Kraamwerk: 'Hij gelooft niet dat ze door de pil heen zwanger is geworden'

'Van een goede kennis krijg ik op een dag een bericht. 'Hoe druk ben je over drie maanden? Ik ken een stel dat opzoek is naar een kraamverzorgende. Zij is een collega van mij en al bijna zes maanden zwanger. Ik moet meteen aan jou denken!'

Als kraamverzorgende heb ik het momenteel drukker dan ooit. Ik heb er een hard hoofd in dat het past in mijn agenda, zeker op zo'n relatief korte termijn. Maar dan zie ik in mijn planning dat het me toch gaat lukken. Een dame heeft helaas een miskraam gehad waardoor zij zich bij mij heeft afgemeld.

Ik bel de kennis op om haar te vertellen dat ik ruimte heb. Het is meteen een mooie gelegenheid om meer te weten te komen over het koppel.

Geen kinderwens

'Het is best een triest verhaal', zo krijg ik te horen. 'Ze zijn allebei 35 jaar en 5 jaar samen. Al in het begin van de relatie heeft zij hem verteld over haar kinderwens, hij was er meteen eerlijk over: voor hem hoefde het niet. En eigenlijk nog steeds niet. Hij wil helemaal geen vader worden.'

Ik luister aandachtig. 'Ze zegt dat ze door de pil heen zwanger is geworden, maar dat gelooft hij niet. Hij houdt van haar, maar op een kind zit hij niet te wachten. Hij heeft zelfs gezegd dat hij niet zeker weet of hij bij haar blijft als de baby er eenmaal is.'

Lees ook: Als je partner geen kinderen wil, maar jij wél

Als kraamverzorgende probeer ik altijd onbevooroordeeld te zijn, maar hier vind ik toch wat van.

Intakegesprek

De volgende dag krijg ik via mijn website hun aanmelding binnen. Ik bel ze direct terug om een intakegesprek in te plannen.

Twee maanden voor de uitgerekende datum, ontmoet ik het stel (het type knap en succesvol) voor het eerst in hun Amsterdamse stijlvol ingerichte benedenwoning in een hippe buurt. Zij is een spraakwaterval. Aan één stuk door vertelt ze, terwijl ze over haar buik wrijft, hoe ze de zwangerschap ervaart. Hij is juist het tegenovergestelde.

Ik kan het niet laten om de twee te vragen waarom ze zich niet eerder hebben aangemeld voor kraamzorg. 'Lang en ingewikkeld verhaal. Vertel ik je nog wel!', antwoordt ze.

Liefdevol

Precies op de uitgerekende datum wordt in het ziekenhuis hun baby geboren: een gezonde zoon van bijna 4 kilo. De volgende dag mogen moeder en kind naar huis.

Dag één van mijn kraamweek begint zoals bij alle andere kraamweken: ik doe de controles bij moeder en baby en laat de nieuwe ouders zo veel mogelijk rusten. Het valt me op hoe liefdevol vader met zijn zoon omgaat. Ik zie een heel betrokken en gelukkige vader. Ook is hij veel spraakzamer dan tijdens het intakegesprek.

Spanning in relatie

Hoe meer dagen ik bij dit gezin doorbreng, hoe gezelliger het in huis wordt. Met vader en moeder kan ik het goed vinden. We lachen veel, maar hebben ook serieuze gesprekken.

Hoe komt het nou eigenlijk dat zij zich zo laat hebben aangemeld voor kraamzorg, vraag ik de kraamvrouw dan toch weer. 'Omdat de zwangerschap voor veel spanning in onze relatie zorgde, durfde ik er niet mee bezig te zijn. Ik was bang dat hij er negatief op zou reageren', legt ze uit. 'Met de babyuitzet, het aanmelden voor kinderopvang en het inrichten van de babykamer heb ik daarom ook lang gewacht.'

'Grapje!

Als we op de vijfde dag met z'n allen aan de eettafel zitten, begint vader er zelf over. 'Gek eigenlijk hè, dat ik dit allemaal een paar maanden terug niet wilde?' Hij glundert: 'Nu kan ik me een leven zonder baby niet meer voorstellen. Dit is mijn zoon!'

De kraamvrouw gaat onbewust mee in het enthousiasme van haar vriend. 'En ik me ondertussen maar schuldig voelen omdat ik de pil was vergeten!' Er valt een pijnlijke stilte. Ze zegt snel dat ze een grapje maakte, maar ik geloof niet dat het een grap was. En volgens mij ben ik niet de enige, want haar vriend weet zich plots geen houding te geven en vlucht niet veel later het huis uit.

Lees ook: Sanne (21) werd ongepland zwanger op haar achttiende: 'Door de pil heen'

Uit elkaar

De resterende dagen is de sfeer in huis bedrukt. De gezelligheid heeft plaatsgemaakt voor een kille bedoening. Ik zie vader bijna niet meer. Hij is vaak boodschappen aan het doen of aan het sporten.

Als ik mijn kraamweek hier afsluit, is vader er dan ook niet. 'Het ga je goed', zeg ik tegen de kraamvrouw terwijl ik haar een stevig knuffel. 'Wat nou als hij ons verlaat?', vraagt ze bezorgd. Ik zeg haar dat het hoe dan ook goedkomt.

Een half jaar later krijg ik weer een appje van mijn kennis. 'Je raadt het al: ze zijn uit elkaar.'

Lees ook: Scheiden: dit zeg je tegen je kind