Demi en Pieter zijn er klaar voor, de komst van hun eerste kind. Na de eerste controle heeft Demi drie centimeter. 24 uur later is er niet veel meer beweging.
Lees ook: Ontsluiting: alles over deze fase van de bevalling
06.30 uur
'Krampen in mijn rug. Ze blijven komen. Misschien moet ik Pieter wakker maken. Midden in de nacht werd ik wakker. Ik ben maar uit bed gegaan, naar beneden. Ik heb allerlei houdingen geprobeerd, maar de krampen worden steeds pittiger.
Wakker worden
Pieter moet nu wel weten dat hij niet naar zijn werk kan. Als hij wakker is, liggen we nog even samen in bed. Daarna douchen, ontbijten. Tussendoor weeën opvangen. Ze komen steeds wat sneller achter elkaar.
Baby onderweg
"Ik kom straks naar jullie toe," zegt de verloskundige als we haar bellen. Als ze er is, krijg ik meteen de eerste controle. Drie centimeter ontsluiting. Het is écht begonnen, vanavond hebben we een baby.
Vliezen breken
Een paar uur later nieuwe controle. Nog steeds drie centimeter. Oei. Mijn zwangerschap verliep vlekkeloos. Ik dacht nog: die bevalling doe ik wel even. Maar dit gaat dus wel even duren. "Zal ik je vliezen breken? Dat helpt vast," zegt de verloskundige. Ik voel er bijna niks van, behalve een warme stroom water. En nu: op naar de tien centimeter.
Meer lezen? Vliezen gebroken, waar moet je op letten?
Nog drie
De weeën worden meteen sterker en sneller. De verloskundige komt na een paar uur weer terug. Nieuwe controle. Nog stééds drie centimeter. Nee! Ik houd me sterk, maar dit is een teleurstelling.
Tranen
"Jullie kunnen beter naar het ziekenhuis gaan, voor weeënopwekkers," zegt de verloskundige. Tranen prikken in mijn ogen. Dit is zó anders dan hoe ik mijn bevalling voor me zag. "Het gaat straks vast sneller," zegt Pieter hoopvol.
Lees ook: Rachelles bevallingsverhaal: 'Een halfuur in de auto met weeën, dat wil ik écht niet'
Masseren
In de auto begin ik op de bijrijdersstoel. Halverwege moeten we stoppen. Zo veel pijn. Ik wil naar de achterbank, andere houdingen kunnen aannemen. In het ziekenhuis wordt er tegen me gepraat. Ik volg het half. Weeën denderen door. Pieter masseert mijn rug. Hij spreekt met de verloskundige.
Heerlijk
Ik ben al zo lang bezig. En met weeënopwekkers wordt de pijn nóg heftiger. Mag ik een ruggenprik? Dat kan gelukkig snel geregeld worden. Eerst naar de anesthesie voor een ruggenprik, daarna terug naar de kamer. De scherpe randjes er meteen af. Wat heerlijk! Maar de baby reageert flink op de weeënopwekkers. Haar hartslag zakt soms. Dat kan gebeuren, maar toch vind ik het niet fijn.
Ook interessant: Weeënopwekkers: wat zijn het en wat doen ze?
Schiet niet op
Ze proberen de balans te vinden met de weeënopwekkers. De juiste hoeveelheid voor mijn lijf, maar ook voor de hartslag van de baby. Volgende controle. Ik heb geen pijn, maar het schiet niet op. Drie centimeter.
24 uur wakker
De volgende controle heb ik vier centimeter. Maar daarna nog stééds vier. Dit is toch ongelofelijk! Ik ben al 24 uur wakker. Wat een slijtageslag. Volgende controle. Ja hoor. Wéér vier centimeter. Het woord 'keizersnee' valt. Gaan we dat doen? De volgende controle afwachten?
Stoppen?
We spreken een deadline af. Maar ook de uren die volgen geven weinig beweging. Op een gegeven moment tik ik wel de acht centimeter aan, maar daar blijft het weer hangen. De gynaecoloog komt erbij. Ze laat de keuze aan ons, maar is wel duidelijk: zij zou voor een keizersnee kiezen. Oké, dan moet ik nu stoppen. Het is genoeg geweest. Voor mij en voor de baby. Wat een emotionele achtbaan. Ook voor Pieter. Hij ziet mij uitgeput en met pijn, maar kan niks doen.
Lees ook: Chantals bevallingsverhaal: 'Huilen, lachen, ik weet van gekkigheid niet wat ik moet doen'
Eindelijk
Alle neuzen richting een keizersnee. Even moet ik huilen. Het is teleurstelling en opluchting tegelijk. Want we gaan haar eindelijk zien! We krijgen OK-kleding aan en mijn ruggenprik wordt bijgezet.
Laatste check
Als we in de operatiekamer zijn, pakt Pieter mijn hand. Hij blijft bij mijn hoofd zitten. Er hangt een scherm tussen ons en het OK-personeel. Ze checken of de ruggenprik goed werk. Alles lijkt er klaar voor, ze gaan beginnen!
Lees meer: Keizersnede: wat kun je verwachten?
Ze is er
Het doet geen pijn. Ik voel wel dat ze duwen en trekken in mijn buik. En dan ineens… horen we haar huilen. Ze halen het scherm weg en houden haar omhoog. Onze dochter! Tranen van blijdschap. Onze Noé. Daar is ze!'
30 uur later
Naam: Noé • lengte: 49 cm • gewicht: 2850 gram
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
