Na twaalf jaar in de medische molen verwelkomen Marc en Bonita eindelijk hun dochter

Roze slingers met kaartjes tussen de vlaggen, rompertjes aan de muur. Het huis van de Roosendaalse familie is uitbundig versierd, want in de box ligt een heel tevreden babymeisje te slapen. Wie iets langer de tijd neemt om te lezen wat er nu eigenlijk op die rompertjes staat, kan zien dat haar geboorte niet vanzelfsprekend is geweest.

'Wonderen gebeuren in een petrischaal', 'Mijn eerste babysitter was een embryoloog' en 'Ik overleefde de ijstijd'. De teksten verklappen dat de wetenschap een handje heeft geholpen.

Hoop houden

Een wonder, noemen papa Marc en mama Bonita het zelf. Baby Izarre is het resultaat van twaalf jaar lang een vurige kinderwens najagen. Jaren waarin hormoonspuiten, petrischaaltjes en vriezers in een gespecialiseerde Spaanse kliniek een grote rol speelden.

'We hebben altijd gezegd: hoe moeilijk het ook is, we gaan door. Tot er geen opties meer zijn om een kind te krijgen', zegt Bonita. 'We hielden hoop', verklaart Marc hun doorzettingsvermogen.

Lees ook: Journalist Marieke Poelmann schrijft een column over haar fertiliteitstraject

Vijf maanden later: zwanger

Het stel ontmoette elkaar in 2005 tijdens een salsa-avond. Zij was gepassioneerd aan het dansen en had op dat moment geen oog voor mannen. Totdat Marc in beeld kwam. Ze dansten de hele avond en dat smaakte naar meer. Een date op een ander salsafeest volgde, en de rest is geschiedenis.

Samen maakten ze vele verre reizen en in 2010 trouwden ze. Dat vierden ze in Zuid-Afrika waar ze voor het eerst hun kinderwens uitspraken. Vijf maanden later raakte Bonita zwanger van hun zoon Milan.

Daarom hadden ze goede hoop toen ze hun gezin compleet wilden maken. 'We dachten: als het kind maar gezond is. We waren totaal niet bezig met óf het überhaupt weer zou lukken.'

Kwam het door de stress?

En dat was helaas niet het geval. De eerste twee jaar probeerde het stel het op eigen houtje. 'Wij zijn geen mensen die voor elk akkefietje naar de huisarts gaan', zegt Marc, die werkt als milieuspecialist bij een chemiebedrijf. 'En als je hiervoor gaat, zeggen ze meestal: probeer het eerst maar zelf.'

Maar het tweede streepje op de zwangerschapstest bleef uit. Het stel dacht dat het misschien wel aan de werkstress lag; Bonita was destijds buitengewoon opsporingsambtenaar. De stap naar hulp was geen gemakkelijke, zegt Marc. 'De tijden zijn nu veranderd, maar enkele jaren geleden was er niet zoveel openheid. Toen was het een taboe als je een probleem had met vruchtbaarheid. Je ging dus niet zomaar even naar de huisarts.'

Lees ook: Dit zijn de mogelijke oorzaken als zwanger worden niet lukt

Loonstrook laten zien

Toen die stap eenmaal gezet was, begonnen de twee aan een inseminatietraject (iui, zie kader) in het Bravis ziekenhuis. Maar het zaad van Marc bleek traag, dus werden ze doorverwezen naar het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg, waar icsi mogelijk was.

'De eerste keer dat we daar kwamen, moesten we onze loonstrook meebrengen om te laten zien dat we een kind konden onderhouden. Belachelijk. Je wordt al gestraft omdat het niet lukt, en dan moet je ook nog financiële verantwoording afleggen', zegt een verontwaardigde Bonita. 'Ze deden dat omdat zij medeverantwoordelijk zijn voor het tot stand brengen van een zwangerschap.'

De eerste icsi-poging leidde tot een miskraam. Het stel wilde een tweede poging ondernemen, maar door de kleine hoeveelheid eitjes die Bonita had aangemaakt, besloot het stel een second opinion te vragen in het Universitair Ziekenhuis Gent. 'Je hebt maar drie pogingen via de basisverzekering, dus we vonden het zonde om die in te zetten in Tilburg waar het voor ons niet goed voelde.'

