Zomer 2018, buiten is het mistig en we rijden in een camperbusje over de bochtige wegen van het Noorse Røldal. Achterin huilt onze bijna 2-jarige dochter. ,,Nog maar drie uurtjes", roep ik over mijn schouder. Het had zo'n goed idee geleken, drie weken op pad met een moderne camper, zonder iPad, zonder tv. Alleen de natuur, een idyllische camping, onze dochter en wijzelf. Wat kan er misgaan?
Neem altijd grote regenlaarzen mee
De eerste dag, nog vóór we in Denemarken zijn, klinkt er vanaf de achterbank het geluid van iets dat op de grond klettert. U raadt het al: onze ouwe makker kots. Ik moet denken aan een collega die ik ooit had, die zei: 'Neem altijd grote regenlaarzen mee op vakantie'. Die zijn superhandig op de camping als het alleen maar regent en je kinderen kunnen erin kotsen op de achterbank: scheelt weer een emmer.
Maar wij hadden geen emmer bij ons. En ook geen regenlaarzen, want als je eerste kind nog geen 2 is, dan heb je als ouders vaak nog de neiging om te doen alsof je nog stijl hebt, en een bepaalde vorm van modebewustheid (godzijdank verlies je beide na een jaar of vier-vijf).
Onze dochter huilt, mijn man zwaait met een handdoek alsof hij een brand blust, terwijl ik met afwasmiddel de troep van de vloer boen. Langs de weg spoelen we onze dochter af met de buitendouche. Het uitzicht is prachtig. Dat dan weer wel.
Lees ook: Misselijk op de achterbank: tips tegen reisziekte
Een plekje achterin
We kiezen kleine campings, en we hebben niets van tevoren geregeld: het is laagseizoen, en we vermoeden dat we overal wel makkelijk terechtkunnen. Dat is ook vaak zo: de meeste campings zijn zo goed als leeg, met hier en daar een paar rustzoekers. Op elke camping vragen we beleefd om een plekje achterin, omdat we klein kind bij ons hebben, die thuis nogal eens 's nachts wakker wordt.
Een horrorverhaal van een vriend spookt vaak door mijn hoofd: hij wandelde ooit twee weken lang 's nachts over de camping nadat ze hadden bedacht dat ze met een baby heus wel net zoals altijd met een tentje op vakantie konden. Maar zoonlief had hele nachten gehuild. Later, toen ze een berg kinderervaring rijker waren (en veel stijl en modebewustheid armer), hadden ze beredeneerd dat hij het gewoon heel erg koud moest hebben gehad. Daar hadden ze toen helemaal niet goed over nagedacht.
Gelukkig blijkt onze dochter, met de Scandinavische wind en regen die elke nacht rond de camper raast, als een malle te slapen. Iemand had ons de tip gegeven een klein slaaptentje mee te nemen, een klein coconnetje in de kattenbak. Ze slaapt daarin veel beter dan thuis. Maar wij zitten evengoed de eerste helft van de trip van elk kuchje en kraakje en windvlaagje rechtovereind in bed omdat we bang zijn dat onze dochter de hele camping (lees: de rustzoekers) wakker gaat huilen.
Lees ook: Van klassiek campingbed tot slim Deryan tentje: welke kies je?
Pakken volkoren pasta
Eten wordt een ander avontuur. Onze dochter is geen moeilijke eter, maar in Noorwegen blijkt alles wat géén aardolie is duur. Gelukkig zijn we als echte Hollanders goed voorbereid op pad gegaan en hebben de laadruimte volgegooid met biologische sugo van een bekende Nederlandse grootgrutter en pakken volkoren pasta, voor het geval dat.
Maar omdat een Noorse courgette iets van 17 euro blijkt te kosten, is dat ook precies wat we drie weken lang eten. De meegesmokkelde tank wijn in de achterbak wordt onze redding, iedere avond een glaasje om de dag mee af te sluiten.
Uitgezongen en uitgelezen
Ook rijden met een 2-jarige is een uitdaging. We hopen dat ze de meeste tijd zal slapen, maar natuurlijk is dat niet het geval. De eerste uren gaan meestal goed, maar het laatste uur is steevast huilen en smeken om het einde van de rit en tot overmaat van ramp blijkt toch af en toe de beoogde camping vol, waarna we nóg verder moeten rijden.
Aan het einde van elke rit zijn we doorgaans uitgezongen, zijn alle boekjes uitgelezen en is met alle knuffels (daarover zo meer) gespeeld. Uiteindelijk blijkt er maar één ding dat werkt in het laatste uur van de rit: keukengerei. Onze dochter krijgt er geen genoeg van. Met een pollepel, een garde en pannen drumt ze erop los alsof ze in een rockband zit. Dan hebben mijn man en ik even 'rust'.
Lees ook: Reisspelletjes voor eindeloos vermaak (voor onderweg én op vakantie)
Henk de Uil nooit meer teruggevonden
Nu: de knuffels. Een van de leuke dingen van de voorpret was het uitzoeken van de knuffels die mee op reis moesten. Daar zat geen limiet op (en dat vonden we heel coulant van onszelf), en zo kwam het dat er iets van twintig knuffels mee op reis gingen. Allemaal soortement van zorgvuldig geselecteerd, want alleen die ene gehaakte pop van tante Weet-ik-wie was thuisgebleven om het fort te bewaken.
