'Als klein meisje was ik al bezig met kinderen. Ik wilde juf worden, en over de vraag of ik zelf ooit kinderen wilde, heb ik nooit getwijfeld.
Vanaf het moment dat ik voor de klas stond, zat ik helemaal in dat kinder- en ouderwereldje. Ik was ambitieus en werd al vrij jong schooldirecteur. Ook van die rol genoot ik, ik was trots op wat ik had bereikt en vond het heerlijk om zo in de spotlights te staan.
Directeursbaan en ouderschap
Toen ik zwanger raakte van de oudste (inmiddels 8 jaar) zag ik mijn verantwoordelijke baan en het ouderschap prima samengaan. Ik werkte in een omgeving waar veel begrip is voor ouders en kinderen, daarnaast leek het me handig dat ik vrij zou zijn tijdens schoolvakanties.
Mijn man en ik dachten goed na over hoe we het wilden regelen en vonden een fijne gastouder waar onze dochter naartoe ging op de dagen dat wij werkten. In de eerste jaren ging dat goed. Zo konden we nog wel een tijdje doorgaan, dacht ik.
Dat veranderde nadat de tweede (inmiddels 5 jaar oud) geboren werd en ik terugkeerde na mijn verlof. Ineens begon het te wringen. Thuis, waar het niet ging zoals ik had gedacht, omdat de gebruiksaanwijzing van de oudste niet werkte bij onze zoon. Maar ook in mijn werk.
Lees ook: Je werk en gezin combineren zonder stress en schuldgevoel: 6 handige tips
Andere kijk op pedagogiek
Doordat ik zelf moeder was geworden, had ik een andere kijk gekregen op pedagogiek. Waar de school meer nadruk wilde leggen op prestaties, wilde ik daar juist meer van weg blijven.
Ineens paste mijn baan niet meer echt bij me. Ook over mijn manier van leven had ik twijfels. Ik weet nog dat ik ineens dacht: huh, wat is hier gebeurd? Moet je mij nou zien: ik breng mijn kinderen naar de gastouder, terwijl ik meer betrokken wil zijn in hun leven. Ben ik nu de moeder die ik wil zijn?
Ik wilde ondernemen
De balans was zoek. Dus ik nam ontslag zonder een plan te hebben. Ik maakte lijstjes met wat ik wel en juist niet wilde: wel met kinderen werken, geen lange werkdagen. Wel een focus op dromen en creativiteit, niet op presteren. Al vrij snel wist ik dat ik wilde ondernemen.
Sinds een jaar of vier run ik mijn eigen toko die helemaal gericht is op het stimuleren van talenten van kinderen. Er is een b&b, een kindcafé en verschillende ruimtes waarin workshops worden gegeven. Ouders vieren er de verjaardagen van hun kinderen, ze maken kunst of doen yoga. Ik ben niet meer 24/7 nodig: ook als ik er niet ben, draait de boel door, omdat ik samenwerk met een groep fijne mensen.
Lees ook: Babette (36): 'Had ik me maar beter voorbereid op de combinatie carrière en kinderen'
Moeder die ik wil zijn
Inmiddels ben ik de vrouw, ondernemer én moeder die ik wil zijn. Dat komt echt door de vrijheid die het ondernemen me geeft. Momenteel is alles in balans en ben ik gelukkiger dan ooit.
Had ik maar geweten dat ouderschap en ondernemen zo goed samengaan. Ik had het ouderschap nodig om tot dat inzicht te komen, omdat het me dwong om na te denken over wat écht belangrijk voor me is. Toch denk ik weleens: had ik maar eerder geweten dat ik mijn droombaan zelf kon creëren. Dan had ik nog intenser kunnen genieten van de jaren waarin ze klein waren.'
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
