Kun je ooit nog onbezorgd zwanger zijn als je eerder een kind bent verloren? Lange tijd dacht ik van niet. Sinds het overlijden van onze zoon Louie, die in 2021 ruim dertien weken te vroeg ter wereld kwam, was ik ervan overtuigd dat elke daarop volgende zwangerschap die ons nog gegund zou zijn, bol zou staan van de spanning.
Mijn spreekwoordelijke rugzak zat immers tjokvol met pijn, verdriet en triggers uit onze eerste zwangerschap. Ik accepteerde dat dit ons lot was en dat we het moesten doen met een zwangerschap die verre van onbezorgd zou zijn.
Lees ook: Regenboogbaby: een kind na verlies
Durven te vertrouwen
Ik had op dat moment nog geen idee dat mijn tweede zwangerschap semi-onbezorgd zou zijn. Dat het kleine meisje in mijn buik, dat Izzy zou gaan heten, mij een gevoel van vertrouwen mee zou geven. Dat er momenten zouden zijn van angst waarbij ik bang was om opnieuw ons kind te verliezen, maar dat er ook momenten zouden zijn waarop ik durfde te vertrouwen dat het goed zou komen.
Dat we na negen maanden een gezond kind in onze armen konden sluiten. Alleen dát was al zo'n groot cadeau en had ik nooit kunnen bedenken na het verlies van Louie.
Een derde zwangerschap
En als je mij had verteld dat mijn derde zwangerschap heel ontspannen zou zijn, dat ik enorm zou kunnen genieten van de kleine frummel in mijn buik en de vragen over hoe spannend de zwangerschap wel niet zou moeten zijn, kon beantwoorden met een 'valt wel mee', had ik je waarschijnlijk niet geloofd. Toch is dat de realiteit.
Als ik dit schrijf ben ik acht maanden zwanger van onze derde en kijk ik terug op een prachtige en - nooit gedacht dit ooit nog te kunnen zeggen - onbezorgde zwangerschap. Ik heb er zo van genoten en ben vooral zo dankbaar dat ik het op deze manier heb kunnen en mogen ervaren.
Angstige momenten
Het betekent niet dat angst helemaal van mijn zwangerschapsaardbodem was verdwenen. Er zijn heus wel momenten geweest waarop die angst de kop opstak. Zoals die keer dat ik dacht wat vruchtwater te verliezen of het moment waarop ik de kleine stuiterbal in mijn buik een poosje amper voelde bewegen. Het zijn momenten waarop de angst in no time door mijn hele lijf raasde.
Het verschil? Ik kon ze zien, er laten zijn en ze daarna weer loslaten. Ze namen niet mij én mijn hele zwangerschap over. Waardoor ze, terugkijkend, verwaarloosbaar voelen bij de zwangerschap die verder zo ontspannen was.
Hoopgevend
De reden waarom ik mijn verhaal deel? Omdat ik als moeder met een overleden zoon dacht nooit meer onbezorgd zwanger te kunnen zijn, nooit meer te kunnen genieten van een zwangerschap. Het zijn immers verhalen die ik vaak hoorde én las.
Ik hoop al die lieve mama's die ook een kind zijn verloren met mijn verhaal een ander geluid te laten horen. Ik kan je niet beloven dat je geen spanning zult ervaren en ook niet dat je zwangerschap onbezorgd zal zijn, maar ik hoop je te laten zien dat het wél kan.
Ontspanning
Zelf zit ik nu in het staartje van mijn derde zwangerschap en de cirkel voelt rond. De eerste zwangerschap stond bol van de spanning. Tijdens de tweede leerde ik opnieuw vertrouwen en tijdens mijn derde was er totale rust en ontspanning.
Ik kijk terug op heel fijne maanden en tel nu af naar de ontmoeting van ons derde kind. En ik hoop, dat als het jou gegund is na verlies, dat je deze onbevangenheid ook mag ervaren.
