Bevallingsverhaal: 'De schilders en verhuizers zijn er nog. Het doet me niks'

Goeie timing: als de bevalling van Nadine na 41 weken begint, staat ze op het punt te verhuizen. Letterlijk.

Dozen inpakken

‘Vanochtend heeft de verloskundige me gestript en toen de krampen begonnen, stond ik nog dozen in te pakken. Want vandaag is een speciale dag: we gaan verhuizen! Bevallen tijdens de gekkigheid van de verhuizing: Tom en ik hadden er wel rekening mee gehouden. Het gaat me niet in de weg zitten. Ik heb zó veel zin om de baby te zien.

Op instinct

Ik ben goed voorbereid. Heb boeken gelezen over je instinct volgen tijdens de bevalling, ontdekken waartoe je in staat bent, rust bewaren. Bij mijn eerste bevalling was ik vooral bezig met de omgeving en het ziekenhuispersoneel. Het voelde niet natuurlijk. Deze keer moet het écht anders.

Lees ook: Bestaat het moederinstinct nou wel of niet?

Even weg

Ik heb de boel de boel gelaten en ben naar mijn moeder gegaan. Weg van de dozen en verhuismannen. In alle rust heb ik daar de hele dag weeën weggepuft en onder de douche gestaan. Tom regelde ondertussen de verhuizing. We belden en appten veel. Af en toe kwam hij even bij ons. Prima. Zo kon ik focussen op de weeën. Geen stress.

Eén plek

Nu komt Tom me ophalen. Eerst brengen we onze oudste dochter naar mijn schoonouders, onze andere drie dochters zijn al onder de pannen. Dan gaan we naar ons nieuwe huis. Ik wil de auto uit. Op één plek blijven. In een vertrouwde, rustige plek mijn cocon creëren, dat is het plan. Het liefst met het bevalbad.

Positief blijven

De weeën bouwen zich op. Steeds wat sterker, steeds wat korter op elkaar. Ik voel ze wel. Maar pijn, zo wil ik het niet noemen. Dat klinkt zo negatief. Alles onder controle. Bij elke wee komt de geboorte dichterbij, denk ik maar.

Lees ook: Het nut van bevallingspijn

Druk in huis

In het nieuwe huis blijken de schilders nog bezig. De verhuizers zijn er ook nog. Het doet me eigenlijk niks. Ik laat het gebeuren. In de badkamer is het rustig. Tom steekt geurstaafjes aan, zet kaarsjes klaar. De douche heeft hij al aangezet. Ik sta er zomaar twee uur onder.

Zelf doen

Weeën timen is niet echt nodig. Ik voel dat het vooruit gaat. Mijn lichaam geeft het allemaal zo goed aan. Ik wacht zo lang mogelijk met het bellen van de verloskundige. Ze is super, maar ik wil het zo veel mogelijk zelf doen.

Wegwezen

Ineens voel ik een soort drang. Tom? Het is tijd. Iedereen moet weg. Ik wil het rijk voor ons alleen. Als iedereen weg is, stap ik onder de douche vandaan. In bed even opwarmen. Als ik net lig, is het alsof een ballonnetje knapt. Er springt iets open. Alles is nat! O ja, mijn vliezen, die moesten nog.

Lees ook: Wanneer is het tijd om de verloskundige te bellen?

Verkeerde huis

Ik wil niet liggend bevallen. En het bed is kletsnat. Voorzichtig opstaan dus maar. Even spannend. Als ik sta, voelt het alsof mijn lichaam wagenwijd openstaat. Tom, nu moet je wel de verloskundige bellen hoor! De verloskundige komt er meteen aan, zegt ze. Het duurt even. Tom z’n telefoon gaat. Ze staat voor de deur. Maar bij ons oude huis!

Trap af

Als ze er alsnog snel is, gaan we naar beneden. Heftige wee op de trap. Een beetje bloed loopt langs mijn benen. Rustig blijven. dit gaat goed. Eenmaal beneden doet de verloskundige een snelle controle: “Je hebt volledige ontsluiting!”

Lees ook: Bevallingsverhaal: ‘Ik duik steeds dieper in mijn eigen bubbel’

Energiebom

Wauw, wat heb ik dit goed gedaan, ik mag al persen! Het bevalbad is nog niet gevuld, dat kunnen we overslaan. Op handen en knieën. Hangen tegen het lege bad. Ik heb nog zo veel energie. Tom blijft naast me. Hij duwt zijn neus tegen mijn wang: “Je kunt dit.”

Precies goed

Ze leggen dekens onder me. Ik pers wat mee. En ineens… is hij er. De verloskundige duwt hem een beetje naar voren, Tom vangt hem op en geeft hem meteen aan mij. Wat is dit mooi. Het gaat precies zoals het moet gaan. Onze lieve Joe. Eindelijk een jongen tussen al die meiden, wat zijn we trots!

Naam: Joe
Gewicht: 3150 gram
Lengte: 48 cm

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Janou Zoet, Fotografie: Mirjam Cremer

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.