Start: 02.10 uur
'"Zit je nou nog steeds in de auto?" Niaz klopt op het raam en kijkt me vragend aan. Ik knijp in het stuur. Een kramp. Heftig deze. Geef me maar even, ik kom eraan. We zijn net terug van een verjaardag. Hele avond niks aan de hand. In de auto begonnen de krampen. Misschien was de sushi niet goed? Het was vegetarisch en zonder rauwe producten, maar toch.
Lees ook: Welke vis mag je eten tijdens je zwangerschap?
Stomme sushi
Binnen gaan de krampen door. "Ga jij maar naar bed hoor," zeg ik tegen Niaz. Ik loop rondjes door het huis. Even onder de douche. Dan weer op de bank. De uren verstrijken. Ik maak Niaz wakker. "Wat is er? Heb je weeën?" vraagt hij half slapend. Geen idee, die heb ik nog nooit gehad. Ik ga maar even naast hem liggen. Langzaam doezel ik weg.
Lees ook: Weeën: welke soorten zijn er en hoe herken je ze?
Toch weeën
Ineens is het ochtend. Toch maar de verloskundige bellen. Rustig aan, zo'n vaart zal het allemaal niet lopen. Maar ze komt wel even langs. "Je hebt 4 centimeter ontsluiting," zegt ze na haar controle. Niks sushi, het zijn echt weeën! De verloskundige stript me meteen. Een uurtje later heb ik al bijna 6 centimeter. Dit gaat goed zeg. We mogen al naar het ziekenhuis.
Wat doen we hier?
Op de afdeling krijgen we meteen een kamer toegewezen. Wel gek. Ik voel me nog prima. Wat doen we hier eigenlijk? We lopen een beetje rond. Eten wat. Na een paar uur stellen ze voor om mijn vliezen te breken. Oké, spannend. Geen idee hoe dat voelt. Maar het is zo gepiept.
Vertrouwd gezicht
De baby heeft wel in het vruchtwater gepoept, dus ik word overgedragen aan het ziekenhuis. Mijn eigen verloskundige mag er niet meer bij blijven, maar haar stagiaire wel. Een vertrouwd gezicht erbij, heel fijn.
Lees ook: Meconiumhoudend vruchtwater: is dat gevaarlijk voor je baby?
Net als een koe
Weer een paar uur voorbij. Het breken van de vliezen lijkt weinig effect te hebben. "We gaan beginnen met weeënopwekkers," zegt de verloskundige dan. Mijn bevalcoach zei tijdens mijn zwangerschap vaak: "Een koe in de wei bevalt ook gewoon. Die denkt er ook niet bij na." Daar houd ik me maar aan vast. Ik laat het over me heen komen.
Steeds sneller
Infuus erin. En elke twintig minuten verhoging van de dosering. De weeën worden gauw pittiger, steeds sneller achter elkaar. Weeën opvangen, opwekkers weer omhoog, weeën wegpuffen. Na uren heb ik nog steeds 5 à 6 centimeter. Het is zo zwaar, maar het helpt dus niks.
Even wachten
Weer een wee. Mijn hele buik trilt. Ze willen wat vragen. Ik steek mijn wijsvinger omhoog. Wacht even. De koe schiet even door mijn hoofd. Ik lig hier maar te puffen, krijg amper adem. Die koe, die dóét het gewoon!
Op m'n zij
Niaz wrijft over mijn rug. De baby moet nog een beetje draaien en mijn ontsluiting moet op gang komen. "Ga maar even op je zij liggen," zegt de verloskundige. Superheftig. De weeën zijn in deze houding nóg zwaarder. En die druk. Ik voel zo veel druk!
Doorpakken
Ik krijg een ruggenprik, zodat de weeënopwekkers hoger kunnen. 8 à 9 centimeter ontsluiting nu. Laatste stukje. Ik kijk op de klok: 20 uur. Vandaag is mijn uitgerekende datum. Doorpakken nu. De ruggenprik doet wel wat, maar de ergste druk blijft. Concentreren op het gevoel. Ik hoef in elk geval niet meer naar adem te happen. Ik kan zelfs weer lachen. En ik mag gaan persen!
Zuignap
Ze gebruiken de zuignap. Ik vind het prima. De zuignap valt er even af. Ze proberen het nog een keer. Niaz zit naast mij, hij wijkt niet van mijn zijde. Weer een wee. Meepersen! Ik voel het niet goed door de ruggenprik, maar ze geven aanwijzingen. Nog een keer persen. "Wil je meekijken met een spiegel?" vragen ze. Nee dank je, dat hoef ik echt niet te zien. Het lijkt heel snel te gaan. Nog meer persen. Ze komt eraan!
Daar is ze
Haar hoofdje. Dan haar schoudertjes. Daar komt ze! Ze begint direct te huilen. Ze laat meteen weten dat ze er is. Ik pak haar aan. Wat voelt ze heerlijk warm. Haar ogen wijd open. Dit is onze Alamea.'
21 uur later
Naam: Alamea • Gewicht: 3815 gram • Lengte: ongeveer 50 cm
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