'Je wilt samen een warm gezin vormen'

Naar eigen zeggen kwam het stel in België in een heel andere wereld terecht. De zachte mentaliteit sprak hen meteen aan. 'Ons probleem werd serieus genomen en ze besteedden aandacht en tijd aan ons. Ook de psychologische druk werd niet onderschat.' Soms leidt die druk ertoe dat geliefden elkaar uit het oog verliezen. De band tussen Bonita en Marc werd er juist sterker door, zeggen ze. 'Je wilt samen een warm gezin vormen. Daar doe je alles aan.'

Over de grens volgden bloedonderzoeken, verschillende soorten medicatie en behandelingen zoals het doorspuiten van de eileiders. De Belgische fertiliteitskliniek gaf het stel hoop: het gevoel dat er altijd nog een mogelijkheid was. 'Ze hadden de nieuwste technologieën in huis. We hebben al onze pogingen daar gedaan.'

Bonita doelt op de overige twee uit de basisverzekering en twee extra pogingen uit de aanvullende verzekering. De laatste terugplaatsing van een embryo in de baarmoeder moest over. De zogenoemde broedstoof, een verwarmde kast waarin embryo's worden gekweekt, bleek kapot waardoor hun bevruchte eitjes waren mislukt.

Ze maken gebruik van de wanhoop van mensen die al lang in zo’n traject zitten

Bonita en Marc gaven niet op en dachten altijd na over de volgende stap. Adoptie was geen optie, zij wilde het kind graag zelf dragen. Eiceldonatie paste beter bij hun wensen. Zo kwam Spanje in beeld. Dit land pioniert op het gebied van fertiliteit en maakt eiceldonatie – in tegenstelling tot Nederland – volledig anoniem.

Ze gingen naar een informatiebijeenkomst van een Spaans ivf-bedrijf, maar voelden zich niet prettig na een bezoek aan de luxe vruchtbaarheidskliniek bij die commerciële partij. 'Ze maken gebruik van de wanhoop van mensen die al lang in zo'n traject zitten. We ervoeren psychologische druk.'

Ook interessant: Primeur in Nederland: na eiceldonatie in Portugal gaat embryo op transport naar hier

Op vakantie naar de kliniek

Uiteindelijk kwamen ze bij een adviesbureau terecht dat hen koppelde aan een andere Spaanse vruchtbaarheidskliniek. Na vele gesprekken in Spanje ging het stel akkoord. Ze vierden die zomer samen met zoon Milan vakantie in Valencia, waar ze met een volle auto met dure hormoonmedicatie, koelelementen en een koelbox heen reden.

Eenmaal daar moest Marc zijn zaad afleveren waarna in het laboratorium een bevruchting plaatsvond met de gedoneerde eicel. Later die vakantie werd het embryo bij Bonita teruggeplaatst. 'Maar we waren Spanje nog niet uit of ik voelde al dat het niet goed zat: het was een soort reactie in mijn lijf', vertelt ze. 'En dan komen die wachtweken, het ergste van alles.'

Corona kwam er tussendoor

Haar gevoel bleek te kloppen: slecht nieuws. Daarna was er nog één poging over, maar corona kwam er tussendoor gefietst. Maanden verstreken. De laatste terugplaatsing kwam in zicht, maar eerst wilde het stel nog even genieten op Lanzarote.

Bonita, die al jaren leefde op een streng dieet om haar vruchtbaarheid te bevorderen, mocht van zichzelf een paar glaasjes alcohol drinken. Na de vakantie was het zover. De Spaanse arts kwam naar Nederland om een echo van haar baarmoeder te maken. Om te zien of alles goed was om de terugplaatsing in gang te kunnen zetten.

Lees ook: 10 natuurlijke manieren om je vruchtbaarheid te vergroten

'Ik dacht: o jee, dat is niet goed'

'Ik lag daar toen de assistent aan de arts vroeg of zij even mee wilde kijken. Ik dacht: o jee, dat is niet goed. Ik vroeg of het cysten waren, maar Marc zei dat hij te lang biologie had gehad om te zien dat dat geen cyste was. Ik bleek negen weken en twee dagen zwanger te zijn.'

Bonita, toen 39 jaar, was op natuurlijke wijze zwanger geworden, terwijl alle artsen en professoren hadden gezegd dat dat niet meer kon. 'We waren zes terugplaatsingen en drie miskramen verder.' Baby Hannah was een 'mirakel'.

Wat te doen met laatste embryo?

