'Na een jaar zette ik een punt achter onze relatie: ik merkte dat er vanuit mijn kant niet veel liefde meer was. Ondanks mijn verbroken relatie wilde ik nog steeds moeder worden. Ik was 28 jaar en had PCOS, waardoor een natuurlijke zwangerschap niet vanzelfsprekend was en mijn biologische klok tikte door. Als ik een kind zou willen, dan zou ik nu toch wel een stap moeten zetten.'
Jalissa en haar ex zijn op vriendschappelijke manier uit elkaar gegaan, waardoor ze hem drie dagen na het verbreken van de relatie durft te vragen of hij haar spermadonor wil zijn. 'Ik wilde bewust alleenstaande moeder worden. Door de PCOS wist ik op mijn 19e al dat de kans op een natuurlijke zwangerschap nihil zou zijn, dus ik voelde de druk. Mijn ex reageerde enthousiast, en ik ben die dag dan ook meteen met de pil gestopt.'
Lees ook: PCOS en zwanger worden: hoe groot is de kans?
Twee streepjes
'Toen mijn ex bevestigde dat hij donor wilde zijn, heb ik meteen bij mijn huisarts om een verwijzing gevraagd. Al snel stond ik op de wachtlijst voor een fertiliteitstraject. Ik las dat je tijdens het traject medicijnen krijgt om je eisprong op te wekken, maar dat je die niet mag gebruiken als je zwanger bent. Dus ik haalde een zwangerschapstest, zodat ik tijdens mijn intake een negatieve uitkomst zou kunnen laten zien. Toen zag ik opeens twee streepjes.'
Ze snapt er niks van en besluit opnieuw richting de drogist te gaan. 'Clearblue, dacht ik alleen maar, daar staat duidelijk op of je zwanger bent of niet. Maar de test gaf hetzelfde resultaat. Ik was zwanger: zo'n twee tot drie weken. Ik was in complete shock, want ik had verwacht dat mijn traject nog heel lang zou duren.
Ik ging terugrekenen en kwam tot de conclusie dat ik tijdens ons laatste weekend samen zwanger moet zijn geraakt. Ik kreeg in die tijd een coronavaccinatie, waar ik ontzettend ziek van ben geweest en daardoor werkte mijn pil dus blijkbaar niet.'
Lees ook: Kraamwerk: 'Hij gelooft niet dat ze door de pil heen zwanger is geworden'
Ultimatum
'Ik wist natuurlijk dat mijn ex ervoor openstond om donor te zijn, maar we hadden verder nog niks formeel afgesproken en mijn fertiliteitstraject was ook nog niet gestart. Dus hoe zou hij hierop reageren? Hoe zouden we hier richting aan geven, zou hij betrokken zijn? Op het moment dat ik het hem vertelde, viel het nogal rauw op zijn dak. Wat ik natuurlijk begreep, maar mijn kinderwens was ongelofelijk sterk. Ik hield al van dat iets in mijn buik, wat nog helemaal niet tastbaar was.
Het heeft dan ook voor aardig wat spanning tussen ons gezorgd en het duurde even voordat hij zich realiseerde dat hij vader zou worden. Ik zei: 'Je mag weglopen of betrokken zijn, de keuze is aan jou. Maar je hebt tot de 20 wekenecho'. Beide keuzes waren goed geweest, want ik wou dit al alleen doen. Dat hij uiteindelijk besloot een betrokken vader te zijn, vond ik vooral heel mooi voor onze zoon. Hij heeft nu een vader in zijn leven, dat gunde ik hem natuurlijk.'
Lees ook: Eenoudergezin: 'Niet slechter of beter, maar gewoon anders'
Keizersnede
'Tijdens mijn zwangerschap waren er nog maatregelen om verspreiding van het coronavirus te beperken, daardoor moest ik veel afspraken alleen doen. Wel stelde ik hem van elke echo op de hoogte. Vanwege mijn hoge bloeddruk moest ik in het ziekenhuis bevallen. Dat ik mijn moeder hierbij wilde hebben, vond hij moeilijk te verdragen. Wij waren niet samen, en ik geloofde niet dat ik op het moment van bevallen veel steun aan hem zou hebben. Het was mijn keus, ik was toch degene die een kind op de wereld ging zetten.'
Oorspronkelijk zou Jalissa's ex na de bevalling niet eens naar het ziekenhuis mogen komen, maar op de dag dat hun zoon wordt geboren, zijn de coronaregels net versoepeld. 'Ik ben ingeleid en heb uiteindelijk een keizersnede gehad. Mijn moeder heeft mijn ex opgebeld en hij is toen meteen de auto ingestapt.'
Makkelijke baby
Het eerste jaar alleen met een baby? Heerlijk, volgens Jalissa. 'Ik had wel veel last van mijn keizersnede, die is nog een keer opengegaan. Ook de borstvoeding wilde niet lukken. Mijn moeder zou twee dagen na de bevalling bij mij blijven om te mantelzorgen. Dat is twee weken geworden. Ze ging wel gewoon naar haar werk, maar verschoonde 's nachts de baby, nadat ik had gekolfd.
Achteraf weet ik niet hoe ik het heb volgehouden. Als ik kijk naar de foto's uit de kraamweek zie ik een zombie: bleke huid, droge lippen, grote wallen. Maar mijn zoon was een heel makkelijke baby. Het eerste jaar dacht ik dan ook: waar hebben mensen het toch over? De gebroken nachten kwamen pas toen hij 13 maanden was, en maakte veel duidelijk. Als hij nu één keer in de nacht komt, vind ik dat veel pittiger dan het om de drie uur voeden. Je hebt nu geen hormonen meer die je staande houden.'
Lees ook: Zwangerschapshormonen: wat doen ze met je?
Langzaam opgebouwd
De eerste weken na de bevalling wordt het contact tussen de baby en Jalissa's ex langzaamaan opgebouwd. 'Een uurtje, twee uurtjes, drie uurtjes. Zodat hij hem kon knuffelen, in bad doen, een flesje geven. Voor mij was dat ook heel fijn, dan kon ik even liggen. Ook zijn moeder kwam een paar keer kijken: die was natuurlijk ook oma geworden.
Het moment dat hij met de baby op pad ging, vond ik het lastigste. Vijf minuten voor de afgesproken tijd zat ik al uit het raam te kijken. De eerste nacht dat hij bij zijn vader ging slapen, hij was toen 6 maanden oud, heb ik een fles wijn en een zak chips soldaat gemaakt. Als het aan mij ligt blijft hij altijd bij mij, maar het gaat er natuurlijk om wat goed is voor onze zoon.'
Gezinsmomenten
'Met feestdagen, zoals sinterklaas, zorgen we dat de hele familie bij elkaar is, inclusief mijn ouders en de moeder van mijn ex. Die gezinsmomenten proberen we samen te pakken, zodat onze zoon weet: papa en mama gaan goed met elkaar om en kunnen samen leuke dingen doen.
Alhoewel ik het heerlijk vond om alles alleen te doen, heb ik sinds een jaar een nieuwe relatie, en merk ik nu pas dat het met zijn tweeën ook wel handig is. Iemand kan het tijdens het eten even van je overnemen, en ik heb opeens weer warme koffie.'
Is jouw relatie ook verbroken tijdens de zwangerschap en wil jij ook jouw verhaal (anoniem) delen in de rubriek 'Alleen verder'? Mail dan naar oproep@oudersvannu.nl