Charity's bevallingsverhaal: 'Ik zag dat hij niet zo doorzichtig was als mijn oudste'

'Onze eerste zoon, nu 13 jaar, is prematuur en dysmatuur geboren met 29 weken. Die bevalling is heel spannend geweest: ze hebben moeten rennen en trekken om hem te halen, omdat zijn hartslag daalde. Het was een hummeltje van 800 gram, en hij heeft drie maanden op de ic moeten liggen. Die bevalling heeft me een beetje getraumatiseerd.

Lees ook: Alles over vroeggeboorte en een (extreem) premature baby

Na dertien jaar weer zwanger

Het duurde lang voordat ik weer zwanger werd, ik heb in de tussentijd twee miskramen gehad. Het is heel moeilijk als je zo graag een kind wilt, maar het niet komt. Of wel komt, en weer weggaat. Het was een pittige periode, maar we hebben ons erdoorheen geslagen met God aan onze zijde.

Zwangerschapsvergiftiging

Toen ik weer zwanger raakte, vond ik dat dus ook heel spannend. Je probeert te genieten, maar elk schopje dat je niet voelt maakt je angstig. Door mijn vorige bevalling was ik automatisch medisch, dus ik werd goed gemonitord. Elke week die we haalden, was een zegen.

Het was zo'n mijlpaal toen we de 33 weken aantikten. Vanaf 34 weken begon ik me minder goed te voelen. Ik had last van een hoge bloeddruk, dat was zwangerschapsvergiftiging. Maar mijn lichaam heeft het met Gods kracht gehaald tot bijna 37 weken.

Lees ook: Zwangerschapsvergiftiging: alles over de oorzaak en symptomen

Vliezen gebroken

Ik was 36+6 dagen toen ik midden in de nacht moest plassen. Het blééf maar lopen. Na een tijdje besloot ik weer in bed te gaan liggen, maar het vloeien stopte niet. Was ik aan het bevallen? Snel belde ik het ziekenhuis, ze zeiden dat ik daarheen moest komen. Het kon vals alarm zijn, maar de bevalling zou ook al begonnen kunnen zijn.

Ouders op de stoep

Wij hebben geen auto, maar mijn ouders wonen om de hoek. Al weken stond mijn vader op stand-by om ons naar het ziekenhuis te brengen. Toen we mijn ouders om 05.00 uur belden, stonden ze binnen vijf minuten voor ons huis. Ik wist van de zenuwen niet meer waar ik mijn vluchtkoffer had gelaten, maar gelukkig vonden we 'm uiteindelijk. Ik zie mezelf nog door de voortuin waggelen naar de auto toe.

Het was een kwartier rijden naar het ziekenhuis, maar voor mijn gevoel duurde het ontiegelijk lang. Ik voelde dat ik aan het bevallen was. Ik heb niet eerder meegemaakt dat mijn vliezen waren gebroken, maar ik wist dat mijn lichaam iets aan het doen was wat niet gebruikelijk was.

Lees ook: Vluchttas voor de bevalling: dit moet erin

Meteen naar de ok

In het ziekenhuis bevestigden ze dat de bevalling was begonnen. Ze vonden het veiliger om voor een keizersnede te gaan, ik kon gelukkig meteen naar de operatiekamer. Ik vond het wel jammer dat mijn moeder niet mee mocht, maar je mocht maar één persoon mee naar binnen nemen. Mijn ouders hebben op de gang gewacht.

In de ok ben ik geholpen door heel fijne mensen, het team was heel behulpzaam. Ze zorgden ervoor dat mijn man goed begeleid werd en zich op zijn gemak voelde, en ze hebben foto's voor ons gemaakt. Ik kreeg een ruggenprik, verder was ik gewoon bij. Ik kon ook met de keizersnede meekijken door het gordijn.

Lees ook: Keizersnede: dit kan je verwachten en alles over het herstel

De baby is af

Het moment dat mijn baby bij mijn gezicht werd gehouden, was zó intens. Mijn oudste zoon werd na de keizersnede meteen in folie gewikkeld en aan de piepers gelegd. Nu mocht ik mijn baby op me houden, het was zo intens mooi om hem tegen me aan te voelen.

Ik voelde zijn vingertjes, ik zag dat hij niet zo doorzichtig was als mijn oudste. Hij was 'af'. Dit was voor het eerst dat ik dit zo meemaakte. Mijn man mocht de navelstreng doorknippen.

Grote jongen

We zijn een week in het kraamhotel geweest om aan te sterken, daarna zijn we naar huis gegaan. Ik was gewend dat die eerste kleren veel te groot waren voor een baby, maar Isaiah-Namari was een grote jongen.

Ik heb ook borstvoeding gegeven, en hij groeit heel goed. Het was een angstige periode, maar we zijn vooral heel dankbaar. Ik heb intens genoten van de zwangerschap en bevalling.'