Merels bevallingsverhaal: 'Alles draait om de baby, niemand die naar mij omkijkt'

'Als mijn partner en ik nog niet heel lang samen zijn, bespreken we het onderwerp kinderwens. Hij geeft aan dat hij graag kinderen wil, maar nog niet weet of hij er nu al aan toe is. Ik vind dat best heftig en verdrietig. Een paar weken later blijft plots mijn menstruatie uit: ik ben zwanger. Mijn vriend is gelukkig heel blij ermee, en ik ben in de wolken.

Vol vertrouwen

Mijn zwangerschap is in de COVID-19-periode waardoor ik veel vanuit huis kan werken. Dat vind ik heel prettig, want daardoor is er veel rust. Ik lees in mijn vrije tijd zo'n beetje elk boek dat is geschreven over zwangerschap en ga op zoek naar een verloskundige die bij me past. Ik voel me fit en heb veel vertrouwen in mijn lijf.

Ik vertel aan iedereen om me heen hoe ik wil bevallen: thuis en in bad, en iedereen verklaart me voor gek. 'Ga er maar van uit dat het niet zo gaat', krijg ik te horen. Maar mijn verloskundige steunt mijn bevalplan helemaal. De weken voor de bevalling schrijf ik elke dag iets in een notitieboekje en voeg daar affirmaties voor mezelf aan toe: ik ben sterk, ik ben rustig, ik kan dit, ik ben klaar voor jou, ik ben klaar om jouw mama te worden.

Lees ook: Melanies bevallingsverhaal: 'Ik voel zijn hoofdje al, maar de verloskundige is er nog niet'

Stiekem weeën timen

Als ik met 39+6 weken wakker word, geef ik aan dat ik denk dat de bevalling is begonnen. Mijn vriend antwoordt dat ik dat al drie dagen roep, en neemt het dus niet al te serieus. We gaan samen naar het strand en ik houd mijn telefoon in mijn handen. Ik maak steeds stiekem printscreens als ik een kleine wee voel. In de auto terug, zeg ik: 'Kijk, ik heb om de 20 minuten al een kleine wee!'

Mijn vriend schrikt er een beetje van, maar het gaat heel rustig en geleidelijk. Die avond bellen we de verloskundige om 19.00 uur, omdat het dan toch wat intenser wordt, maar ik blijk nog maar 2 centimeter ontsluiting te hebben. De verloskundige geeft aan rond 22.00 uur nog eens terug te komen.

Loeien als een koe

Als ze om 22.00 uur weer op de stoep staat heb ik 3 centimeter ontsluiting en krijg ik het advies om een paracetamol te nemen en weer te gaan slapen. Maar slapen lukt me niet echt meer. Ik kruip in bed, maar na een aantal uur ga ik lekker in een warm bad zitten.

Rond 05.30 belt mijn vriend de verloskundige weer, en zet hij rustig het bad op: hij ziet dat het nog intenser wordt. Ondertussen hoor ik buiten de vogels zachtjes fluiten. Ik gebruik mijn eigen knokkels om de intense rugweeën op te vangen, en later nemen mijn vriend en de verloskundige dat om de beurt over. Ik loei als een koe, en ben ik bang dat ik de hele buurt wakker maak.

Na een aantal uur krijg ik persweeën, al weet ik niet of ik er al iets mee kan. De verloskundige moedigt me aan om even te voelen, en als ik haartjes voel vind ik dat zo bijzonder. Mijn baby is er bijna! Na twintig minuten persen en met precies 40 weken wordt mijn baby geboren. We hebben twee meisjesnamen klaarliggen en één jongensnaam, maar het blijkt een meisje: we noemen haar Isa, naar mijn moeder en oma.

Lees ook: Judiths bevallingsverhaal: 'De placenta komt niet los en als eraan wordt getrokken gaat het mis'

Streng voor mezelf

Ik heb precies de bevalling die ik voor ogen had: rustig, thuis en in bad. Wat een droom! Ik heb alleen niet nagedacht over dat de placenta nog geboren moet worden, en die komt niet vanzelf. Ik krijg twee keer een oxytocineprik in mijn bovenbeen en dan komt ie gelukkig toch.

Ik verwacht, mede dankzij mijn droombevalling, op een roze wolk te landen en direct verliefd te zijn op mijn baby maar dat gebeurt niet. Ook ben ik niet voorbereid op de dip in hormonen die ontstaat na de bevalling. Ik zit slecht in mijn vel, weet niet zo goed wat me allemaal overkomt en ben streng voor mezelf.

Spijkerbroek op de bank

De dag na de bevalling zit ik in mijn spijkerbroek op de bank, en de kraamzorg moedigt me al snel aan om lekker een stuk te gaan wandelen. Ik vind het bovendien heel veel allemaal: kraamzorg, verloskundigebezoekjes, kraambezoek, hielprik, gehoortest. En niemand die naar mij omkijkt. Alles draait plots alleen nog maar om de baby.

Achteraf denk ik dat ik meer baat had bij een rustige start, rondom mijn bed, met veel warmte om me heen. Ik vind het een zware periode, maar het inspireert me om een bedrijf te beginnen gericht op zorg voor moeders en post-partumherstel. Omdat ik geloof dat wanneer er goed voor de moeder wordt gezorgd, zij goed voor de baby kan zorgen.'

Lees ook: Noa voelt zich eenzaam met haar baby: 'Alles is zo anders en de eerste weken vind ik vreselijk moeilijk'

Meer weten over Merels onderneming? Ruby Dharma

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl.