Voor oudersColumns & rubrieken

Willem in de wachtkamer #4: 'We zijn helemaal niet zweverig, maar besloten dit een kans te geven'

fotograaf: Anna-Luisa Ballauf
fotograaf: Anna-Luisa Ballauf
Leestijd 5 minuten
Lees verder onder de advertentie

Deel 3 teruglezen? Willem in de wachtkamer #3: 'Met twee zilveren temperatuurkoffers in de auto rijd ik naar het lab'

'De wachtweken tussen de terugplaatsing van ons eerste embryo en de testdatum waren spannend, maar we hebben zo normaal mogelijk gedaan. Met hier en daar wat extra afleiding zoals etentjes. En ineens was mijn vrouw alweer ongesteld, nog voor de testdag.

Ik was teleurgesteld, maar besefte ook dat het wel een heel groot wonder zou zijn als het meteen raak was geweest. Verdrietig was ik vooral voor haar, het speelde immers allemaal in haar lijf.

Lees verder onder de advertentie

Even klaar mee

Precies een maand later hadden we een tweede terugplaatsing, dat kon in de natuurlijke cyclus van mijn vrouw zonder medicijnen. Ook dit embryo nestelde niet in en de menstruatie kwam weer vrij snel.

We waren er even klaar mee en besloten een pauze in te lassen. We boekten een reis naar IJsland, een waanzinnige bestemming die ons echt even afstand gaf tot al het medische gedoe.

Lees ook: Miskraam verwerken: dit kan helpen

Lees verder onder de advertentie

Kunstmatige cyclus

Bij terugkomst wilden we graag iets veranderen aan het protocol voor de terugplaatsingen in de hoop dat we dan meer kans zouden hebben. Daarom vroegen we aan de artsen of we een kunstmatige cyclus konden proberen. Daarbij neem je als vrouw medicijnen om je lijf voor te bereiden op een embryoterugplaatsing.

Mijn vrouw kreeg twee soorten pillen om dagelijks te nemen: Progynova en Utrogestan. Helaas had ze van deze hormonen wel veel last. Progynova neem je in, maar Utrogestan moet vaginaal worden ingebracht. Ontzettende 'kutpillen', vond mijn vrouw. Omdat het de derde terugplaatsing was en de kans per keer zo'n 30 procent is, hadden we nu wel het idee dat het een keer moest gaan lukken.

Geannuleerd

Helaas bleek alle voorbereiding voor niets te zijn geweest. Drie dagen voor onze geplande terugplaatsing werden we gebeld door het ziekenhuis. Precies die week stond er een jaarlijkse schoonmaak van het laboratorium in de agenda waardoor alle terugplaatsingen geannuleerd werden.

Lees verder onder de advertentie

Dat was niet goed gecommuniceerd tussen de twee ziekenhuizen waar we mee te maken hadden. Een flinke klap, al die hormonen waren voor niets geweest en we moesten weer wachten.

Lees ook: Na vier jaar hopen en hormonen raakte Cora (32) uit MDV spontaan zwanger van een eeneiige drieling

Terug bij af

Inmiddels was er bijna een halfjaar verstreken sinds de punctie toen we eindelijk toe waren aan terugplaatsing drie. Opnieuw kregen we met tegenslag te maken. Een van de embryo's was niet goed ontdooid, waardoor er nog een uit de vriezer was gehaald. Die was gelukkig wel goed genoeg om teruggeplaatst te worden, maar ook nu werd mijn vrouw snel daarna ongesteld en hadden we ineens nog maar één kans.

Lees verder onder de advertentie

In voorbereiding op de laatste terugplaatsing kozen we opnieuw voor een kunstmatige cyclus met hormonen. Op de dag dat we in het ziekenhuis verwacht werden, kwam het bericht dat ook dit embryo het ontdooien niet had overleefd. We waren weer terug bij af en moesten een hele nieuwe ivf-ronde met punctie starten om nieuwe embryo's te creëren. Daarmee bereikten we een dieptepunt in ons traject, langzaam voel je de hoop verdampen.

Een alternatief

Ik begon me af te vragen of het niet op een andere manier kon. 'Vrouwen worden al honderdduizenden jaren zwanger', zei ik tegen mijn vrouw. 'Er moeten meer manieren zijn. Of het nu thee uit de jungle is of voetreflexologie maakt mij niet uit, laten we eens iets anders proberen.' Ze ging op onderzoek uit en kwam terecht bij mesologie: een alternatieve geneeswijze die kijkt naar energiebanen in je lichaam.

Wij zijn helemaal niet zweverig of alternatief, maar we besloten het een kans te geven. Met de medische wetenschap waren we tot nu toe immers niet opgeschoten. Uit lichamelijk onderzoek door de mesoloog kwam naar voren dat er iets niet helemaal goed ging met de maag en slijmvliezen van mijn vrouw. Er werd een speciaal dieet aangeraden zonder gluten, lactose en histamine.

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Tarwekiemolie, fenegriek en meer: dit moet je weten over kruidenmiddelen als je zwanger bent of borstvoeding geeft

Aangepast voedingspatroon

Ook ik deed mee, het mesologische dieet van mijn vrouw sloot aan bij het dieet dat ik al volgde tegen darmklachten. We pasten ons voedingspatroon aan en bereidden ons mentaal voor op een nieuwe ronde ivf die na een maand zou beginnen.

Voor mij was dit ook het moment om stil te staan bij het scenario dat het misschien definitief niet zou lukken. Wat doe je dan? Maar zover kwam het niet. Op een ogenschijnlijk doodnormale woensdagochtend werd ik gewekt door mijn vrouw met de woorden: 'Wil? Ik ben zwanger'.

Lees verder onder de advertentie

Spontaan

'Is het van mij?!', riep ik in totale verwarring. Ik was geschokt en had het niet zien aankomen. Ik moest echt even zoeken naar mijn emoties en het nieuws laten indalen. Gedurende het hele traject was ik er op ingesteld, maar nu niet.

Ik vond het ongelooflijk dat er na al die moeite een spontane zwangerschap was ontstaan. Zo'n twee uur later begon de blijdschap binnen te komen en stuurde ik mijn vrouw een berichtje met de tekst 'Whaaaaaaaaaaaaaa' gevolgd door heel veel hartjes, kusjes en smileys.'

Weten hoe het verdergaat? We publiceren iedere woensdagavond een nieuw deel in deze interviewserie. Eerdere afleveringen kun je teruglezen in het dossier In de wachtkamer. Daar vind je ook de column van Marieke Poelmann over haar eigen fertiliteitstraject.

Lees verder onder de advertentie