermarkt – en ik los dit op mijn manier op. Ik herhaalde nog eens rustig dat hij dat niet mocht hebben, negeerde het gegil en ging verder met mijn boodschappen. Heel beheerst, maar met het zweet op mijn rug. Het werkte! Sem stopte met gillen en liep kalm weer mee. Misschien ben ik niet streng, maar gewoon duidelijk.'

Lees ook: Hoe ga je om met driftbuien?

Lees verder onder de advertentie

Waarin ben je nog meer duidelijk?

'Als het gaat om schermtijd. Ik vind het prima als Sem bij opa en oma of mijn zus tv kijkt, maar thuis gebeurt het niet. We spelen samen of hij rommelt wat aan, maar ik pieker er niet over om het scherm als hulpmiddel in te zetten. Als ik met Sem uit eten ga, bespreken we de menukaart, de dingen die we lekker vinden, alles wat we die dag hebben gedaan en wachten we geduldig op het eten.

Ik vind dat hij moet leren dat dit het leven is. En niet: ik moet wachten, ik pak wel even een scherm. Deze generatie gaat een leven vol schermen tegemoet, op school, werk…. Tot die tijd gun ik Sem dat hij de wereld met zijn eigen ogen kan bekijken, ik stel het scherm zo lang mogelijk uit. Ook al klink ik nu heel ouderwets.'

Over ouderwets gesproken: wat neem je mee uit je eigen jeugd?

'Mijn moeder deed veel creatieve activiteiten met me, van strijkkralen en vingerverven tot kastanjes verzamelen. Dat neem ik zeker over. Ook wil ik Sem laten kennismaken met de kracht van muziek. Omdat mijn vader uit Chili komt, draaiden we thuis veel latin sounds, van Julio Iglesias tot Gloria Estefan. Ik zal Sem nooit zang- of muzieklessen opdringen, maar het hem wel aanbieden: vindt hij het leuk, dan zal ik hem daarin steunen.'

Lees verder onder de advertentie

Zie jij dat als je voornaamste taak?

'Eigenlijk wel. Vorige week waren Sem en ik voor een fotoshoot een dag in Parijs. We gingen eerst samen naar de Eiffeltoren en daarna Franse frietjes eten op het bed van ons prachtige hotel. Die uren zag ik Sem non-stop glunderen. De gedachte dat ik hem de wereld kan laten zien en van alles kan leren, geeft mij echt een geluksgevoel. Ik ben zijn vader en mag hem dat allemaal géven: kennis, liefde en levenservaring. Dan voel ik me echt ontzettend gezegend.'

Is er in dat gezegende leven nog ruimte voor een nieuwe liefde?

'Je kunt je inderdaad afvragen: ik hou al zes ballen hoog, kan daar nog een zevende bij? Maar toch… het gevoel van geborgenheid, samen delen, staat boven alles, dus ik sta er zeker voor open. Maar ja, hóé ga ik daten als single homovader? Ik heb amper tijd om naar de sportschool of de tandarts te gaan. Ik wil niet elke week een ander mee naar huis nemen.

Ook vraag ik me af of mannen staan te springen om te daten met een alleenstaande vader. Ik heb niets aan mannen die dat 'sexy' vinden. Ik ben heus niet op zoek naar 'een papa', maar wel naar iemand die verzorgend is en een voorbeeldfunctie kan vervullen. Dus mijn wensenlijst is een stuk langer dan alleen: grappig, attent en knap… Ik hoop echt dat het me overkomt, want ik ben en blijf gék op de liefde.'

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Daten als alleenstaande ouder

Tekst: Kim Hopmans – Beeld: Hannah Lipowsky