Tijger
'Ik hoor moeders vaak klagen dat ze hun buik of borsten niet meer mooi vinden na hun zwangerschap. Ook ik heb geen volle D-cup meer en mijn onderbuik is versierd met striae, maar het zij zo. Ik las ooit ergens de quote: een tijger verdient zijn strepen. Dat geldt voor mij, en alle andere moeders, net zo goed.
Zoete koek
Vroeger kon ik met maatje 32 eten wat ik wilde. Zelfs na vier zakken chips kwam ik geen gram aan. Logisch dus, dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap niet bezig was met mijn gewicht. Vooral pistachenootjes en baklava gingen erin als zoete koek. Pas rond de twintig weken werd mijn buik zichtbaar. Ook begon ik vocht vast te houden, werden mijn bovenbenen dikker en kreeg ik een voller gezicht. Hoort erbij, dacht ik.
Lees ook: Vocht vasthouden tijdens zwangerschap
Dertig kilo zwaarder
Na de geboorte van Dylano gaf de weegschaal 30 kilo zwaarder aan. Daar schrok ik van. Was ik zoveel dikker geworden? Omdat ik een zandloperfiguur heb, waren de kilo's geleidelijk verdeeld: stevigere armen, een bollere toet, bredere bovenbenen. Met maat 46 moest ik mijn hele garderobe vernieuwen. Met tranen in mijn ogen stond ik in pashokjes – zelfs de grootste broekmaat kreeg ik niet over mijn heupen.
Onzeker
Bij mijn tweede zwangerschap snoepte ik minder. Ook was ik het eerste trimester zo misselijk, dat ik weinig binnenhield. Ik kwam slechts 10 kilo aan, waarvan er na de bevalling 3 bleven plakken. Netjes, maar ik had wel nog steeds maat 46. Ik voelde me onzeker. Wie was die vrouw die ik in de spiegel zag?
Slanker en fitter
Met hulp van een voedingscoach besloot ik mijn eetpatroon aan te passen. In twee maanden tijd raakte ik daardoor 8 kilo kwijt. Ook begon ik me fitter te voelen – en dat zonder nachtrust, want Mikayla kampte met reflux. Door veel te sporten zit ik inmiddels bijna op mijn streefgewicht van 75 kilo. Toen mijn broeken van mijn kont gingen zakken, voelde dat als een opluchting. Ik heb nu maat 38 en kleding staat me weer goed.
Geen lat meer
De oude Pamela hoef ik niet meer te worden. Die had het altijd koud en was snel ziek. Nu zit ik lekker in mijn vel en vind ik dat mijn rondingen er mogen zijn. Mijn man ook, trouwens. Hij heeft liever iets zachts om beet te pakken dan de dunne lat die ik voor mijn zwangerschappen was.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Tessa Heselhaus
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
