Moeder Manon Kupiec (30) was al zeven maanden zwanger, maar stierf totaal onverwacht aan een zwangerschapsvergiftiging. Haar twee dochters in haar buik — Alba en Aria — maakten zo ook geen kans. ,,Ik rouw om mijn vrouw. Maar tegelijkertijd om mijn twee dochtertjes. Ik heb ze nooit gezien en zal ze ook nooit kunnen zien."
Zwangerschapsvergiftiging is een complicatie die te maken heeft met hoge bloeddruk. In Nederland krijgt 15 procent van de zwangeren er in enige vorm mee te maken maar een ernstig verloop zoals in dit verhaal is zeer zeldzaam. Meer lezen: Zwangerschapsvergiftiging: wat zijn de symptomen?
Sterk houden voor zoon Marlon (2)
Vader en echtgenoot Jency Detollenaere vertelt het met een stevige knik in zijn stem. Nu en dan met tranen, die hij even snel weer probeert te verbijten. Hij wil zich sterk houden, al is het maar voor hun zoontje Marlon. ,,Hij is 2 jaar, maar eigenlijk beseft hij het nog niet goed. Hij vraagt wel naar zijn mama. En hij weet dat ze niet terugkomt. Maar ik kan het zélf niet bevatten, laat staan dat hij dat zou kunnen."
Net getrouwd
Jency leerde Manon jaren geleden online kennen. Zij woonde in Frankrijk, maar de twee spraken Engels met elkaar. Het klikte en al snel gingen ze samenwonen in Heule. Zij vond hier werk en gaf Franse les bij verschillende bedrijven. Ze kregen een zoon en trouwden afgelopen zomer.
Toen was Manon al zwanger van hun tweeling. ,,We wilden wel een tweede kind, maar het was sneller raak dan verwacht", vertelt Jency. ,,En dan bleek het nog eens een tweeling te zijn. Ik geef toe: dat was eerst een shock. Maar we wenden al snel aan het idee."
Ons zoontje Marlon vraagt naar zijn mama. Hij is 2 jaar, hij beseft het nog niet goed
Jency Detollenaere
Met hoofdpijn naar bed
Een makkelijke zwangerschap werd het niet meteen. Omdat het een tweeling was, moest Manon het na vier maanden al rustiger aan doen. Veel rusten en platliggen, dus. ,,Maar eigenlijk niets om ons zorgen over te maken. We wisten wel dat de kans heel groot was dat de meisjes vroeger dan gepland geboren zouden worden. We waren helemaal klaar voor hen."
Letterlijk zelfs. Ze werkten pas nog alle laatste praktische zaken af. Het geboortekaartje werd klaargezet en de kinderkamer werd afgemaakt. Manon kreeg 's avonds wat hoofdpijn en ging vroeger slapen. ,,Ik ben nog met haar mee naar boven gegaan", zegt Jency. ,,Ze had last van haar rug, dus ik gaf haar nog een massage en ging weer naar beneden."
Lees ook: Van aambeien tot zwangerschapsdementie: alle zwangerschapskwaaltjes waar je last van kunt krijgen
Alsof ze sliep
Jency bleef daar uiteindelijk, in de stoel, slapen. Om Manon niet wakker te maken en beter voor hun zieke hond te kunnen zorgen. Hij stuurde nog een berichtje naar de slaapkamer boven. ,,Mijn laatste berichtje naar haar. Om te zeggen dat ik beneden zou blijven slapen. Dan zou ze niet wakker worden als ik moest opstaan voor de hond. Ik weet nu dat ze dat berichtje nooit gelezen heeft."
Want zaterdagmorgen om 9.30 uur ging Jency naar boven om hun zoon wakker te maken. Volgens de lijkschouwer moet dat het moment geweest zijn waarop Manon ongeveer overleed. ,,Normaal loopt Marlon meteen onze slaapkamer in als hij wakker wordt. Maar die ochtend deed hij dat niet.
En ik vond het best oké, want zo kon Manon ook langer slapen. En op de beelden van de camera van de babyfoon in onze slaapkamer — ons zoontje slaapt soms in ons bed — zag ik haar ook gewoon liggen. Het leek echt alsof ze... sliep."
Ze hadden geen kans
Jency ging uiteindelijk twee uur later toch bij zijn vrouw kijken. Hij had meteen door dat ze overleden was. Gezien haar jonge leeftijd werd onderzoek gedaan. De conclusie was duidelijk: een fatale zwangerschapsvergiftiging.
,,Ik voelde me eerst heel schuldig. Wat als ik vroeger was gaan kijken? Had ik nog iets kunnen doen? Maar de dokter zei dat ze het zelfs niet had overleefd als ik meteen de hulpdiensten had gebeld. En de kindjes? Ook zij maakten blijkbaar geen kans meer toen Manon overleed."
Op de beelden van de babyfoon in onze slaapkamer zag ik haar liggen. Het leek echt alsof ze sliep. Pas twee uur later ging ik kijken en zag ik dat ze overleden was
Jency Detollenaere
Net op controle geweest
Naast onnoemelijk veel verdriet blijft Jency achter met heel veel vragen. Tijdens de zwangerschap wees niets erop dat er iets fout zou kunnen gaan. Twee dagen voor haar overlijden ging Manon zelfs nog op controle in een Frans ziekenhuis.
,,Daar hebben ze bloed en urine afgenomen", zegt Jency. ,,Maar daaruit zou eigenlijk moeten blijken dat ze een zwangerschapsvergiftiging had opgelopen. Hadden ze dat daar al kunnen zien dan? Het is een vraag waar ik wel echt nog een antwoord op móét krijgen. Ik wacht de resultaten van die medische onderzoeken af. Maar als blijkt dat daar een fout is gemaakt, dan laat ik misschien wel een gerechtelijk onderzoek beginnen."
Lees ook: Goed nieuws: Zwangerschapsvergiftiging al vóór klachten op te sporen met bloedtest
Eén kist
Momenteel logeert de jonge vader bij zijn ouders. Het is te moeilijk in het huis waar hij samen met Manon woonde. ,,Alles doet me er aan haar denken. Ik zie mezelf echt nog niet slapen in het bed waarin ik haar gevonden heb."
Manon is samen met haar twee dochters begraven in één kist. ,,De baby's zitten nog in haar buik. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik ben ergens wel blij dat ze nog dicht bij haar zijn. Ik ben er zeker van dat zij het zelf ook zo gewild zou hebben."
