8x 'Ik wou dat mijn man dít had geweten voordat we een baby kregen'

Leestijd 5 minuten

19 mei 2021, 14:57

Je bent bevallen en opeens zijn jullie ouders van een baby. En dan? Columnist Colleen Temple vond deze verandering heftig en intens. Daarom schreef ze in de kraamweek een brief aan haar man. Ze vertelt hem 8 dingen waarvan ze graag had gewild dat hij het eerder had geweten, al vóórdat ze naar huis gingen met een baby.

Lees verder onder de advertentie

'Er is zoveel waarvan ik wou dat ik het je vooraf had kunnen vertellen. Om jou, mijn geduldige en geweldige man, van tevoren in te lichten', begint Colleen haar brief. 'Maar dat kon ik niet. Want ik wist het ook nog niet.'

We hebben allebei geen idee
Ik weet dat je dit nog nooit eerder hebt gedaan. Maar raad eens? Ik ook niet. Alleen omdat ik een vrouw ben of vroeger op kinderen heb gepast, wil nog niet zeggen dat ik meer weet over wat we aan het doen zijn. Dit is geen wedstrijd wie meer of minder over baby's weet. Als jij me vraagt waarom ze weer huilt, en ik je vragend aankijk, begrijp dan dat ik het ook niet weet.
Help me dus
Wacht niet tot ik het vraag. Alsjeblieft. Doe gewoon iets. Verwissel de volgende luier, haal een snack, vul mijn waterfles terwijl ik borstvoeding geef, kook het eten, gooi een lading was in de wasmachine. Letterlijk alles zal nuttig zijn. En het is zo'n fijn gevoel als ik je niet hoef te vragen iets te doen.
Neem het met een lach over als ik een pauze nodig heb
Wanneer je het gevoel krijgt dat ik misschien een pauze of een douche nodig heb, of behoefte heb om even alleen in stilte te zitten – neem het over. Met een glimlach. Bond met je baby. Praat met de baby. Zing voor de baby. Doe geweldige vaderdingen. Ik neem mijn zeer noodzakelijke pauze en ik luister in de andere kamer.
Je man voorbereiden op het vaderschap? Geef hem een van deze boeken cadeau!
Ik ga veel huilen
Over allerlei dingen. Ik heb poep op mijn handen: tranen. Ik ben moe: tranen. Mijn tepels doen pijn: tranen. Ik begrijp niet wat ik doe: tranen. Iemand kwam zojuist onaangekondigd langs: tranen. Mijn buik is gevoelig: tranen. Ik voel me verdrietig: tranen. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest in mijn leven: tranen. Dit koekje is zo lekker: tranen.
De nieuwe norm? Huilen. Wen er maar even aan. Ik realiseer me niet echt dat ik huil om belachelijke dingen, ik zit gewoon in deze gloednieuwe wereld waarin veel wordt gehuild (door mij en de baby). Laat me huilen zonder oordeel. Voor het grootste deel zal er geen reden zijn achter deze tranen (behalve hormonen…). Maar ook, doe me een plezier en let op tekenen van postpartum depressie. Omdat ik dat zelf misschien niet kan.
Lees ook: 5x tips voor alle kersverse vaders
Ik heb me nog nooit zo zelfbewust gevoeld
Mijn babybuik is weg, maar ik draag nog steeds extra kilo's. Sommige mensen vinden dat ik er nog steeds zwanger uitzie. Ik heb vandaag nog niet gedoucht. Mijn haar is vet. Mijn benen zijn zo harig dat de haren in de knoop zitten. De groeven onder mijn ogen worden met de seconde dieper. Mijn garderobe bestaat uit maten die ik nooit had verwacht. En het ziet er niet naar uit dat ik mijn zwangerschapskleding snel weg kan doen.
Ik voel me niet helemaal mezelf. Wees aardig tegen mij. We kunnen nog geen seks hebben – en dat wil ik zeker niet! – maar we kunnen voor het slapen knuffelen, je kunt mijn hand vasthouden en me vertellen wat een geweldig werk ik doe, en je kunt me eraan herinneren dat ik een stoere, mooie mama ben.
Ik ga veel tijd doorbrengen in de badkamer
Je vraagt je misschien af wat ik daar precies aan het doen ben. Ik probeer een tijdje aan jullie mensen te ontsnappen. Maar ik kan ook gewoon de badkamer gebruiken, wat nu ook betekent dat ik mijn nieuwe BFF-spuitfles gebruik, heel langzaam op het toilet ga zitten, mezelf langzaam van het toilet opraap, een nieuwe luier aantrek en mijn broek ophijs. Het is op dit moment niet het snelste proces.
Oh, en toen ik de kans kreeg om te douchen… Nee, toen werd ik niet door de afvoer gezogen. Ik geniet gewoon van de rust en stilte terwijl het hete water langs mijn rug stroomt. Ik geef mezelf wat tijd, alleen om na te denken over het feit dat ja, dit allemaal gebeurt.
Ik wil geen kraambezoek
Natuurlijk is het prima als de naaste familie komt. Ik weet dat ze naar ons toe willen komen en de baby willen ontmoeten. Maar nodig alsjeblieft geen andere mensen uit. Mijn borsten zijn 24/7 uit mijn shirt, ik draag je sweater en trainingsbroek. En make-up? Wat betekent dat woord?
Als je zou kunnen, geef me gewoon wat tijd en ruimte in onze bubbel. Ik ben straks klaar voor visite. Zeg 'nee' namens ons, zodat ik me er niet slecht over hoef te voelen. Wanneer de VIP's op bezoek zijn, wees dan de kraambezoekpolitie en verzin een smoes als ze te lang blijven: de baby moet rusten, ik moet rusten, ik moet de baby voeden, er komen aliens en we moeten in onze ondergrondse bunker gaan – whatever er nodig is om ze weg te krijgen. Neem privécontact met mij op als je niet zeker weet wat 'te lang' is.
Ik zit in de beschermende mamabeer-modus
En niet alleen met de baby, ook met jou. Ik heb je bij me nodig, bij me in de buurt, steun me en laat me je steunen. We zitten hier samen in en ik moet me als een team voelen. Laten we proberen geduldig met elkaar te zijn. Maar ook, als er mensen op bezoek zijn en ik geef je de 'ik-wil-mijn-baby-terug'-blik: overhandig mij dan de baby. Vraag beleefd aan degene die haar vasthoudt of je haar kunt lenen en zoals ik al zei: geef me de baby. Alsjeblieft. IK HOU VAN JE.