Jan: ‘Er komt iets nieuws voor in ons huis: jaloezie’

Nu de jongste telg in huize Versteegh steeds meer baby-af is, verandert er iets van de dynamiek in huis. Beide dochters zijn jaloers op elkaar en dat levert regelmatig lastige situaties op.

Vanaf de dag dat Dochter 2 in ons leven kwam en wij haar voorstelde aan haar zusje, Dochter 1, was het koek en ei tussen de gezusters Versteegh. Jut en Jul. Altijd knuffelen, spelen en lachen. Zodra Dochter 2 iets kon vasthouden, bracht haar grote zus speeltjes. Als er een banaan gegeten diende te worden, stopte de een bij de ander hapjes in de mond. Kortom, geen onvertogen woord en ze gunden elkaar de wereld.

Geschreven door

Jan Versteegh

Sindskort is die situatie wat veranderd. Nu de jongste telg van onze club haar eerste levensjaar heeft volbracht, verandert ze steeds meer van baby in klein mensje. Een persoontje dat steeds meer begrijpt en dus reageert op dingen. En zo is het gekomen dat er iets nieuws in ons huis voorkomt: jaloezie.

Duo-huilen

Mijn vrouw en ik hebben er weinig last van, misschien wel omdat het een zeer nutteloze emotie is. Je bereikt er namelijk niks mee. Maar zodra ik het ene huilende kind optil om wat troost te bieden, begint – het tot dan toe zeer vrolijke andere kind – spontaan te huilen. De enige manier waarop dat weer is op te lossen, is wisselen van kind, maar dan begint het huilen aan de andere kant. Afijn, u snapt het, het wordt een vicieuze cirkel.

Oudhollandsche middenweg

Omdat mijn hart ook niet is gemaakt van gewapend beton, kies ik nu vaak voor de middenweg. Nee, niet een gulden middenweg zoals Aristoteles zo mooi had bedacht. Een gewone, Oudhollandsche middenweg. Het gaat als volgt: ik pak Dochter 1 op en hou haar stevig vast. Dochter 2 laat ik op een verhoging klimmen. Een poef, een krukje of een dekenkist. Als ze daar eenmaal op staat, hoef ik nog maar een klein stukje door de knietjes en til ik haar ook op. Zo heb ik dan op elke arm een van mijn oogappels. De jaloezie is nog niet zo groot dat ze elkaar niet tegelijk dulden bij hun vader, maar iets zegt me dat dat niet lang meer gaat duren.

Zwaar

Probleem opgelost, hoor ik u denken. Nou, niet helemaal. Twee kinderen op hetzelfde moment in de hoogte houden is namelijk zwaar. Loodzwaar. De eerste minuut is leuk, de tweede begin je het te voelen en na vijf minuten is het over met de pret. Nou ga ik geregeld naar de sportschool om mij aan te stellen in een veredelde pyjama, maar kennelijk mag het allemaal maar ten dele baten.

Oerman

En zo komt het dat, net op het moment dat de rust is wedergekeerd en het tevredenheid is wat de klok slaat, ik de dames weer moet neerzetten. Dat ze dan weer gaan huilen, is tot daar aan toe, maar dat papa niet sterk genoeg is om een beetje de oerman uit te hangen, doet toch een beetje pijn.

Deze blog is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.