Naam: Jessica (30)
Bevaldatum: 19 december 2023 van Aron
Beroep: medewerker facilitaire zaken
Huilbaby
'Mijn eerste zoon Mees werd in meid 2021 geboren, en was een echte huilbaby: je kon hem niet neerleggen of hij verkrampte. Met omeprazol werd hij na tien weken wat rustiger, maar de slechte nachten bleven. Na elf maanden hield het huilen gelukkig op – achteraf denken we dat hij veel last heeft gehad van reflux en een oorontsteking.
Het was mentaal en lichamelijk een heel zware periode. Mijn man en ik sliepen amper en we zagen elkaar nauwelijks. Ik was moe, mijn hoofd zat vol watten en ik wist niet wat ik met mezelf aan moest.
Lees ook: Huilbaby: hoe ga je ermee om?
Burn-out
Na vijftien weken ging ik weer aan het werk, maar ik kreeg al snel burn-outachtige klachten. Ik had veel hoofdpijn en kreeg geen grip op mijn emoties: er hoefde maar íéts te gebeuren en ik moest huilen. Na anderhalve maand heb ik me ziekgemeld. Gesprekken met de psycholoog hielpen niet. Ik had geen depressie, maar zat ook niet lekker in m'n vel. Ik voelde me erg alleen op dat moment.
Gestopt met de pil
"Ik ben gestart met sportoefeningen, paste mijn dieet aan en dwong mezelf om leuke dingen te gaan doen. Dit hielp niet, dus ik maakte een afspraak bij de psycholoog – maar ook dit werkte niet voor de klachten die ik toen had. Toen heb ik besloten om te stoppen met de pil en een spiraal te laten plaatsen. Dat was een gouden zet. Na twee maanden ging het al beter, ik kon weer gaan werken en genoot weer van m'n gezin. Nu ik erop terugkijk, heb ik het idee dat ik het eerste jaar van Mees heb gemist."
Lees ook: Psycholoog: 'Leer je cyclus kennen, dan kun je beter dealen met de invloed van hormonen'
Een maatje voor Mees
Door die moeilijke periode twijfelde ik of ik wel een tweede kind wilde. Toen het beter ging, zagen we dat Mees echt een sociaal jongetje is en een maatje miste. Mijn man en ik besloten om er toch weer voor te gaan. Mees was net 2 jaar toen ik zwanger werd. Het ging snel, ik ben blij dat het ons gegund was.
Tijdens mijn zwangerschap merkte ik dat ik weer psychische klachten kreeg, maar nu wist ik dat het door de hormonen kwam – en dat gaf moed. We zijn deze keer ook goed begeleid door de verloskundige, ze waren er echt voor mij en stelden me gerust. Op advies van de bedrijfsarts ben ik minder gaan werken en ging ik met 34 weken met verlof.
Rustige bevalling en kraamtijd
In december werd Aron geboren. Het was een r ustige bevalling, zonder ruggenprik dit keer. Ik was zo trots op mezelf. Ook heb ik meer van de kraamtijd kunnen genieten. We wilden het rustiger aan doen, dus in de eerste week zijn alleen onze ouders en broers en zussen langs geweest. Ik had geleerd dat mijn herstel en de hechting met Aron het belangrijkste is.
Lees ook: De leukste kraamcadeaus voor kersverse ouders
Reflux
Borstvoeding lukte helaas niet. De kraamverzorgster zag meteen dat Aron reflux had en veel last had van zijn darmen. We gingen over op kunstvoeding en de kraamverzorgster heeft ons een andere voedingshouding geleerd. Daar reageerde Aron supergoed op.
Hij was een 'normale' baby; je kon hem neerleggen zonder dat hij ging huilen. Dat was een fijne ervaring. De begeleiding voor- en achteraf heeft ook meegespeeld, ik kon altijd terecht bij de verloskundige.
Hormonen herstellen
Na twee maanden zag ik ertegenop om weer te gaan werken. Je wilt gewoon bij je baby zijn, en de nachten waren nog pittig. Met mijn werkgever heb ik afgesproken dat ik de eerste maand een paar uurtjes zou komen. Dat ging nog niet helemaal lekker, ik bleef vermoeid. Ik ben het boek Herstel je hormonen in 10 stappen gaan lezen en heb de tips daaruit toegepast – zoals supplementen slikken.
Dat heeft me zo goed gedaan. Het lukt me nu om dingen te relativeren, ik ben afgevallen, mijn acne is aan het wegtrekken en ik heb meer zelfvertrouwen. Natuurlijk ben ik weleens moe, ik word elke nacht uit bed gehaald, maar ik kan de dag weer aan.
Ontdekkingstocht
Ik wil meestal alles zelf doen, maar ik heb geleerd dat het niet goed is om dingen op te kroppen. Je moet hulp durven vragen en accepteren. Het ouderschap is een ontdekkingstocht, al bereid je je nog zo goed voor. Ik ben heel dankbaar voor mijn man, die me altijd support.
Ondanks de donkere periode ben ik trots dat ik mama ben van twee prachtige jongens. Mees is een geboren grote broer, hij laat Aron trots aan iedereen zien – ook in de supermarkt. En hoe die twee stuk gaan om elkaar aan tafel, dit had ik niet in mijn leven willen missen.'
