'Toen ik mijn vriend vier jaar geleden ontmoette, wist ik: met jou wil ik kinderen. Niet meteen, maar uiteindelijk. Als we allebei, samen en los van elkaar, de dingen hadden gedaan die we graag wilden doen.
Negatieve verhalen
Ik dacht echt dat dat heel belangrijk was, omdat ik veel negatieve verhalen hoorde over het ouderschap. Zowel in mijn eigen omgeving, als op sociale media. Natuurlijk zeiden mensen dat ze het ook leuk vonden, maar daarna kwam altijd die: 'Maar het is zo ook zwaar'.
In mijn hoofd vormde zich het beeld dat ouderschap gelijk stond aan zelfopoffering: leuke dingen doen, er mooi uitzien, het zou allemaal tot het verleden behoren.
Lees ook: Zo bereid je je mentaal voor op het ouderschap
Voluit leven
Dus voordat ik eraan begon, wilde ik voluit leven. Mijn vriend en ik maakten grote reizen, ik bezocht veel festivals, omdat ik dacht dat dat straks met een kind erbij niet meer zou kunnen.
Een kleine twee jaar geleden gingen we ervoor. Mijn eerste zwangerschap eindigde in een miskraam en kort daarna raakte ik in verwachting van onze dochter (inmiddels 8 maanden).
In de eerste maanden was ik bang dat ik ook haar zou verliezen, maar dat gevoel verdween na de 20 wekenecho. Ik voelde me fysiek goed en leefde mijn leven, ik hoefde weinig te laten.
Verwachtingen versus realiteit
Ondanks die fijne, voorspoedige zwangerschap bleef ik me mentaal voorbereiden op het ergste. Dat was totaal onnodig, weet ik nu. Want sinds mijn dochter is geboren geniet ik enorm. Ik vind het ouderschap fantastisch.
Had ik maar geweten dat dat óók kan, denk ik nu. Online kreeg ik vooral de boodschap dat ik mezelf kwijt zou raken, maar dat gebeurde helemaal niet.
Mijn bevalling verliep zoals ik had gehoopt en ik kwam er zonder kleerscheuren vanaf, en ook daarna voelde ik me goed. Twee weken later zaten we al met baby en vrienden op het terras.
Lees ook: Bevalling voorbereiden: waar moet je allemaal aan denken?
Wel wennen, maar niet per se zwaar
Natuurlijk moest ik in die eerste periode wennen aan mijn nieuwe rol, maar dat vond ik niet per se zwaar.
Als ik mensen vertel dat ik het zo leuk vind, zeggen ze vaak dat ik zo verbaasd klink, en dat klopt ook. Want ik had dit nooit verwacht. Er zijn heus weleens dagen waarop ik 36 koppen koffie nodig heb en doodmoe ben, maar dat overschaduwt nooit hoe leuk ik het vind.
Ik was altijd een go-getter, in mijn werk en mijn privéleven streefde ik grote doelen na. Het moest altijd beter, meer, sneller. Nu is mijn wereld superklein en ben ik zielsgelukkig.
Genieten van kleine dingen
Mijn dochter laat me zien waar het leven om draait. Ik geniet van een dag niksen, gewoon thuis met z'n drietjes.
Dat ik nu zoveel rust ervaar, vind ik heerlijk. In principe doe ik dezelfde dingen, maar dan met een andere mindset. Ik moet minder van mezelf en heb de lat lager gelegd. Sinds de bevalling heb ik nog geen sportschool gezien: nou en?
Als ik had geweten hoe fantastisch ik het ouderschap zou vinden, was ik er niet per se eerder aan begonnen. Wel had ik meer kunnen omarmen dat ik er zo van geniet. In het begin was ik op mijn hoede, alsof op ieder moment de ellende kon beginnen.
Maar die narigheid kwam niet. Ik vind deze periode 'gewoon' fantastisch - wat trouwens niet betekent dat alles perfect gaat.
Lees ook: Zo leuk is het ouderschap: 'Ik voel me geliefd, nodig en nooit meer eenzaam'
Leven is nu pas begonnen
Nu denk ik dat het me had geholpen om te weten dat genieten van het ouderschap ook een optie is. Dan had ik me daar vanaf het begin mee kunnen verzoenen.
Ik had verwacht dat mijn leven voorbij zou zijn, maar het tegenovergestelde is waar. Het is nu pas begonnen.'
Op Instagram deelt Anne-Flore haar leven als moeder (@annefloremuller).
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
