'Jorisschool, een moment geduld alstublieft'. 'Ssst!' gebaar ik driftig met een vinger op mijn lippen naar mijn dochter. Ze staat vrolijk te dansen op haar favoriete Kinderen voor Kinderen liedje. Ondertussen hoor ik de directeur aan de andere kant van de lijn tegen een – vermoed ik – ouder zeggen. 'Ik geef het door. Beterschap!' Nog iemand die z'n kind ziek meldt. 'Dank voor het wachten'. 'Reza uit groep 3 is niet zo lekker. Ik houd haar een dagje thuis'. 'Oké, dag!' De directeur raffelt het gesprek af want de telefoon rinkelt alweer.
Donkere kringen
Ik voel me een beetje een leugenaar terwijl ik naar mijn dansende kind kijk. Maar hoewel je het aan haar moves niet ziet, is ze op. Mijn zevenjarige heeft donkere kringen onder haar ogen en valt elke avond als een blok in slaap. Laatst vond ze het zelfs prima toen ik zei dat ze maar een middagje niet moest afspreken en beter even kon chillen op de bank. Ik hoor het ook van andere ouders. Hun kinderen zijn moe, dreinerig of ronduit onuitstaanbaar. Ze maken ruzie met hun broertjes en zusjes, huilen om alles en hebben de flexibiliteit van een baksteen. Het is de bekende einde-schooljaar-malaise. Ze zijn toe aan vakantie!
Juffendagen
Toen ik mijn dochter vorige week ophaalde van school en daarvoor door het raam van haar klaslokaal gluurde, zag ik dat de lichten gedempt waren en ze Shrek keken op het digibord. Fijn, dacht ik. Even niks. Want wat zitten die laatste maanden van het schooljaar toch vol met activiteiten: schoolreisjes, avondvierdaagsen, juffendagen, CITO's, eindfeesten en doorschuifochtenden (zo heet het bij ons als ze alvast een kijkje nemen in hun nieuwe klaslokaal).
Dubbele speelafspraak
Zelf ben ik ook een beetje klaar. Ik heb geen geduld voor die moeder die boos is omdat mijn kind een dubbele speelafspraak heeft gemaakt en geen genoegen neemt met mijn 'dan komen ze allemaal bij mij spelen'-oplossing. 'Dan weet ik het ook niet meer', reageer ik bot terwijl ik haar de rug toe draai. Verzoekjes van de juf om het lokaal te helpen schoonmaken, negeer ik. Sorry, ik heb er geen ruimte voor in mijn hoofd. Ik ben ook toe aan vakantie. En dan gaan we ook nog eens verhuizen over twee weken (mag ik even trots vermelden dat ik al zeventig dozen heb ingepakt?).
Schone lei
Ik heb zin in wekenlang niet op de klok letten, niet op het schoolplein wachten en geen kinderruzies blussen (mijn dochter is enig kind, dat scheelt). Ik verheug me op rommelen in het nieuwe huis, veel te lang op het strand blijven hangen, zand dat in alle kieren van de bank en je lichaam zit en agenda's die in een la liggen te verstoffen. Het is tijd dat het schooljaar eindigt. Dan kan mijn dochter lekker uitrusten en ik straks weer met een schone lei en frisse moed op het schoolplein staan (kan iemand mij voor het einde van de zomer vertellen hoe ik zo'n dubbele speelafspraak oplos?).
