De remedie zit in haar bil. Letterlijk. Vlak onder de huid heeft Margot sinds afgelopen dinsdag een klein apparaatje, een implantaat. Eerst was ze nog sceptisch - 'kan dit echt helpen?'- maar nu is ze alleen maar blij over haar 'wondermiddel' dat stroomstootjes afgeeft.
Margot heeft een sacrale neuromodulator die kan herstellen wat mis gaat in de blaas, darmen, sluitspieren of bekkenbodem. Dat het hulpmiddel bij haar werkt, dat ondervond Margot een maand geleden al. Toen kreeg ze het apparaat, maar in eerste instantie met een externe batterij. Sinds deze week is die vervangen door het kastje onder de huid. Het voelt voor Margot alsof ze haar vrijheid terug heeft.
Het begon na de bevalling
Ze kan weer spontaan op pad. 35 jaar lang werd dat bemoeilijkt omdat ze altijd en overal het toilet in de gaten hield. Als één van haar kinderen vroeg of Margot mee de stad in wilde, dan zei ze soms 'nee'. Niet omdat ze geen zin had, maar omdat haar stuurloze darmstelsel haar de zin ontnam.
'Het begon na de bevalling van de tweeling', vertelt Margot. Twee keer 6 pond waren ze. Haar derde kind woog 8,5 pond bij de geboorte. Het waren niet per se zware bevallingen met complicaties, maar toch kwam de jonge moeder er niet ongeschonden uit.
Onderzoek wees uit dat haar blaas was gekanteld en haar endeldarm iets verzakt. 'Maar niet zo erg dat de artsen tot behandeling overgingen', vertelt ze. Margot ging naar een bekkenbodemtherapeut. Ze moest oefeningen doen. 'Maar blijven oefenen lukte me gewoon niet.'
Lees ook: Wanneer ga je naar bekkenfysiotherapie?
100 meter nog te ver
Ze bleef ermee worstelen. Eerst vooral met ongewild urineverlies, maar in toenemende mate had ze ook haar poep niet goed onder controle. Haar echtgenoot en de kinderen wisten het, maar verder praatte ze er nauwelijks over. Hoewel ze haar collega's uiteindelijk ook op de hoogte stelde.
'Ik moest wel', vertelt de medewerkster in de gehandicaptenzorg. 'Als je zes keer op een dag op het toilet zit, denken je collega's op den duur dat je daar alleen maar zit om je mobiel te checken. Bovendien ging ik af en toe ook weleens op een cliëntentoilet. Wat heel ongebruikelijk was.'
Margot zat daar ook niet op te wachten, maar soms was de aandrang te sterk en kon ze het personeelstoilet niet halen. '100 meter was soms niet haalbaar. In winkels was dat vaak ook een probleem. Gek genoeg ging het het vaakst mis tijdens wandelen, als ik iets zocht in een winkel of als iemand me onderweg aan de praat hield.'
Lees ook: Urineverlies na de bevalling: hoe kom je ervan af?
Altijd bang
Ze probeerde van alles. Anaaltampons, maar die gingen er tijdens het hardlopen spontaan weer uit. Meerdere keren had ze bekkenbodemtherapie en ze probeerde darmspoelen. Dat laatste hield in dat ze met een katheder en lauw water de peristaltiek op gang hielp. Dat lukte ten dele, maar uiteindelijk was dit ook geen oplossing.
Het maakte soms moedeloos, vertelt ze. 'Weet je, urine vang je op met maandverband. Maar ontlasting is een ander verhaal. Het smeert en het geurt. Je bent bang dat anderen het ruiken. Met een beetje geluk is het een beetje. Maar je bent altijd bang ...'
Tijdens vakanties ging ze niet hardlopen, uit angst voor een ongelukje. 'Je wilt op een camping niet in de rij staan bij een toilet. Soms moeten ze eerst de sleutel nog halen.' In winkels stuitte ze soms op jong personeel, zonder begrip of inlevingsvermogen. 'We hebben alleen een wc voor medewerkers', werd gezegd bij de HEMA.
Lees ook: Tips voor de eerste keer poepen na de bevalling
In de overgang
Vanaf dat Margot in de overgang kwam, verergerden de klachten. Spieren werden nog slapper. Lange tijd dacht ze dat alleen een stoma een optie kon zijn. Maar daarvoor vond ze zichzelf te jong. Tot ze via de bekkenbodemtherapeut naar ziekenhuis ZGT werd verwezen.
'Daar hoorde ik voor het eerst over sacrale neuromodulatie. Het apparaat is al sinds 1995 op de markt. Ongelooflijk. er zijn patiënten die de deur niet uitkomen. Hier moet veel meer bekendheid aan worden gegeven.' De onbekendheid van neuromodulatie is ook de reden dat Margot Heerink zich over haar schaamte heen zet en de redactie van De Twentsche Courant Tubantia benadert met het verzoek haar verhaal te publiceren.
Sinds ze de stimulator heeft - nu vijf weken - is het nog maar één keer mis gegaan. Voor de operatie was dat twee tot drie keer per week.
Vier op de vijf patiënten is vrouw
Sacrale neuromodulatie is een speciale techniek om met elektrische impulsen ongewenst verlies van ontlasting te behandelen. Zenuwen in de onderrug sturen de blaas, darmen, sluitspieren en de bekkenbodem aan. Deze zenuwen worden door de modulator gestimuleerd met zwakke stroomstootjes. Het apparaatje zet ongewilde of onjuiste signalen om in 'goede' signalen. Hierdoor kunnen klachten verlichten.
Ziekenhuis ZGT plaatst als enige ziekenhuis in de regio sacrale modulatoren, zo'n twintig per jaar bij nieuwe patiënten. Vier op de vijf zijn vrouw. De uitkomsten zijn bijzonder goed, zegt chirurg Ad Claassen van ZGT. 80 tot 90 procent van de patiënten die eerst een voorlopige modulator krijgen, nemen uiteindelijk ook de definitieve.
