Thuisisolatie en zomertijd, best een uitdaging

Linda vindt het ingaan van de zomertijd altijd al pittig, maar door de thuisisolatie viel het haar dit jaar extra zwaar. Want wat me-time in de avond en kinderen die niet al om half 7 wakker zijn, dat zou toch wel érg lekker zijn. Het was even zoeken, maar de oplossing blijkt simpeler dan gedacht.

Dagen steeds langer

De ‘quarantaine-dagen’ duren voor mijn gevoel al steeds langer en nu heeft de natuur er nog een heerlijk schepje bovenop gedaan. Terwijl ik om acht uur ’s avonds na een dag knutselen, verven, schoolwerk en huishouden echt serieus klaar ben met kinderen om me heen, springen ze nog vrolijk door de tuin. Geen spoortje van slaap of enige vorm van ontspanning of einde van de dag te bekennen.

Met de beste bedoelingen en vooral de drang toch echt even nog een paar uur met zijn tweetjes te hebben gaan mijn man en ik aan de slag. Lekker badderen, zodat ze wat loom worden, verhaaltjes voorlezen om te ontspannen. Maar helaas, geen resultaat. We blijven hoopvol en creatief en zijn natuurlijk niet voor één gat te vangen. Zo worden kindermeditatie en ademhalingssessies afgewisseld met ouderwets lekker kwaad worden en dreigen met geen leuke dingen meer doen de volgende dag. Het resultaat is echter hetzelfde. Sterker nog, nadat we met de meest serieuze en strenge gezichten de beloftes dachten te hebben afgedwongen dat er nu echt zou worden geslapen, stond er binnen vijf minuten weer een kind in de gang om te plassen of een slokje water te drinken. Want mama ik heb zo’n ongelooflijke dorst…

Pakketjes goud

Als die zomertijd nou eens twee kanten op zou werken, zou ik het misschien nog kunnen waarderen. Ik ben absoluut geen ochtendmens en mijn bed is ’s morgens mijn heiligdom. Dus iedere vijf minuten die ik daarin langer ongestoord kan doorbrengen zijn kleine pakketjes goud, gebracht door chocolade-eenhoorns rijdend op regenboogfietsjes. Maar niets is minder waar. Daar waar mijn dochter het nog enigszins volhoudt in bed ’s ochtends, lijkt mijn zoon de memo van zomertijd totaal gemist te hebben. Zijn reguliere half zeven is ook deze week gewoon weer half zeven.

Tropenrooster

Zo verlengen onze dagen zich. Na een week van langere dagen en minder en minder tijd voor mijzelf in de avond, merk ik dat mijn geduld ook steeds minder wordt en de irritaties steeds groter worden. En na al die fijne pogingen ze in slaap te krijgen en mijn avond terug te claimen besluit ik:  zoek het dan ook maar lekker uit. Lach dan maar lekker als ik je vraag te gaan slapen, ik vraag het niet meer. Alle goede redenen om te gaan slapen – want morgen weer school – lijken ook op te zijn. Misschien dat we deze zomertijd maar eens als een echte zomertijd moeten omarmen en ons moeten overgeven aan het tropenrooster dat er inmiddels in is geslopen.

Zomertijd

En met dat besluit pak ik langzaam mijn avond weer terug. Prima dat er nog gegiecheld wordt in de kamer van mijn kinderen, maar ik maak me er niet meer druk om. En die slaap in de ochtend? Die ben ik al zes jaar kwijt, laat ik me daar nu maar eens bij neerleggen. En nu de zomertijd dit jaar niet alleen een extra uurtje tijd mee heeft gebracht, maar vooral ook eindelijk eens een flink pak zon, ga ik daar eens van genieten. En zo bevat ons tropenrooster inmiddels een zorgvuldig door en voor mij ingeplande siësta. Mijn uurtje in de zon. Even de benen omhoog en terwijl er achter mij met modder wordt gegooid, hutten worden gebouwd en ze god mag weten wat uitvreten: ik laat het los.  Ik knijp even letterlijk een oogje toe. Dit is pas zomertijd.

Sinds het ingaan van de zomertijd staat ons ritme weer heerlijk op zijn kop.Huiswerk maken we inmiddels in de tuin. Niet alleen ik sluit even de ogen tussen de middag. De zomer vieren we in onze achtertuin.In de avondzon lekker fietsenmakertje spelen: ik vind het prima.
Buiten eten: ook dat is zomertijd! Boek, water, bank. Siesta it is!

Beeld: Linda Bouritius Photography