'Een vrouw die moeder wordt, doorleeft een fysiek proces. De zwangerschap gebeurt in háár lijf, dat zichtbaar verandert. Dat er bij mij in de aanloop naar de geboorte niet zo veel veranderde, vond ik lastig.
Natuurlijk kon ik de babykamer inrichten, maar dat was niet genoeg om me betrokken te voelen. Ik miste een actieve rol waarin ik me kon voorbereiden op mijn aanstaande vaderschap dat zo abstract was voor mij.
Lees ook: Zorgwet moet veranderen om partner van zwangere niet buiten te sluiten, zegt deze onderzoeker
De supportrol
De weinige dingen die aanstaande vaders wél kunnen doen, zoals meegaan naar de verloskundige of een zwangerschapscursus vielen door de pandemie ook weg. Het zorgde ervoor dat ik me niet betrokken en vaak zelfs overbodig voelde, ik had geen idee hoe ik me moest voorbereiden op die grote, nieuwe rol. Uiteindelijk zocht ik mijn heil in het weinige leesmateriaal dat er voor mannen beschikbaar is.
Daardoor wist ik dat ik tijdens de bevalling, waar ik godzijdank wel bij aanwezig kon zijn, de 'supportrol' kon aannemen om mijn vrouw er doorheen te helpen. Dat was fijn en tegelijkertijd gek, omdat zij nog altijd het werk moest doen.
Lees ook: 9 tips voor jou als partner tijdens de bevalling
Vluchten in mijn werk
Toen mijn dochter na de bevalling, die eindigde in een keizersnede, in mijn armen lag voelde ik meteen een heel sterk ouderschapsgevoel. Alles in mij schreeuwde dat ik voor mijn kind wilde zorgen. Dat voelde waanzinnig goed, maar zorgde ook voor verwarring. Want ik kon dat gevoel niet doorvertalen naar een handeling.
Doordat mijn vrouw borstvoeding gaf, werd zij de primaire ouder en nam ik de randzorg op me. Dat het niet goed ging met ons kind en mijn vrouw door de lockdown weer in haar eentje naar doktersafspraken moest, maakte het erger. Vooral toen de eerste arts zowel de reflux als de heupdysplasie van onze dochter miste.
Als een leeuwin vocht mijn vrouw, die nog minder uit handen wilde geven, voor onze dochter. Terwijl ik het huis op orde hield en vluchtte in mijn werk, omdat ik daar wel controle over voelde en thuis niet wist hoe ik een goede vader moest zijn.
Gered door ouderschapsverlof
Pas na drie maanden veranderde er iets, doordat ik ouderschapsverlof opnam. Dat was achteraf gezien mijn redding. In die dagen deed ik niets anders dan mijn dochter de fles geven, haar op bed leggen, met haar spelen - voor zover dat gaat met een baby - en uren wandelen. Eindelijk had ik het gevoel dat ook ik iets kon doen voor mijn kind, al was ik in het begin heel onzeker omdat ik geen idee had wat ik moest doen.
Lees ook: Alle soorten verlof rondom zwangerschap voor ouders
Het groeien naar die vaderrol kostte me veel tijd. Maar nu, vier jaar later, voel ik een hele goede band met mijn vrolijke, avontuurlijke dochter. Ik lees haar verhaaltjes voor, we gaan samen naar het bos of bezoeken een voetbalwedstrijd. Ik ben op mijn gemak in mijn vaderrol en we hebben een goede balans gevonden als gezin. Als ik terug kon in de tijd, zou ik tegen mezelf zeggen: geef jezelf de tijd, vlucht niet in je werk en zet je gezin op één. Die vaderrol die vind je wel, echt, het komt goed.'
/3d92d5fbb85b46c1afdf6636b29f1eaf/image.jpg)
/ecda0f64bcbb4b4bb42475da2b265f63/image.jpg)
/af6d9f88a78f461ebc703bfd5b1d0056/image.jpg)
/fd4af8782b8843ec8355c672dffc0b23/image.jpg)
/f2109d417e32482da378173f8cdbad24/image.jpg)
/ef9a26d98e234cb581e1d10db8d21ef3/image.jpg)
/f53e31a228564204b1d72981f0edba32/image.jpg)
/7786d3e6f23e4f3b8691d756acb73c6b/image.jpg)
/904452ae8a2e4cfca8fcebb4a39d4425/image.jpg)
/6b3ca097a4554ff9b3be4cd6f4f08a92/image.jpg)
/021b5f1c9912417083420aa5db9477f5/image.jpg)
/dd28095d175d4f50a3bb4e498c6b6d47/image.jpg)
