'Heerlijk, gezinnen waarin het allemaal net even anders gaat. Ik weet dat er collega's zijn die altijd even moeten wennen aan andere gebruiken dan de standaard, maar ik vind het geweldig om te zien wat mensen allemaal doen, denken en verzinnen.
Het is, naast die pasgeboren hummels, een van de redenen waarom ik zo van mijn werk hou. Achter elke voordeur valt er weer zo veel te leren van andere mensen over hun gebruiken en hun manier van leven.
Met de natuur
Deze week is het wat dat betreft feest. Ik ga kramen bij twee ouders die honderd procent in contact met de natuur leven, en daarbij bovendien de Afrikaanse roots van de vader helemaal met hun opvattingen en hun leven hebben verweven.
Ik heb een tijdje geleden zelf de intake gedaan en weet dus dat ze bijvoorbeeld tijdens de bevalling geen inmenging wilden tenzij dat medisch gezien strikt noodzakelijk was en dat ze daarna de baby, een jongetje, met allerlei rituelen willen inwijden. Prima, ik doe wel mee.
Lees ook: Hands off bevalling, wat is het?
Kwade geesten
Dat bij binnenkomst de wierook zwaar op mijn longen slaat, deert me dan ook totaal niet. Boven de wieg van de baby hangt een bosje kruiden, bij elkaar gebonden met touw. Tegen de kwade geesten, vertelt de vader me, en ik luister geïnteresseerd naar zijn uitleg.
Daarna houd ik mijn vaste introductiepraatje en de vader zegt dat ze een goede vibe bij mij voelen en ook dat ze willen beginnen met iets wat heel belangrijk voor hen is: het bedanken van de moederkoek. 'Prima', zeg ik. 'Hoe gaan we dat doen?'
Stukje eraf knippen
Het uur daarna zal ik me nog lang herinneren. De placenta is bewaard na de bevalling en ligt in een bak in de garage. Het is koud buiten, dus dat kan wel even. Hij moet worden begraven in de tuin, maar een klein deel ervan willen de ouders gebruiken om te verwerken in een sieraad – iets waarvan ik weleens heb gehoord maar waarin ik me eigenlijk nooit heb verdiept.
'Kun jij er even een stukje af halen?', vraagt de vader en hij geeft me een schaar. Zelf staat hij klaar met een plastic bakje waar het in moet. Ik kijk naar de placenta in die schaal en weet even niet wat ik moet doen.
Lees ook: Wat is de functie van de placenta?
Drillende massa
Talloze keren heb ik bij een bevalling gezien hoe de placenta door de verloskundige wordt gecontroleerd en aan de ouders wordt getoond. Mooi om te zien, het huisje van hun baby, maar ik weet dat veel ouders ook blij zijn als het ding daarna uit hun zicht verdwijnt.
Ikzelf heb er nooit moeite mee om naar te kijken, tot nu. Voor me in de bak ligt een drillende massa en wat ik echt nooit heb in mijn werk – hoeveel bloed, hechtingen en aanverwante zaken ik ook zie – gebeurt me nu wel: ik voel me ineens hartstikke misselijk. Tot kokhalzen aan toe. Moet ik echt hierin knippen?
Van een afstandje
'Gaat het?', vraagt de vader bezorgd, kennelijk trek ik wit weg. 'Wacht. Sorry, ik moet dit niet van je vragen.'
Hij neemt de schaar over en doet het werkje zelf, terwijl ik wegkijk. Niet standaard, ik houd ervan, echt. Maar wel van een afstandje.'
Liefhebber van onze rubriek Kraamwerk? We publiceren iedere zaterdagochtend een nieuwe aflevering, eerder gepubliceerde Kraamwerken vind je ons dossier. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
