Als Jet één ding moet toegeven, is het dat ze niet altijd secuur was met het slikken van haar anticonceptiepil. 'Als kind van gescheiden ouders sleepte ik mijn spullen van de ene woning naar de ander. Plus de drukte van studeren en werken zorgde ervoor dat ik de pil weleens vergat.'
In 2020, als Jet het onverwachte overlijden van haar stiefmoeder moet verwerken, kijkt ze niet raar op van haar misselijkheid, braken en verdwenen eetlust. 'Terwijl ik dacht dat ik aan het rouwen was, waren mijn ouders bang dat er meer aan de hand was. De huisarts vond niets, maar na een suggestie van mijn vader werd een zwangerschapstest gedaan. Eerdere testen hadden geen zwangerschap uitgewezen, maar de huisarts nam toch bloed af.'
Lees ook: Veel abortussen door gebrek aan kennis anticonceptie: Rutgers maakt zich zorgen
Een celletje in je buik
'Een paar dagen later, toen ik me eindelijk weer goed voelde, werd ik gebeld dat ik met spoed naar de gynaecoloog in het ziekenhuis moest. Hoewel de test niets aantoonde, waren mijn bloedwaarden afwijkend. Er werd gevreesd voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.'
Jet haast zich samen met haar moeder en vriend naar het ziekenhuis. 'Toen ik op de behandeltafel lag, werd er een inwendige echo gemaakt. Ik durfde niet te kijken, dus keerde ik mijn hoofd de andere kant op. 'Er zit een celletje in je buik', werd er gezegd. Oftewel: ik was zwanger. De bevruchte cel zat in mijn baarmoeder, niet daarbuiten.'
Traumatische ervaring
Hoewel Jet en haar vriend al sinds hun tienerjaren samen zijn én een kinderwens hebben, kiest ze voor een abortus. 'Het was me al snel duidelijk dat ik nog niet klaar was om moeder te worden. Ik woonde thuis, kon met mijn inkomen überhaupt niet voor een kind zorgen en mentaal gezien was ik er nog niet klaar voor om moeder te worden. Ik wilde als moeder in alle opzichten klaar zijn, en dat voelde ik nu niet. Ik kon het kindje niet bieden wat het verdiende.'
Jet beschrijft haar ervaring bij de abortuskliniek als traumatisch. Ze vertelt dat het niet de liefdevolle omgeving was die ze had verwacht en dat ook de behandeling zelf mentaal diepe sporen heeft nagelaten. Voor de mentale nasleep heeft Jet EMDR-therapie gevolgd. Ze zegt dat de therapie haar heeft geholpen om de scherpe randen van de herinnering te verzachten.
Lees ook: Abortus, wat houdt zo'n behandeling in?
Emotionele nasleep
Om de gebeurtenis te verwerken, zocht Jet professionele hulp. 'Ik kreeg twee diagnoses: PTSS en overspannen. Mijn lichaam was in vluchtmodus en dit zorgde onder andere voor een ontregelde menstruatiecyclus. Daarnaast was ik constant angstig om opnieuw ongepland zwanger te raken. Bij de abortuskliniek heb ik een spiraal laten plaatsen. Toch hield ik via een app in de gaten wanneer ik moest menstrueren en wanneer mijn vruchtbare dagen waren. Dit beïnvloedde onbewust mijn libido.'
Om met het verlies om te gaan schreef Jet een brief aan het ongeboren kind en sprak ze erover met anderen. 'Ik rouwde niet alleen om het kind dat ik moest loslaten, maar ook om een versie van mezelf die er niet meer was.' Vanaf 2024 probeert ze de dag van de abortus niet meer te vermijden, maar er op een positieve manier bij stil te staan.
Geen spijt
Ondanks het verdriet en de emotionele nasleep staat de 25-jarige nog altijd achter haar besluit. 'Het was een keuze die ik puur en alleen vanuit liefde voor mezelf en het kind maakte. Ik weet dat het tijd kost om hiervan te herstellen. Zelfs met alles wat ik nu weet, zou ik het niet anders doen als ik weer die leeftijd had en ongepland zwanger zou zijn. Mijn kinderwens is er nog steeds, maar nu voel ik dat ik klaar ben om een kind alles te geven.'
Raakt Jet's verhaal je of herken je je in haar ervaringen?
Deel jouw verhaal of ervaring hier op het Ouders van Nu community forum. Samen staan we sterk.
Jet is een online community begonnen op Instagram: @stilverliescommunity
Je kunt haar volgen via @jetanneke
