'Om medische redenen adviseerde een arts mijn man en mij om al op vrij jonge leeftijd een gezin te starten. Tot dat moment waren we daar nog helemaal niet mee bezig. We waren allebei heel ondernemend, al onze tijd en energie ging naar onze bedrijven en de verbouwing van ons huis.
Niemand in onze familie of vriendenkring was met kinderen bezig, dus we hadden weinig voorbeelden in onze directe omgeving. Maar ja, we hadden een kinderwens, dus waarom ook niet? Ons leven kon toch gewoon doorgaan?
Controleverlies
Na een miskraam raakte ik in verwachting van onze inmiddels 13-jarige dochter. Voor haar geboorte al, werd ik geconfronteerd met controleverlies omdat ik HG (hyperemesis gravidarum) had en maanden ziek op bed lag.
Ook toen ze er eenmaal was, bleek dat ik de regie over mijn eigen leven en tijd kwijt was. Mijn dagen werden volledig opgeslokt door het zorgen voor de baby, het huishouden en het gezin. Werken probeerde ik tussendoor te doen, maar dat lukte niet echt. Ik miste mijn carrière en tijd voor mezelf.
Lees ook: Hoelang duurt het voordat je weer jezelf bent na een bevalling?
Zelfs hulp vragen was te veel
Er kwam geen einde aan mijn to-dolijstjes en dat frustreerde enorm. We hadden wel hulp van opa's en oma's, maar zelfs het organiseren van hulptroepen was me op een gegeven moment te veel. Ik hunkerde naar rust in de tent, naar het gevoel van ontspanning.
Een grappig gegeven is dat ik voor mijn werk evenement- en weddingplanner ben. Ik krijg energie van het maken van strakke schema's en draaiboeken, maar in mijn privéleven liep ik leeg op mijn eigen planning, omdat ik te veel wilde doen en geen tijd reserveerde om iets voor mezelf te doen en op te laden.
Wachten met de tweede
Heel bewust werd ik ruim vier jaar na de geboorte van onze oudste pas zwanger van onze tweede dochter. We dachten beter na over hoe we ons leven tijdens en na de zwangerschap wilden inrichten.
Dat wierp z'n vruchten af, want het ging veel beter dan de eerste keer. Ik bouwde meer rustmomenten in en wat ook echt hielp, was dat de oudste kon en wilde helpen. Toch kwam het echte keerpunt pas een jaar geleden, toen ik trombose kreeg en heel erg ziek werd.
Lees ook: 'Wanneer komt de tweede?' Dit is waarom een gezin met twee kinderen nog steeds de norm is
Voor mezelf zorgen
Noodgedwongen trok ik mezelf terug in mijn eigen bubbel en voor het eerst in tijden zorgde ik weer voor mezelf. Tegelijkertijd moest ik leren om dingen uit handen te geven.
Die weken in bed en de herstelperiode daarna, hebben me uiteindelijk veel gebracht. Ik ben 20 kilo afgevallen, zit letterlijk weer lekkerder in mijn vel, voel mijn lichaam weer en kan er beter naar luisteren. Ook claim ik iedere dag momentjes voor mezelf.
Hoofd- en bijzaken
Eindelijk leerde ik om hoofd- en bijzaken van elkaar te scheiden, om minder te doen op een dag en meer te genieten van de dingen die ik doe. Taken als de was doen of koken, die ik altijd even snelsnel tussendoor deed, zie ik nu als een activiteit. Mijn man doet het taxiën in de ochtend en we hebben een schoonmaker.
Had ik maar eerder geleerd om mijn privétijd beter te bewaken, om minder te willen doen en vaker een moment voor mezelf te plannen. Dat doe ik nu op het water, varen is echt mijn oplaadmoment. Ik word er een veel relaxtere en leukere moeder én partner van.'
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar.
Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