Alleen: na vijf dagen zijn er nog maar vier knuffels over. Tot groot verdriet van dochterlief blijken de knuffels als moordslachtoffers in een Scandinavische crimi te verdwijnen (gelukkig hadden we nog de garde, de potten en de pollepels.) Het leuke is dat de pluchen beesten uiteindelijk als de lijken in diezelfde Scandinavische crimi gaandeweg de reis weer opduiken. We vinden ze terug op vreemde plekken: onder het fornuis, achter de portopotty, in de koelkast, in de waterkoker.
Eigenlijk bij elk opgetrokken deurtje komt er in de tweede helft van de reis wel een beest tevoorschijn. Waar ze de eerste helft dan waren? Niemand zal het weten. Uiteindelijk vinden we ze allemaal terug, minus eentje. Alleen Henk de Uil is nooit meer teruggevonden. Die was in Odda en die dacht: ik blijf lekker hier. Lekker rustig. Die is een bed and breakfast begonnen en die stuurt af en toe nog wel eens een kaartje. Althans, dat hebben we onze dochter wijsgemaakt na thuiskomst.
Lees ook: Waarom een knuffel zo belangrijk is voor je kind
Niet meespelen
Op de één na laatste dag van onze reis staan we op een camping die grenst aan een schoolplein. Onze dochter is niet weg te sleuren bij het hek. Ze kijkt verlangend naar de spelende kinderen. Een Noorse juf legt me verontschuldigend uit dat mijn dochter helaas niet mag meespelen. Iets met verzekeringen.
Mijn dochter rukt wanhopig aan het hek, en kijkt de juf smekend aan alsof ze wil zeggen: 'Laat je me nu nóg langer met die twee volwassenen optrekken?' De vakantie heeft nu wel lang genoeg geduurd. Ze moet weer naar haar vrienden, naar andere kinderen.
Met rode wangen
De laatste dag heb ik een ultiem geluksmoment. Het hoost en we komen veel te laat aan op een Deense camping. Het campingrestaurant waar we reikhalzend naar uitkeken na al die dagen pasta, blijkt gesloten wegens het feit dat wij de enige bezoekers zijn. Dus ik kook nog één keer een potje pasta-sugo.
En terwijl ik sta de koken, kijk ik door het raampje naar man en kind die in de stromende regen op een enorm springkussen schaterend salto's proberen te maken. Daarna zetten we de kachel in de camper hoog, wikkelen we ons in een dekentje, en eten we met rode wangen een bordje pasta en drinken we de laatste wijn en het laatste pakje sap. Wat een fantastische vakantie was het.
En hier zijn ze dan, de tien dingen die ik graag van tevoren had geweten:
- 01.
Neem altijd een emmer mee. (Of een grote regenlaars).
- 02.
Wij kwamen erachter dat een kind dus veel meer op zo'n vakantie kan dan je denkt. Vaak ben je bang dat ze maar blijven huilen, maar ons viel op dat ze eigenlijk behoorlijk snel overal aan gewend was. Lang rijden, raar eten, een ander bed, steeds een andere camping. Als er een springkussen of een zwembad is en als je ergens een ijsje kunt kopen, zijn ze eigenlijk al snel tevreden.
- 03.
Neem een kinderslaaptentje mee en laat je kind daar eventueel thuis al in slapen om te oefenen.
- 04.
Prop dat slaaptentje vol knuffels tijdens het reizen. (Maar haal die er 's nachts wel even uit, anders heeft je kind zo weinig ruimte.)
- 05.
Neem voldoende gardes, potten en pollepels mee, ter vermaak.
- 06.
En neem gewoon die iPad mee, voor noodgevallen. Achteraf gezien, als ik het nog eens had mogen doen, had ik die gewoon meegenomen.
- 07.
Eet gewoon de hele vakantie pasta. Kan jou het schelen. Maar misschien is het wél slim om iets meer variatie in sauzen mee te nemen.
- 08.
Tien uur rijden is mogelijk: onze ervaring is dat ze áltijd het laatste uur gaan huilen. Of je nu vier uur of tien uur rijdt. Alsof kinderen daar een sensor voor hebben. We legden wel altijd, klein als ze was, 's ochtends uit hoe de dag eruit zou gaan zien. En beloonden lange ritten dan ook royaal met ijs en friet (als er een restaurant open was, tenminste).
- 09.
Neem een mp3-speler mee met zoveel mogelijk sprookjes en peuterverhalen. Overigens voor oudere kinderen zijn er echt miljoen leuke podcasts te streamen: Sara's Mysteries, Expeditie Oceaan, De Boterhamshow, De Sinterklaasjournaal Podcast (kan ook gewoon in hoogzomer, leert de ervaring).
- 010.
Blijf kalm en lach om de chaos. Uiteindelijk blijkt een verregende lege Deense camping het mooiste van de vakantie.
/8feb0d0d413643788412ef81712ae067/image.jpg)
/13f614f2a9d04d8298b04fd2804d8956/image.jpg)
