'Ik heb altijd geweten dat er een moeder in mij zit en ik wist direct dat mijn partner de vader van mijn kinderen zou zijn. Alleen had ik niet verwacht dat ik op 26-jarige leeftijd, na een relatie van zes maanden, al moeder zou worden. Dat was een onverwacht cadeau.
Wilde zwangerschap
Als een goede vriendin tijdens haar tweede zwangerschap kiest voor een 'wilde zwangerschap': zonder echo's, zonder vroedvrouw en zonder hulp, inspireert me dat enorm. Het is iets dat ik eerder heb gehoord en mijn reactie is eigenlijk altijd geweest: ,,Is dat niet onverantwoord? En gevaarlijk?"
Maar nu ik zelf zwanger ben, voelt het anders. Ik voel met heel mijn lijf dat vrouwen hiervoor gemaakt zijn, en dat ik dit zélf kan. Zonder interventies, zonder medische hulp. Bovendien ben ik al jaren bezig met holistische gezondheid. Mijn vriendin raadt me twee boeken aan, Ina May's guide to childbirth en The birthkeepers.
Ik lees daarin over de oeroude manieren waarop vrouwen bevallen: thuis en met alleen vrouwen om zich heen. Dat we mogen vertrouwen op onze oerkracht en intuïtie. Ze spreken over de echte risico's die daarbij komen kijken, en die vallen statistisch gezien enorm mee. Dat geeft me nog meer vertrouwen in mijn eigen kunnen. De boeken bepalen de koers van mijn zwangerschap.
Een wilde zwangerschap is een zwangerschap die helemaal op jouw voorwaarden is. Doorgaans gebruiken zwangere vrouwen deze term als ze geen externe prenatale zorg van een gynaecoloog of verloskundige willen, of hands off thuis bevallen zonder controles van de verloskundige.
Deze vrouwen kiezen ook vaak voor een ongeassisteerde bevalling, ook wel 'freebirth' of vrije geboorte genoemd. Lees ook: Moeder gaat viral nadat zij bevalt in de zee (met reactie van verloskundige en Ouders van Nu-expert Karlijn Jansen)
Geen felverlichte ziekenhuiskamer
In België zijn er nogal wat regels rondom een zwangerschap en bevalling, zo krijg je vrijwel wekelijks controles en is het gebruikelijk dat je in het ziekenhuis bevalt. Daarbij ben je verplicht om het poliovaccin te halen voor je baby en hebben wij geen kraamzorg. Het gaat er hier anders aan toe dan in Nederland.
Mijn intuïtie zegt dat een zwangerschap iets natuurlijks is en dat het vrouwelijk lichaam ervoor gemaakt is, niet dat ik vind dat elke vrouw een kind móét krijgen. Waarom zou een kind baren zo gevaarlijk zijn? Ik ontdek dat het hormoon dat nodig is om de bevalling te starten en goed te laten verlopen, oxytocine, z'n gang kan gaan in stressvrije situaties. Bevallen in een felverlichte ziekenhuiskamer vol vreemden lijkt me nou niet bepaald stressvrij.
Lees ook: Holistische verloskunde: 'Voor het eerst vroeg iemand wat ík wilde tijdens de bevalling'
Niet weten
Ik kies ervoor om geen echo's te laten maken. Wat zou het met mij doen als er iets negatiefs uit zo'n echo komt? Ik weet liever niet van tevoren wat me te wachten staat en ga ermee om op het moment dat de situatie zich aandient.
Een kennis kreeg te horen dat haar kind het downsyndroom zou hebben. Zij heeft tijdens de hele zwangerschap stress ervaren, terwijl het kind uiteindelijk geen downsyndroom had. Bovendien ga ik ervan uit dat je als moeder op je intuïtie en gevoel kunt intunen en dat jij als eerste voelt of er iets goed of fout is met je baby.
Weinig begrip
Wel kies ik ervoor om af en toe bij een verloskundige (in België vroedvrouw genoemd) langs te gaan, zij voelt aan mijn buik en luistert met een houten toeter naar het hart van mijn baby. Ik ben heus nieuwsgierig naar het geslacht van mijn kind, maar ik voel aan alles dat het een jongetje is en daar vertrouw ik op.
Natuurlijk is niet iedereen in mijn omgeving het eens met mijn aanpak. Zo krijg ik te horen van naaste familie dat ze toch graag hebben dat ik echo's laat maken. Er is weinig begrip voor mijn aanpak en dat doet me heus iets, ik ben een gevoelig mens. Als ik ze uitleg waarom ik deze keuzes maak, hebben ze er uiteindelijk ruimte voor.
Lees ook: Stacey's bevallingsverhaal: 'Ik voel dat mijn (over)grootmoeders me kracht geven om dit te doen'
Geen bevalplan, wel een vroedvrouw
Ik snap het nut van een bevalplan, maar voel me zo relaxed tijdens de zwangerschap dat ik niets opschrijf. Ik ga gewoon thuis bevallen, hopelijk in mijn ligbad, en de rest zie ik wel. Als het zover is, merk ik dat ik behoefte heb aan een vrouw aan mijn zijde die vertrouwen heeft in mijn kunnen. Ik bel de vroedvrouw en haar aanwezigheid is fijn. Ze laat me veel alleen en geeft me precies het vertrouwen dat ik nodig heb.
De bevalling verloopt heel anders dan ik in gedachten had. Al mijn angsten komen naar boven, maar ik durf ze onder ogen te zien zodat mijn lichaam niet op slot gaat. Het persen vind ik het lastigst en ik schrik van de brandende pijn. ,,Ik scheur uit!", roep ik naar mijn vroedvrouw, maar rustig vertelt ze me over de ring of fire en hoe normaal het is. Uitscheuren doe ik dus niet.
Lees ook: Hands off bevalling: wat is het?
Enorm trots
In totaal duurt het minder dan zes uur, en mijn zoon wordt op de grond geboren. Niet in bad, want in een ligbad kan ik mijn benen niet openen. Ik ben enorm trots op mezelf dat ik dit zo rustig heb kunnen doen. Ik zou het zo weer doen, maar dan wel met een opblaasbaar bad aan mijn zijde.'
