Bijna veertig jaar geleden (ja, zo oud ben ik inmiddels) kreeg ik bij mijn geboorte een grijze beer. Waar ik ook heen ging, het pluche beest was er altijd. Mijn dochter Koosje is ook gek op hem. Ze heeft hem omgedoopt tot Papa-beer.
'Ik ga er voor zorgen dat ik hem nooit kwijtraak, dan kan ik hem later ook aan míj́n kinderen geven.' Nu zul je denken dat Papa-beer het belangrijkste bezit is in Koosjes leven. Maar niets is minder waar. Ze heeft inmiddels een hele knuffelharem. Elke week wisselt ze wel van favoriet.
Lees ook: Met hartslag of warme vulling: kies een bijzondere knuffel als cadeau voor een baby
Tussen de zeekoeien
Dit kan het leven soms erg gecompliceerd maken. Zo waren wij in een dierentuin en toen leek het haar leuk om haar olifantje (de nummer één van dat moment) in het water te gooien bij de zeekoeien. De lome beesten waren net slabladeren uit het water aan het vissen. Tot overmaat van ramp zwom er ook nog een jonkie rond.
Dikke tranen rolden over de wangen van Koos. En ik zag de krantenkoppen al voor me: 'Jeugdjournaal-presentator vermoordt baby-zeekoe met knuffel'. Na minutenlang vissen met een schepnet, kregen we het beestje uit het water. 'Ik laat mijn knuffel nooit meer los', zei ze vol emotie.
Om haar op te vrolijken kreeg ze een vleermuis uit de souvenirshop. Ik heb olifantje sinds die dag niet meer gezien.
Lees ook: Niet schrikken! Zo vaak moet je knuffels wassen (en dit is de beste manier)
De eeuwige vuilnisbelten
Om te zorgen dat ik haar slaapkamerdeur nog wel openkrijg, stuur ik wel eens knuffels naar de eeuwige vuilnisbelten. Mijn belangrijkste tip aan ouders: DOE DIT NIET. Mijn oudste dochter heeft hetzelfde olifantengeheugen als haar moeder (erg irritant bij ruzies).
En op enig moment komt altijd de vraag: waar is Marshall/pinguïn/girafje heen? Om het goed te maken koop ik dan een nieuwe knuffel (ik weet het, ik heb een probleem) en zo houden we de knuffelcirkel in stand.
Liever versleten
Mijn jongste dochter Fiep is totaal anders als het om knuffels gaat. Haar favoriet is een lapje van Dikkie Dik. De oranje kater is zo vaak onder gespuugd en gesnotterd dat ie inmiddels grijs ziet. Om het beestje niet kwijt te raken, haalden we er drie in huis. Eén probleem: mevrouw wil alleen maar haar oude, versleten exemplaar.
Ik heb het nieuwe lapje wel eens aangeboden. Uit haar bedje klinkt dan resoluut NEE en vervolgens met veel drama in haar stem de kreet DIKKIEEEE! Zodra ze het knuffeltje ziet, gaat de duim in de mond en wordt ze rustig.
Lees ook: Zo belangrijk is die ene lievelingsknuffel voor je kind
Speuren als Sherlock
Afgelopen kerst waren we met de hele schoonfamilie op vakantie in Engeland. In een restaurant werd er om Dikkie Dik gevraagd. Maar het lapje was nergens te bekennen. Ik raakte totaal in paniek. Ik zag eeuwig durende huilbuien voor me en vreesde een vroegtijdig einde aan haar middagslaapjes.
Ik kroop onder tafels met mijn zaklamp (tot groot ongenoegen van de gasten) en als een ware Sherlock speurde ik in de Engelse regen de route af die we eerder hadden afgelegd. Uiteindelijk kreeg ik een verlossend telefoontje. Dikkie Dik zat in de kapotte binnenzak van mijn schoonzus. Ik had tranen in mijn ogen. Ik kon wel een knuffel van Papa-beer gebruiken.
