'Kom haar maar weer halen, ze maken alleen maar ruzie'

Mislukte speelafspraakjes: Eva weet er alles van. Na jarenlang sussen, besluit ze nu eens voet bij stuk te houden. Ze laat het vriendinnetje ophalen! Met lood in haar schoenen...

‘En nu is het klaar! N, ik bel je moeder dat ze je mag komen ophalen. Reza, kom jij maar bij mij zitten.’ Ik zet de televisie aan voor vriendinnetje N en ga met mijn dochter aan de andere kant van de kamer zitten. Allebei krijsen ze: ‘Maar IK deed niks. ZIJ deed het’. Ik ga het doen. Ik ga het écht doen, besluit ik. Deze playdate is afgelopen.

Geschreven door

Eva Munnik

Speelafspraakjes from hell

Ik heb mijn portie speelafspraakjes from hell wel gehad. Vooral in groep 1 en 2 waren de afspraken met vriendjes één grote marteling. Mijn kleuter wilde wel spelen, elke dag zelfs, maar ze kón het nog helemaal niet. Als er een vriendinnetje mee naar huis kwam na school was dat voor mij keihard werken. Dan was mijn dochter boos omdat ik haar klasgenoot eerst limonade gaf. Of omdat het vriendinnetje haar speelgoed durfde aan te raken. Het was echt verschrikkelijk. Ik heb een hartstikke leuk kind hoor, maar ze ontpopte zich tot een dominante antichrist op het moment dat er een vriendje over de vloer was. (Herkenbaar? Lees: 7 ingrediënten voor een succesvol speelafspraakje). 

Knoop in mijn maag

De laatste jaren leek de antichrist-fase voorbij. Speelafspraakjes waren zowaar ontspannen. Ik kon mijn eigen ding doen terwijl mijn dochter zich met een vriendinnetje vermaakte. Maar af en toe gaat het toch nog mis. Zoals vandaag. Misschien komt het doordat het vakantie is, dan is ze nooit op haar leukst. Wat de reden ook is, nu ga ik eindelijk doen waar ik al jaren loos mee dreig. ‘Pfff. Ze maken alleen maar ruzie. Kun je N ophalen?’ Ik verstuur de app. Met een knoop in mijn maag. Want het voelt heel lullig dat die moeder na een uur alweer terug naar ons huis moet fietsen.

‘Zo, ik heb geappt’. ‘Mooi’, zegt mijn dochter boos. Haar vriendinnetje zit verderop te huilen. ‘Weet je wat ik nou zo vervelend vind?’ Vraag ik tegen beter in aan het norse kind naast me. ‘Jij wilde zó graag spelen met N. Je smeekte me na school of het mocht. Terwijl het eigenlijk niet zo goed uitkwam, zei ik “ja”, om jou een plezier te doen. En een half uur later staan jullie de brullen tegen elkaar.’ ‘Ja, omdat ZIJ zo stom doet’. Een goed gesprek zit er niet in, zie ik aan haar gezicht. 

Tip: Met dit geestige bordspel voor kinderen houd je de sfeer er wel in.

Einde speelafspraak

Ping. De moeder van N appt: ‘O echt? Ik ben er over een kwartier!’ Ik voel me enorm lullig voor die vrouw die zich nu naar mij toe moet haasten, maar ik ben wel blij dat ik een keer doorpak. Want man, wat is het irritant als die kinderen die net nog smeekten om bij elkaar te mogen spelen vervolgens keihard ruzie maken. Mijn dochter blinkt uit in koppigheid waardoor ze excuses niet accepteert en zo’n ruzie eindeloos doorgaat. Ik hoop dat ze zich de volgende keer wat flexibeler opstelt, doordat ze nu ziet dat het anders écht einde speelafspraak betekent.

De bel. N’s moeder. Het is een kwartier later. N en mijn dochter… hebben het goed gemaakt. Poeslief zitten ze samen te spelen. Maar ik geef niet toe: deze playdate is voorbij! ‘Sorry’, zeg ik tegen de moeder van N. ‘Maar ik moest even voet bij stuk houden.’ N’s moeder begrijpt het helemaal. ‘Doei’, Reza geef N een dikke knuffel. ‘Kom je de volgende keer logeren?’ roept ze haar na. Euhm…

Beeld: Shutterstock