Noëlles bevallingsverhaal: 'Ik heb buik- en rugweeën tegelijk. Dit is te veel'

Noëlle (24) is 40 weken zwanger en wil een natuurlijke badbevalling. Samen met Mitch (32) heeft ze al een dochter, Elisa (2).

‘Ik word wakker van mijn buik die samentrekt. Dit gevoel herken ik van mijn bevalling van Elisa. Het zijn weeën. Ik laat Mitch nog even slapen en ga onder de douche. Eerst maar zien of de weeën aanhouden.

Lees ook: Bevallen in bad, hoe werkt dat?

Vandaag of morgen

Het warme water loopt langs mijn lichaam, de spieren in mijn buik trekken weer samen. Het krampachtige gevoel stopt niet, het zet juist door. Ik concentreer me even op mijn ademhaling. Ja, ik weet het zeker: we worden vandaag of morgen weer ouders!

Praktische modus

“Maar ik heb pas twee uur geslapen!” zegt Mitch slaperig als ik hem wakker maak. Ik moet lachen. Eh ja, moet ik het dan maar in mijn eentje doen? Hij ziet mijn reactie en schiet alsnog in de praktische modus. “Ik ga het zeil beneden neerleggen en het bad klaarzetten,” zegt hij. Wacht maar schat, laten we even kijken hoe snel het gaat.

Puur natuur

De verloskundige gaat op de bank zitten. We hebben afgesproken dat ze alleen ingrijpt als het echt nodig is. Ik wil graag een natuurlijke badbevalling. Geen pijnstilling, geen controles, laat het maar aan mijn lichaam over. Dat is het plan. Het geeft me wel rust dat de verloskundige er is, voor het geval dat.

Samen met Mitch zet ze het bad op, maar ik voel bijna geen weeën meer. Gevoelsmatig zeg ik: 4 tot 6 centimeter ontsluiting. Maar zeker weten doe ik het niet. Twijfel, twijfel. Toch maar van mijn plan afstappen en de verloskundige het laten controleren?

Lees ook: De ontsluitingsfase bij de bevalling (per centimeter)

Beeld: Mirjam Cremer/ Pure life geboortefotografie

Opluchting

“Je zit op 5 à 6 centimeter, hoor,” zegt de verloskundige. Ik kon de onwetendheid niet meer aan. Wat een opluchting. Nu weet ik dat mijn gevoel klopt. Mijn lichaam kan dit prima alleen. Mijn buik trekt samen en ik begin automatisch mee te zuchten. De weeën zijn terug!

Niks helpt

Ik heb buik- en rugweeën tegelijk. Dit is te veel. Ik hoopte dat het warme badwater me zou helpen ontspannen, de pijn zou verzachten, maar dat effect heeft het niet. Concentreren lukt niet meer. In bad, uit bad, niks helpt. Gaat dit nog de hele dag duren?

“Kom er maar uit,” zegt de verloskundige. “Het is voor de baby verstandiger als we je vliezen breken.” Toch niet weer zoals bij mijn eerste bevalling? De weeënstorm, het ziekenhuis… Ik kijk Mitch nerveus aan.

In bad, nú

Bijna 9 centimeter, meet de verloskundige. Ik lig op de bank. Het breken van de vliezen is zo gebeurd. Er komt meteen een perswee, mijn hele lichaam verkrampt. Wat gebeurt er ineens? De kracht overvalt me. Het gaat nu heel snel.

“Als je in bad wilt bevallen, moet je er nú in,” zegt de verloskundige. Kan mij dat bad schelen, als die baby er maar snel uitkomt. Dan roept Mitch: “Je gaat nu dat bad in!” Zo ken ik hem niet, maar hij heeft gelijk. Ik wilde in bad bevallen.