Janna (5) heeft een zeldzaam DNA-foutje waardoor zij een lichte verstandelijke beperking en epilepsie heeft. In tien columns vertelt Janna's moeder Lilly Wanjon (41) over de grote en kleine dingen die haar bezighouden als moeder van een kwetsbaar kind. Lilly heeft een relatie met Benjamin en nog een zoon, Bart (8).
,,Eigenlijk is ze heel lief hoor", hoor ik Bart zeggen tegen zijn beste vriend terwijl ze achter elkaar aan rennen de trap op. Ze 'rennen voor hun leven' om bij Janna vandaan te komen. Janna krijgt niet zo vaak vriendjes of vriendinnetjes op bezoek. Nooit, eigenlijk.
Ze wordt wild enthousiast van elk vriendje dat bij Bart komt spelen. Ze wil graag meedoen, maar dat kan ze niet. Of dat mag ze niet. Zo gaat dat met broertjes en zusjes, dus ook bij ons thuis.
Lees meer over de sociaal- emotionele ontwikkeling van je peuter
Huilend onderaan de trap
Ik wil Bart niet belasten met mijn verdriet over Janna's sociale uitsluiting en gun hem een gewone speeldate met zijn vriendje. Ik vraag niet of ze toch, ook al is het maar heel even, mee mag doen. Terwijl Janna huilend onderaan de trap staat, zoek ik haar favoriete muziekboekje om haar af te leiden.
Zodra de jongens weer beneden zijn voor een snoepje merk ik dat het vriendje van Bart het lastig vindt met Janna in huis. Janna staat dicht bij hem om hem goed te bekijken. Ze zegt zijn naam wel tien keer achter elkaar en ze benoemt wat ze ziet.
Lees ook: Vrienden maken: 6 tips om jouw kleuter hierbij te helpen
Een beetje anders
,,Hij heeft een bril op", zegt ze, terwijl ze pal voor hem staat en recht in zijn gezicht kijkt. Hij stelt voor om bij hem thuis te gaan spelen. Het snoepje lijkt ineens niet zo belangrijk meer. Ik begrijp hem wel. Het is ook raar als je haar niet zo goed kent.
,,Janna is een beetje anders, hè", zeg ik. Het vriendje weet niet hoe te reageren en wil terug naar boven, naar zijn eigen huis of buiten spelen. Dat het stroomt van de regen, is niet belangrijk. Bart lijkt het niet te deren en staat al in de gang zijn laarzen aan te trekken.
Lees ook: Ontwikkelingsachterstand: wanneer moet je je zorgen maken?
Een gerust hart
Voor het slapengaan die avond vraag ik Bart of hij het erg vindt dat Janna anders is dan andere kinderen. ,,Nee", zegt hij. ,,Ze is goed zoals ze is."
,,En wat vertel je je vriendjes als ze ernaar vragen?", vraag ik hem ook. ,,Nou", zegt hij. ,,Dat ze een beetje raar kan doen, maar dat ze ook heel lief is natuurlijk, dat is toch ook zo?" Met een gerust hart plof ik die avond naast Benjamin op de bank. Janna heeft misschien geen eigen vriendje of vriendinnetje, maar Bart is een lichtje in haar leven.
