Ramon en Quint over hun kinderwens: 'Pijnlijk om te zien hoe vrienden wel een gezinsleven opbouwen'

Quint: 'Ramon en ik hebben tien jaar verkering. We waren dus nog jong toen we verliefd werden en net als leeftijdsgenoten op dat moment helemaal niet bezig met kinderen. Maar we wisten allebei wel dat we ze ooit willen. Ramon en ik zijn echte familiemensen.

Het begon ongeveer vijf jaar geleden te kriebelen. Onze studententijd was voorbij, we kregen allebei een steady baan. Ik werk in de kledingindustrie en zit met veel dames op kantoor die het regelmatig hebben over babyshowers of hun kinderen. Op een gegeven moment ging dat ook bij ons leven'.

Documentaires

Quint: 'We hebben een paar documentaires gezien over homokoppels met kinderen. Daarin hoorden we voor het eerst van Meer dan Gewenst, een stichting voor regenboogouderschap. Op hun website is veel informatie te vinden voor koppels zoals wij met een kinderwens'.

Ramon: 'Nadat we ons wat meer verdiept hadden in onze mogelijkheden om een gezin te stichten, dachten we: het kan, maar de trajecten zijn lang en ingewikkeld'.

Quint: 'Aan het begin van de zoektocht stonden we er nog redelijk vrijblijvend in, maar sinds een jaar of drie hebben we zoiets van: poh, het is wel écht lastig. Hoe gaan we het aanpakken en gaat het überhaupt lukken? Ook gezien het huidige politieke klimaat en de regelgeving'.

Bijeenkomst

Quint: 'We zijn anderhalf jaar geleden bij een bijeenkomst geweest van Meer dan Gewenst. We kregen veel informatie over de mogelijkheden om een gezin te stichten en er waren koppels met kinderen die hun ervaringen deelden. Dat vond ik bemoedigend'.

Ramon: 'Met 150 gelijkgestemden in één zaal zitten, gaf me een fijn gevoel. Ik besefte dat we er niet alleen voor staan'.

Adoptie en co-ouderschap

Quint: 'Een kind adopteren uit het buitenland is niet meer mogelijk, een kind uit Nederland adopteren is erg lastig omdat maar weinig Nederlandse kinderen voor adoptie aangemeld worden.

Ik wil co-ouderschap niet bagatelliseren, maar ik denk dat het misschien wel het makkelijkste traject is voor mannelijke koppels. Bij de bijeenkomst van Meer dan Gewenst spraken we dan ook veel stellen die dat traject willen bewandelen.

Maar bij co-ouderschap sticht je eigenlijk je gezin met een ander koppel, daarnaast moet je ook je opvattingen over de opvoeding, normen en waarden met hen delen. Wij wonen nu in Amsterdam, maar ik zie ons over een paar jaar ook ergens anders wonen. Dat kan dan niet zomaar, omdat je als ouders vlak bij elkaar moet wonen in belang van het kind'.

Ramon: 'We willen daarnaast heel graag met elkáár een gezin vormen, vandaar dat co-ouderschap niet onze voorkeur heeft. We willen het liefst een gezin stichten via een draagmoeder'.

Juridisch

Quint: 'Het juridische stuk maakt draagmoederschap ingewikkeld. Wij mogen volgens de wet niet kenbaar maken dat we een draagmoeder zoeken. Dat maakt de zoektocht zo lastig. En áls we een draagmoeder vinden, dan is zij op papier standaard de moeder, zelfs als zij een eicel gedoneerd heeft gekregen.

Is deze draagmoeder getrouwd, dan is haar man standaard de vader. Ook al is de bevruchting met ons zaad tot stand gekomen. De wettelijke ouders moeten dan eerst afstand doen van het kind, voordat wij op papier de ouders worden. Dat proces kan best lang duren'.

Lees ook: Sharon was draagmoeder: 'Luc is alleen even komen logeren in mijn buik'

Droombeeld

Quint: 'Iemand vinden die dat met ons aan wil gaan, is lastig. Het is natuurlijk niet zo simpel dat je tegen iemand zegt: 'Joh, wil je dit voor ons doen? Bedankt voor je kind en tot ziens'. We willen een draagmoeder waar we ons direct goed bij voelen en die het vanuit de juiste intentie doet.

