Jantines bevallingsverhaal: 'Een 'hands off' bevalling is onze wens. En het lukt'

Kramp

'Oef! Een trekkend gevoel in mijn buik. Ik ben meteen wakker. Een wee, ik weet het zeker. Dit voelt precies zoals bij mijn eerste bevalling. Het is ook weer meteen pittig. Sieb ligt nog te slapen. We moeten er bijna uit, want Bren gaat naar het kinderdagverblijf vandaag. Dat komt nu wel goed uit. "Sieb? fluister ik. Volgens mij is het begonnen."

Eerst ontbijten

"Bel gewoon," zei de verloskundige laatst nog. Maar ik wacht even. Die krampen zijn pittig, maar nog te doen. Er zit veel tijd tussen. Als er eentje komt, puf ik hem rustig weg. Geen stress. Bren zit intussen aan een boterham. Sieb is aangekleed. "Als jij hem wegbrengt, ga ik wel even onder de douche."

Negen tot vijf

Nu Sieb terug is, bel ik toch maar even de verloskundige en die komt meteen. "Het is nog niet écht begonnen," zegt ze als ze klaar is met de controle. Vorige keer ging het ineens zó razendsnel. "Om vijf uur moeten we Bren weer ophalen, dat redden we vast wel," zeg ik met een glimlach. Sieb kijkt me verschrikt aan: "Dit gaat toch nog wel een dag duren?"

Op mijn tenen

"Zal ik het bad klaarzetten?" vraagt Sieb als de verloskundige weg is. Het duurt een eeuwigheid voordat ie vol zit, dus ja, doe maar. Met een schuin oog houdt hij me in de gaten. Ik rommel maar wat. Probeer een boek te lezen, maar dat lukt niet meer. De druk in mijn buik wordt erger. Ik moet lopen. Rondjes om de tafel. Wegpuffen. Als het heel pijn doet, sta ik op mijn tenen. Beetje gek misschien, maar het is het enige wat helpt.

Lees ook: De 15 beste bevallingstips van verloskundigen

Dat gaat snel

Zullen we maar gaan timen? Sieb pakt zijn telefoon erbij. Daar is er alweer eentje. Het gaat steeds sneller. Hoeveel tijd zit ertussen? 2,5 minuut? "Ik denk dat we de verloskundige wel kunnen gebruiken," zegt Sieb een beetje bezorgd. Wacht even, die wee. Hij wordt sterker. Ik grijp de keukentafel. Druk mijn hoofd in een knuffel die daar ligt van Bren. Sieb masseert mijn rug. Rustig blijven. Wegblazen. Dan zakt hij weer weg.

Misselijk

"Is het normaal dat ik moet overgeven?" vraag ik aan de verloskundige. Ze is er weer. Ik ben zó misselijk. Net als mijn eerste bevalling. Rond de 5 centimeter ontsluiting was dat toen. Zou dit nu hetzelfde betekenen? "Ik ga mijn spullen klaarleggen," zegt de verloskundige, terwijl ze haar tas uitpakt. "Dit zou zomaar snel kunnen gaan."

Wat een hitte

Gordijnen dicht. Het bad staat voor de bank. Het is al dagen snikheet. Dit is de enige koele plek in huis. Ik zet een muziekje aan. Misschien helpt het om te ontspannen. Nog een controle. Ja hoor: 5 centimeter. Zie je wel. En ik mag het bad in. Eindelijk.

Lees ook: Bevallen in bad, hoe werkt dat?

Focus

Het warme water verzacht de pijn iets te goed. De weeën zwakken af. Is dat wel goed? Ik ben er helemaal uit. De ondergrond is hard, ik kan niet op mijn kont zitten. Ik kronkel wat in rare houdingen, ga op mijn handen zitten en duw tegen de badrand.

Wij samen

Sieb zit achter mij. De verloskundige laat ons gaan. Een 'hands off' bevalling is onze wens. Zo worden we echt samen ouders van ons nieuwe kind. Een wee bouwt zich op. Ik grijp zijn hand. Ze zijn nu écht heftig. De controle is weg. Mijn lichaam neemt het over. Een snelle blik naar Sieb, naar de verloskundige. Ik knik. Zij knikt ook: het gaat nú gebeuren.

Nee, niet persen!

"Keer je maar om," zegt de verloskundige, "luister maar naar Sieb." Hij houdt me vast. Doet het puffen voor. Ik volg. "Niet persen, dan gaat het te snel." Wat gebeurt er allemaal? Alsof de trein rijdt en ik mee moet. Ik ben niet aan het persen. Het voelt zo raar. Inhouden. Wegblazen. En dan, ineens, in een vloeiende beweging, is ze er. Alsof het vanzelf gaat.

Lieve Olivia

Samen kijken we naar ons mooie meisje. We zitten nog vredig in het water. Een rustige overgang naar mijn borst. Zachtjes kloppen. Beetje wrijven. Een flinke brul komt uit haar mondje. Wat was dit heftig. Ging het tóch weer zo snel. Lieve Olivia, je bent zó bijzonder!'