Spitsuur: 'Samen zwemmen of fietsen gaat niet zomaar, met een drieling blijft er altijd eentje over'

Linda: 'De meisjes gaan nu naar de peuterspeelzaal, omdat de zomervakantie voorbij is. Doordeweeks zetten we de wekker op tijd. We ontbijten samen en mijn man zorgt ervoor dat het eten klaarstaat. Terwijl ik me snel aankleed, hebben de meiden al gegeten. Daarna zorg ik dat ze aangekleed zijn en hun haren worden gedaan. Vervolgens trekken we hun schoenen aan en gaan we naar school.

Op dagen dat we niet naar school hoeven, beginnen we rustig. Mijn man is dan al aan het werk en we starten vaak met een ontbijtje voor de tv. Daarna kleden we ons aan en bekijken we wat voor weer het is om eventueel buiten te spelen.

Lees ook: 7 tips voor relaxte(re) spitsuren met kinderen

Binnenstebuiten

Er zijn soms ook uitdagingen in de ochtend. Nu ze net zindelijk zijn, moeten we ze vaak aansporen om naar de wc te gaan. Ook moeten we ze soms aanmoedigen om door te gaan met aankleden en hun schoenen aan te doen. We hebben één dochter die alles zelf wil doen, wat er vaak toe leidt dat haar kleren binnenstebuiten zitten. We mogen haar echt niet helpen; ze moet het zelf doen, wat vaak betekent dat we tijd tekortkomen.

We proberen een beetje routine aan te houden, zowel voor onszelf als voor de meiden, maar ik probeer het ook los te laten. We hebben extra tijd ingecalculeerd om te voorkomen dat ik gestrest of geïrriteerd raak. We proberen een vast ritme aan te houden zodat de kinderen weten waar ze aan toe zijn.

Lees ook: Spitsuur: 'Als ik 's ochtends beneden kom, heeft Arjen bijna alles al geregeld'

Altijd hulp vragen

Het opvoeden van een drieling is best pittig. Onlangs zaten ze in een lastige fase, maar daar komen ze nu langzaam uit. Het is vooral moeilijk als ik tegen één van hen zeg dat iets niet mag, want dan doen de andere twee het ook meteen. Dan zeg ik: ,,Maar je hebt toch gehoord dat ik net tegen je zus zei dat het niet mag? Dan geldt dat ook voor jou." Ze steken elkaar echt aan, en dat kan vermoeiend zijn.

Bovendien zijn er activiteiten die gewoon lastig zijn. We vinden het heel leuk om te zwemmen, maar we kunnen met z'n tweeën niet zomaar met drie kinderen van dezelfde leeftijd naar het zwembad. Dus we moeten altijd om hulp vragen, en dat vind ik jammer.

Of zomaar even op de fiets stappen met één van hen. Dat lukt ook niet, want er blijft er dan altijd eentje over. Je moet altijd op een andere manier een oplossing vinden. We hebben inmiddels een bakfiets aangeschaft om toch samen te kunnen fietsen, maar dat was wel een aanpassing.

Steeds zelfstandiger

We hebben wel een paar dingen moeten veranderen in onze manier van denken en organiseren om het allemaal goed te kunnen regelen. De gedachten die je vroeger had voordat je kinderen kreeg, zoals ,,Als ik straks een kindje heb, ga ik ermee op de fiets boodschappen doen of ergens koffie drinken", zijn niet echt uitgekomen.

Maar het gaat nu wel beter. Als ik terugkijk, merk ik dat alles soepeler verloopt. Ze worden steeds zelfstandiger en begrijpen de regels veel beter, zoals dat ze op de stoep moeten blijven. Ik hoop ook dat ze later dezelfde sport kiezen, want als ze allemaal verschillende sporten willen doen en dat ook nog eens tegelijkertijd, wordt het een hele uitdaging om alles georganiseerd te krijgen.

Lees ook: Getest: de beste elektrische bakfietsen van 2024

Met z'n drieën in een vierpersoonsbed

's Avonds hebben we een vaste routine. Voordat ik ga koken, mogen ze even op de tablet of tv kijken, of spelen als ze daar zin in hebben. Ondertussen zorg ik dat het eten klaar is. Na het eten kijken we altijd nog even samen naar het nieuws. Daarna gaan we naar boven, douchen, naar de wc, tandenpoetsen, en dan naar bed.

We lezen altijd nog even samen een boek. Wij hebben een 'hulp van de dag', en dan mogen ze altijd een beetje voorlezen, hoewel ze natuurlijk nog niet echt kunnen lezen. Ze doen dan alsof ze in het boekje lezen. Daarna vragen we altijd: ,,Vonden jullie het gezellig vandaag? Wat hebben jullie allemaal gedaan?" En dan gaan ze lekker slapen.

Meestal gaat het naar bed gaan wel goed, maar soms hebben ze geen zin om nog even naar de wc te gaan. Dan zeg ik: ,,Je moet de hele nacht slapen, dus het is beter om nu nog even te gaan." Als het een dag is geweest met slecht weer en ze niet veel hebben gedaan, merk je dat ze nog veel energie hebben. Ze slapen met z'n drieën in een groot vierpersoonsbed, dus dan zijn ze soms nog even aan het spelen of nakletsen. Gelukkig kan ik zeggen dat het meestal goed gaat met naar bed gaan.

Lees ook: Meerlingen: samen laten slapen of apart?

Om de maand een avond uit

We zorgen er ongeveer om de maand voor dat mijn zus en moeder op de meiden passen, zodat we zelf even wat kunnen doen. Mijn moeder kwam met het idee dat we dat echt moesten doen, want het voelt soms een beetje vreemd. Het zijn jouw kinderen en dan laat je iemand anders oppassen omdat je zelf iets wilt doen.

Maar mijn moeder stond erop dat het belangrijk is om elkaar ook nog te blijven zien en om tijd samen door te brengen. Dus we proberen om de twee maanden een avondje uit te gaan, bijvoorbeeld naar een restaurant of de bioscoop, terwijl er thuis op de kinderen wordt gepast. Dat werkt echt goed voor ons.

Elkaar momenten gunnen

In het weekend doen we graag leuke dingen samen met het gezin. Dingen voor mezelf probeer ik te plannen als de meiden naar school zijn. Op dinsdag gaan de meiden naar hun grootouders, en dat is de dag waarop ik thuis de dingen kan doen waar ik anders niet aan toekom. Dan zorg ik ervoor dat het hele huishouden gedaan wordt.

's Ochtends, als ze naar school zijn, doe ik de boodschappen en plan ik bijvoorbeeld een bezoek aan de pedicure. We gunnen elkaar die momenten, het is fijn dat mijn man bijvoorbeeld bij de scouting zit. We zorgen ervoor dat het netjes in de agenda staat en dat we het tegen elkaar zeggen. Dan is het goed.

Mama, mama, mama

Ik besef dat ze me straks steeds minder nodig zullen hebben. Nu word je soms gek van het constante 'mama, mama, mama,' maar ik realiseer me ook dat ze dat steeds minder zullen doen naarmate ze ouder worden. Dan willen ze bij vriendjes of vriendinnetjes spelen, en heb je ze niet meer zo vaak om je heen.

Toch wil ik het gewoon een beetje laten gebeuren, go with the flow, zeg maar. Maar ik kijk er ook naar uit om leuke dingen met ze te doen, zoals ik nu met mijn moeder en zus doe. Bijvoorbeeld naar de ladies' night in de bioscoop of naar een musical. Ik kijk ernaar uit dat ze straks oud genoeg zijn om mee te gaan en dat ik zulke dingen met hen kan doen.'