Mochten we een draagmoeder vinden, dan heeft hoogtechnologisch draagmoederschap, waarbij een donor een eicel afstaat aan de draagmoeder en met ons zaad wordt bevrucht, onze voorkeur'.

Lees ook: Draagmoederschap: wat mag en wat niet?

Ramon: 'We hebben een ideaalplaatje in ons hoofd: het liefst willen we twee kinderen. En het liefst willen we ook dat het ene kind Quints DNA heeft en het andere kind dat van mij. Ook zouden we het mooi vinden als de kinderen bloedverwanten van elkaar zijn. Dit zou betekenen dat ze dezelfde biologische moeder zouden moeten hebben'.

Quint: 'Maar we kunnen natuurlijk niet zomaar van een draagmoeder verwachten dat ze voor ons ook een tweede kind wil dragen. Vandaar dat hoogtechnologisch draagmoederschap met eiceldonatie hier een uitkomst kan bieden. Maar aan hoogtechnologisch draagmoederschap kleven hoge medische kosten en risico's.

Een andere optie is dat een draagmoeder door middel van zelfinseminatie zwanger raakt. Dit zou dan wel betekenen dat het met haar eigen eicel gebeurt, wat ons dan weer een ingewikkelde traject lijkt omdat wij dan van een vrouw verwachten dat zij haar eigen vlees en bloed aan ons afstaat'.

Lees ook: Nicole is draagmoeder van de baby van beste vrienden Pim en Joost: 'Mijn dochter noemt haar zusnichtje'

Ramon: 'Quint en ik spreken allerlei voorkeuren uit, maar als we iemand vinden die het met ons wil aangaan, staan we ook open voor andere mogelijkheden'.

Niets meer gehoord

Ramon: 'Vorig jaar leek het erop dat we iemand hadden gevonden. We zijn via een oud-collega van Quint in contact gekomen met een vrouw die zei graag draagmoeder te willen zijn. We hebben wat heen en weer geappt en dat voelde goed'.

Quint: 'Ze stuurde lange teksten waarin ze heel gedetailleerd beschreef waarom ze draagmoederschap een warm hart toedroeg. Ze wilde graag iets voor een ander doen en was heel maatschappelijk betrokken. Ze had zelf geen kinderen en had ook niet de wens om moeder te worden. Het leek veelbelovend, maar toen wij voorstelden om af te spreken, bleef het stil. We hebben nooit meer iets van haar gehoord'.

Geen geheim

Quint: 'Op verjaardagen, in de kroeg: met zo veel mogelijk mensen delen we ons verhaal, in de hoop dat dit verhaal bij iemand terechtkomt die een draagmoeder wil zijn of iemand kent die ervoor openstaat'.

We hebben met elkaar afgesproken dat we de komende drie jaar gebruiken om iemand in Nederland te vinden. Mocht dat niet lukken dan zullen we toch concreet moeten gaan bekijken of een traject in het buitenland, zoals Amerika, iets voor ons is. Dat kost al snel 150.000 euro, dus we moeten nog maar zien hoe we dat gaan bolwerken'.

Lees ook: Gezinsuitbreiding leek jarenlang onhaalbaar voor Patrick en Thomas, nu zijn ze dolgelukkig met dochter Doutzen

Positief blijven

Quint: 'Af en toe zitten we op de bank en denken dan: shit, het wordt wel echt lastig. Ook omdat vrienden om ons heen proberen zwanger te worden of zwanger zijn. Dat gunnen we hen van harte, maar soms is het confronterend. Er is altijd een moment dat we denken: en wij dan?'

Ramon: 'Ondertussen worden we ouder. In het begin had ik de hoop dat we binnen drie jaar een gezin zouden hebben, nu weet ik dat het realistischer is om daar minstens vier jaar bij op te tellen.

Maar het gaat ons lukken, we blijven positief. We hebben in onze telefoon al een lijst met vijftig babynamen. Ik ga ervan uit dat we op een dag één naam van dat lijstje mogen plukken'.