Al van kindsbeen af weet ze het: ze wil moeder worden. Maar als Evelien Pinxt (inmiddels 42 jaar) eindelijk aan kinderen wil beginnen, gaat dat niet zoals gehoopt. 'In eerste instantie ben ik een traject aangegaan om alleenstaande moeder te worden, maar dat vond ik uiteindelijk toch te vroeg. Toen ik later een relatie kreeg, zijn we in een medisch traject gekomen. Het lukte niet om zwanger te worden, terwijl de uitslagen van onze onderzoeken perfect waren.'
Nog altijd is haar kinderwens onvervuld. 'Ik ben drie keer zwanger geweest, maar het is ook drie keer misgegaan.' Daarom heeft de Eindhovense besloten om ermee te stoppen. 'Mentaal was het genoeg geweest. Dat was, en dat kan ik oprecht zeggen, de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten nemen.'
Lees ook: Marloes in de wachtkamer #5: 'Wat doe je als het schip daadwerkelijk strandt?'
Midden in de medische molen
Waar Pinxt al lang en breed uit de medische molen is gestapt, zit Kimberly van Lierop (32) uit Deurne er nog middenin. Zij wil niets liever dan moeder worden, maar haar stofwisselingsziekte bemoeilijkt dat. 'Op mijn 16e hoorde ik al dat ik waarschijnlijk geen kinderen zou kunnen krijgen.'
Dan ben je nog te jong om daarover na te denken, vindt ze. 'Toen een vriendin een paar jaar geleden aankondigde dat ze zwanger was, raakte me dat heel erg. Dat deed me beseffen hoe graag ik dat ook zou willen.'
Eén keer een positieve test
Ze zit samen met haar vriend al ruim drie jaar in een traject voor eiceldonatie, inmiddels zelfs in Portugal, maar nog altijd zonder resultaat. 'Eén keer heb ik een positieve test gehad. We waren helemaal blij, maar ik kreeg al vroeg een miskraam. Dat was zoveel erger dan al die mislukte terugplaatsingen bij elkaar.'
Voor Pinxt is haar onvervulde kinderwens een groot onderdeel van het leven geworden. 'Het is iets wat er altijd is. Je hebt al zo vaak gehouden van een kind dat nooit heeft bestaan. Als het je dan niet is gegund, dan kom je in een rouwproces terecht.'
Moeder worden was mijn doel. Toen ik het niet werd, viel ik in een gat. Wat moest ik nu?
Evelien Pinxt
Dat blijft, zo weet de Eindhovense. 'Je moet je leven opnieuw inrichten. Moeder worden was mijn doel. Toen ik het niet werd, viel ik in een gat. Wat moest ik nu? Nu weet ik dat het mogelijk is om plezier uit het leven te halen, zonder dat de rouw je wegduwt.'
Ook Van Lierop heeft aan den lijve ondervonden: een onvervulde kinderwens houdt je altijd bezig. 'Iedereen om mij heen krijgt kinderen, terwijl ik amper zwanger ben geweest. Dan sta je weer op de babyshower van een ander, terwijl jij net een mislukte terugplaatsing hebt gehad. Dan heb ik het wel even moeilijk.'
Lees ook: Miskraam verwerken: dit kan helpen
Extra uitgelicht dat je géén moeder bent
Het gemis is er altijd, zo vertelt Pinxt. Dus ook op Moederdag. 'Sommige mensen wensen mij wel een fijne Moederdag. Ik ben immers wel moeder, maar mijn kindjes leven niet. Dat is superlief, maar dat maakt het tegelijk extra confronterend.' En dat terwijl het al een verdrietige dag is. 'Ik gun andere mama's hun dag, hoor. Maar op zo'n dag wordt ook extra uitgelicht dat je géén moeder bent.'
Dat voelt Van Lierop ook zo. 'Ik moet blij zijn dat ik over een paar weken weer aan de hormonen kan om mijn terugplaatsing voor te bereiden, terwijl andere mensen de dag kunnen vieren als mama.'
Op de dag zelf heeft de Deurnese daar verdriet van, vertelt ze geëmotioneerd. 'Mijn eigen moeder is ook verdrietig op zo'n dag. Zij ziet hoe wij ermee struggelen. Je hebt hoop, maar je weet ook niet hoeveel teleurstelling je nog gaat krijgen. Dat doet haar ook zeer.'