Met Hannah erbij had het gezin eindelijk de twee kinderen waar ze zo lang van gedroomd hadden. Compleet, kun je zeggen. Of toch niet? Eind vorig jaar moesten Marc en Bonita beslissen wat er met het laatste embryo in Spanje moest gebeuren. Dat lag al sinds 2020 klaar in de vriezer. Er waren drie keuzes: doneren, vernietigen of laten terugplaatsen.

Ze kozen voor de laatste optie, maar met weinig hoop, want tot dusver waren alle pogingen mislukt. De kliniek adviseerde om bij Bonita een extra onderzoek à 1300 euro te laten doen, waarbij de dikte van het baarmoederslijmvlies bepaald wordt. Dit bleek lang niet dik genoeg te zijn voor de innesteling, dus spoot ze extra oestrogeen en progesteron.

'Toen we na de terugplaatsing wegvlogen uit Valencia, had ik dit keer heel sterk het gevoel dat het wél goed ging.'

Spaanse ster

En haar gevoel klopt. Op 13 augustus 2024 is Izarre, dat in het Spaans 'ster' betekent, geboren. 'In principe is ze ouder dan Hannah, want Izarre is in 2020 'gemaakt' en ingevroren.'

Na twaalf jaar in de medische molen te hebben verkeerd, is het stel ervan overtuigd dat met name het (dure) onderzoek naar het cruciaal was voor het slagen van de zwangerschap. Al hebben ze nog veel meer gedaan om de zwangerschap voor elkaar te krijgen, zegt Bonita.

'Ik heb met een alpacavachtje mijn buik warm gehouden, heb geen alcohol of tabak gebruikt, biologisch gegeten, ik nam vitaminepreparaten, kreeg acupunctuur en deed aan yoga en tai chi. Ik stond zelfs op het punt om naar een fertiliteitsfysiotherapeut te gaan.'

Aanslag op portemonnee

In die jaren zijn ze het krijgen van een kind als project gaan zien. 'Soms kopen mensen een huis en is dat een heel project. Wij hadden het project 'kind krijgen'.' Het was onderdeel van hun dagelijks leven. En dat langdurige project betekende een flinke aanslag op hun portemonnee. Vliegtickets naar Spanje, de behandeling in de privékliniek in Valencia, hotelovernachtingen zodat ze op tijd in Gent konden zijn voor de controles. Marc: 'Ik heb niet alles precies opgeteld, maar het heeft zeker 30.000 euro gekost'.

Toch had het stel geen financiële zorgen en hoefden ze ook geen lening af te sluiten om hun wens te kunnen bekostigen. 'We hebben ons hele leven erop ingericht', zegt Bonita. Zo maakten ze minder vaak een grote reis en kochten ze een kleiner huis. 'Alles zet je opzij: hypotheekrenteaftrek, vakantiegeld, je bonus, wat dan ook. Want je wilt niet halverwege stoppen als het geld op is. Dat kun je psychisch ook niet.'

Geen steun

In al die tijd vonden ze weinig tot geen steun bij familie of vrienden. 'We stonden er vrijwel alleen voor', zegt Marc. 'Het is niet makkelijk om erover te praten. Het duurt een tijdje voordat vrienden accepteren dat je hiermee bezig bent. Ze zitten niet allemaal te wachten op dit soort verhalen.'

Als je zogenaamd uitbehandeld bent, zijn er nog zoveel meer opties

Kortom, het was geen gemakkelijke periode. 'We hebben momenten gehad dat we echt diep wegzakten', zegt Marc. En juist daarom willen zij hun verhaal doen. Ze willen op hun manier het onderwerp verminderde fertiliteit uit de taboesfeer trekken. 'En als je zogenaamd uitbehandeld bent, zijn er nog zoveel meer opties. Laat landsgrenzen of je leeftijd je niet tegenhouden. Ik vond bij elk stapje toch weer een sprankje hoop.'

Inmiddels is Hannah 2 jaar, haar grote broer Milan 13 en baby Izarre negentien weken jong. Een compleet gezin, kunnen ze nu zeggen. Hard werken wordt in hun geval beloond. 'Het was wel een domper geweest als het niet gelukt was om Izarre te krijgen, dan zouden we zoveel jaren geïnvesteerd hebben zonder resultaat. Maar ik ben ervan overtuigd dat ons doorzettingsvermogen ervoor heeft gezorgd dat we zo ver gekomen zijn.'